Dabecja
Dabecja kantabryjska | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
dabecja | ||
Nazwa systematyczna | |||
Daboecia D. Don Edinburgh New Philos. J. 17: 160. Jul 1834[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
D. polifolia D. Don (=D. cantabrica (Hudson) K. H. E. Koch)[3] | |||
Synonimy | |||
|
Dabecja (Daboecia D. Don.) – rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych. Obejmuje dwa gatunki – dabecja azorska jest endemitem Azorów, a dabecja kantabryjska rośnie w zachodniej Irlandii, południowo-zachodniej Francji, w północno-zachodniej Hiszpanii i w Portugalii. Rośliny te zasiedlają wychodnie skalne na terenach podmokłych oraz skraje lasów na glebach kwaśnych[4]. Dabecja kantabryjska uprawiana jest jako roślina ozdobna. Uprawiany jest też mieszaniec obu gatunków – dabecja szkocka otrzymany w 1953 w Glasgow[5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Krzewinki o wysokości do 70 cm[4].
- Liście
- Skrętoległe, krótkoogonkowe, owalne, płaskie, z podwiniętymi brzegami. Z wierzchu zielone, od spodu srebrzyste[4].
- Kwiaty
- Okazałe, dzbankowate z wąskim otworem na szczycie, zebrane w luźne grona. Działki kielicha cztery. Korona utworzona w wyniku zrośnięcia czterech płatków ma kolor od fioletowego przez różowy do czerwonego. Pręcików jest 8. Zalążnia górna, owłosiona, powstaje z czterech owocolistków. Zwieńczona jest pojedynczą szyjką słupka[4].
- Owoce
- Czterokomorowa torebka zawierająca liczne, drobne nasiona[4].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj należy do plemienia Ericeae, podrodziny Ericoideae, rodziny wrzosowatych Ericaceae[6].
- Daboecia azorica Tutin & E. F. Warb. – dabecja azorska
- Daboecia cantabrica (Huds.) K. Koch – dabecja kantabryjska
- Daboecia ×scotica D.C. Mc Clint. – dabecja szkocka
Zastosowanie i uprawa
[edytuj | edytuj kod]Dabecja kantabryjska i szkocka uprawiane są ze względu na efektowne kwiaty. Są w uprawie w Europie Środkowej od 1794 (Niemcy), a w Polsce od 1817. W celu otrzymania roślin efektownie kwitnących należy rośliny wysadzać w miejscach słonecznych, na glebie kwaśnej i wilgotnej. Zalecane do sadzenia w grupach wraz z wrzosami i wrzoścami. Ze względu na wrażliwość na mrozu uprawa możliwa tylko w obszarach o łagodniejszym klimacie, w miarę potrzeby konieczne jest okrywanie roślin na zimę. Rośliny rozmnaża się łatwo z sadzonek pędowych w sierpniu i wrześniu[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-01-22] (ang.).
- ↑ a b c Daboecia. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. [dostęp 2017-01-22].
- ↑ a b c d e Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 188. ISBN 0-333-74890-5.
- ↑ a b c Mieczysław Czekalski: Liściaste krzewy ozdobne o wszechstronnym zastosowaniu. 2. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2006, s. 71-72. ISBN 83-09-01790-1.
- ↑ a b Genus: Daboecia D. Don. [w:] U.S. National Plant Germplasm System [on-line]. [dostęp 2017-01-22].