Dominic Raab

Dominic Raab
Pełne imię i nazwisko	Dominic Rennie Raab
Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1974 ; Buckinghamshire
	Wicepremier Wielkiej Brytanii
Okres	od 15 września 2021; do 6 września 2022
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Nick Clegg
Następca	Thérèse Coffey
	Minister sprawiedliwości, lord kanclerz
Okres	od 25 października 2022; do 21 kwietnia 2023
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Brandon Lewis
Następca	Alex Chalk(inne języki)
	Minister sprawiedliwości, lord kanclerz
Okres	od 15 września 2021; do 6 września 2022
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Robert Buckland
Następca	Brandon Lewis
	Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii
Okres	od 24 lipca 2019; do 15 września 2021
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Jeremy Hunt
Następca	Liz Truss
	Minister ds. wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej
Okres	od 9 lipca 2018; do 15 listopada 2018
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	David Davis
Następca	Stephen Barclay
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dominic Rennie Raab (ur. 25 lutego 1974 w Buckinghamshire)^[1] – brytyjski prawnik i polityk Partii Konserwatywnej, deputowany do Izby Gmin. Minister spraw zagranicznych od 24 lipca 2019 do 15 września 2021. Wicepremier, minister sprawiedliwości i lord kanclerz od 15 września 2021 od 6 września 2022 w drugim gabinecie Borisa Johnsona i ponownie od 25 października 2022 do 21 kwietnia 2023 w gabinecie Rishiego Sunaka.

Życiorys

Ojciec Dominica Raaba, Peter Raab, był czechosłowackim Żydem^[2]. W 1938, gdy Czechosłowacja została zajęta przez III Rzeszę, sześcioletni wówczas Peter wraz z rodzicami uciekł do Wielkiej Brytanii^[3]^[4]^[5]. Podjął pracę w sieci handlowej Marks & Spencer^[4]. Zmarł na raka, gdy Dominic miał 12 lat^[3]. Za sprawą swojej matki, Angielki Jean, pochodzącej z Bromley, Dominic dorastał w wierze Kościoła Anglii^[2]^[3]. Przyszły minister wychowywał się w Gerrards Cross w Buckinghamshire, uczęszczał do Dr Challoner’s Grammar School(inne języki)^[6].

Raab studiował prawo na Lady Margaret Hall(inne języki) na Uniwersytecie Oksfordzkim, uzyskał stopień magistra na Uniwersytecie w Cambridge^[7]^[8]. Pracował w firmie prawniczej Linklaters(inne języki)^[9]. W 2000 rozpoczął pracę w Foreign Office^[9]. Występował w obronie premiera Tony’ego Blaira podczas procesu byłego prezydenta Jugosławii Slobodana Miloševicia^[6]. Uczestniczył także w procesach Radovana Karadžicia i Charlesa Taylora^[3]. Doradzał też w sprawach konfliktu izraelsko-arabskiego, polityki w ramach Unii Europejskiej i przyszłości Gibraltaru^[10].

W 2005 Raab wstąpił do Partii Konserwatywnej^[6]. Pracował w biurach parlamentarnych Davida Davisa i Dominica Grieve’a(inne języki)^[6]. W 2010 został wybrany do Izby Gmin z okręgu Esher and Walton(inne języki), będącego bastionem torysów^[3]. Uzyskiwał reelekcje z tego okręgu w 2015^[11], 2017^[12] i 2019^[13].

W latach 2015–2016 Raab był podsekretarzem stanu, a od 12 czerwca 2017 do 9 stycznia 2018 ministrem stanu w ministerstwie sprawiedliwości(inne języki)^[7]. Po rezygnacji Davida Davisa z funkcji ministra ds. wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej na tle sporów z premier Theresą May o kształt negocjacji z Unią, 9 lipca 2018 Raab został mianowany jego następcą^[10]. 15 listopada 2018 zrzekł się tej funkcji^[14], zastąpił go Stephen Barclay^[15].

24 lipca 2019 Raab objął funkcje ministra spraw zagranicznych oraz pierwszego sekretarza stanu w rządzie Borisa Johnsona^[16]. W kwietniu 2020 Raab tymczasowo zastępował premiera Johnsona, który został przyjęty na oddział intensywnej terapii szpitala św. Tomasza w Londynie w związku z zakażeniem COVID-19^[17].

Podczas rekonstrukcji rządu Johnsona 15 września 2021 Raab objął funkcje wicepremiera, ministra sprawiedliwości i lorda kanclerza. Na stanowisku ministra spraw zagranicznych zastąpiła go Liz Truss^[18]. Urzędy te pełnił do 6 września 2022, jednak 25 października 2022 został ponownie mianowany na te stanowiska przez Rishiego Sunaka w jego gabinecie^[19] i sprawował je do 21 kwietnia 2023^[20].

Nie kandydował w wyborach parlamentarnych w 2024^[21].

Wyniki w wyborach do Izby Gmin

2010 – 32 134 głosy (58,9%)^[22]
2015 – 35 845 głosów (62,9%)^[23]
2017 – 35 071 głosów (58,6%)^[23]
2019 – 31 132 głosy (49,4%)^[23]

Życie prywatne

Dominic Raab jest żonaty z pochodzącą z Brazylii Eriką Rey-Raab, z którą ma dwóch synów: Petera i Yoshuę. Ma czarny pas w karate^[3].

