Delfinek nadobny

Delfinek nadobny
	Stenella clymene
	(J. E. Gray, 1846)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Rząd	Cetartiodactyla
(bez rangi)	walenie
(bez rangi)	zębowce
Rodzina	delfinowate
Rodzaj	delfinek
Gatunek	delfinek nadobny
Synonimy
	Clymene normalis J. E. Gray, 1866; Delphinus clymene J. E. Gray, 1850;
	Clymene normalis J. E. Gray, 1866; Delphinus clymene J. E. Gray, 1850;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Delfinek nadobny^[3] (Stenella clymene) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae). Średniej wielkości delfin.

Dane

Wielkość urodzeniowa: ok. 0,75 m
Dojrzałość płciowa samców: przy długości ok. 1,76 m
Dojrzałość fizyczna samców: przy długości ok. 1,97 m
Pożywienie: małe mezopelagiczne ryby i głowonogi
Zagrożenia: niedostatecznie poznany status; możliwe przypadkowe połowy w sieci dryfujące.
Występowanie: wody subtropikalne i tropikalne Atlantyku, włącznie z Zatoką Meksykańską^[4]. Delfin ten jest rzadki, być może z natury, w porównaniu z innymi gatunkami rodzaju Stenella

Delfinów nadobnych nie trzyma się w delfinariach.

Taksonomia

Delfinek nadobny przez swoje podobieństwo do delfinka długoszczękiego, był uważany za jego podgatunek od swego odkrycia w 1850 przez Johna Graya aż do 1981, kiedy to został uznany za osobny gatunek. W związku z faktem, że delfinki nadobne przypominają delfinki długoszczękie, badacze często wybierają do obserwacji te ostatnie, gdyż do nadobnych trudniejszy jest dostęp. Delfinek nadobny jest wciąż jednym z najmniej poznanych gatunków waleni.

Wygląd

Delfinek nadobny przedstawia sylwetkę typową dla rodzaju Stenella. Dziób jest dość długi, żuchwa jest wysunięta dalej niż górna szczęka. Płetwy piersiowe tego delfina są małe, a płetwa grzbietowa tylko lekko zagięta w tył. Górna część ciała jest u niego czarna, boki są szare, a spodnia część ciała biała. Płetwa ogonowa i krańce płetw piersiowych są czarne. Na brzegach pyska oraz na górze i dole pyska delfinek nadobny ma po czarnym pasku. Jasna linia prowadzi od oka do płetwy piersiowej.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Stenella clymene, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ T.A.T.A. Jefferson T.A.T.A., G.G. Braulik G.G., Stenella clymene, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-15] (ang.).
↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 189. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Stenella clymene. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 15 stycznia 2010]

[itis-1] Stenella clymene, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] T.A.T.A. Jefferson T.A.T.A., G.G. Braulik G.G., Stenella clymene, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-09-15] (ang.).

[miiz-3] Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 189. ISBN 978-83-88147-15-9.

[4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Stenella clymene. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 15 stycznia 2010]

[1]

[2]

[3]

[4]