Przypisy

↑ Index Ra. Rulers.org. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
↑ ^a ^b Martin Robinson: Dominic Raab releases unseen pictures of his Jewish fater who fled the Nazis to attack Labour. Daily Mail Online, 2019-05-30. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Robin Millard: Dominic Raab: Karate kid, with a Jewish father, in the UK Brexit hotseat. The Times of Israel, 2018-07-10. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
↑ ^a ^b Tovah Lazaroff: British PM contender Dominic Raab has Jewish father who fled the Nazis. The Jerusalem Post, 2019-05-28. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
↑ Rebecca Cope: Who is Dominic Raab? Everything you need to know about our de facto Prime Minister. Tatler. [dostęp 2020-09-02]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Patrick Maguire: Will perpetual rising star Dominic Raab finally shine as Brexit Secretary?. New Statesman, 2018-07-10. [dostęp 2020-09-02]. (ang.).
↑ ^a ^b The Rt Hon Dominic Raab MP. GOV.UK. [dostęp 2020-09-04]. (ang.).
↑ Robert Hutton, Kitty Donaldson: Dominic Raab, Boris Johnson’s stand-in as U.K. prime minister. Fortune, 2020-04-07. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
↑ ^a ^b Andrea Volpe: Who is who: Dominic Raab. Geopolitica.info, 2018-07-22. [dostęp 2020-09-03]. (ang. • wł.).
↑ ^a ^b Dominic Raab nowym ministrem ds. Brexitu. tvp, info, 2018-07-09. [dostęp 2020-09-04].
↑ Charlotte Tobitt, Tom Smurthwaite: Election 2015: Dominic Raab holds onto Esher and Walton seat with huge majority. Surrey Live, 2015-05-07. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
↑ Tom Smurthwaite: General Election: Dominic Raab retains Esher and Walton seat for Conservatives although majority down on 2015. Surrey Live, 2017-06-09. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
↑ Esher & Walton parliamentary constituency – Election 2019. BBC News. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
↑ Brexit: Dominic Raab and Esther McVey among ministers to quit over EU agreement. BBC News, 2018-11-15. [dostęp 2020-09-04]. (ang.).
↑ Stephen Barclay named new Brexit Secretary. BBC News, 2018-11-16. [dostęp 2020-09-04]. (ang.).
↑ Heather Stewart: Javid, Patel and Raab take top posts in Boris Johnson’s cabinet. The Guardian, 2019-07-24. [dostęp 2020-09-04]. (ang.).
↑ Boris Johnson trafił na oddział intensywnej terapii. TVN24, 2020-04-06. [dostęp 2020-09-04].
↑ Ministerial appointments: September 2021. gov.uk, 2021-09-15. [dostęp 2021-10-12]. (ang.).
↑ Rishi Sunak's Cabinet: Dominic Raab Appointed Deputy Prime Minister. uk.sports.yahoo.com, 25 października 2022. [dostęp 2022-10-26].
↑ Dominic Raab resignation: Bullying report's findings explain why resignation letter was so full of anger [online], Sky News [dostęp 2024-07-09] (ang.).
↑ DominicD. Penna DominicD., All the Tory MPs who stood down at the general election [online], www.telegraph.co.uk, 24 maja 2024 [dostęp 2024-07-09] (ang.).
↑ Election 2010 | Constituency | Esher & Walton. BBC News. [dostęp 2020-09-05]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Esher & Walton parliamentary constituency. BBC News. [dostęp 2020-09-05]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[1] Index Ra. Rulers.org. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).

[:2-2] Martin Robinson: Dominic Raab releases unseen pictures of his Jewish fater who fled the Nazis to attack Labour. Daily Mail Online, 2019-05-30. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).

[:0-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Robin Millard: Dominic Raab: Karate kid, with a Jewish father, in the UK Brexit hotseat. The Times of Israel, 2018-07-10. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).

[:1-4] Tovah Lazaroff: British PM contender Dominic Raab has Jewish father who fled the Nazis. The Jerusalem Post, 2019-05-28. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).

[5] Rebecca Cope: Who is Dominic Raab? Everything you need to know about our de facto Prime Minister. Tatler. [dostęp 2020-09-02]. (ang.).

[:3-6] Patrick Maguire: Will perpetual rising star Dominic Raab finally shine as Brexit Secretary?. New Statesman, 2018-07-10. [dostęp 2020-09-02]. (ang.).

[:5-7] The Rt Hon Dominic Raab MP. GOV.UK. [dostęp 2020-09-04]. (ang.).

[8] Robert Hutton, Kitty Donaldson: Dominic Raab, Boris Johnson’s stand-in as U.K. prime minister. Fortune, 2020-04-07. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).

[:4-9] Andrea Volpe: Who is who: Dominic Raab. Geopolitica.info, 2018-07-22. [dostęp 2020-09-03]. (ang. • wł.).

[:6-10] Dominic Raab nowym ministrem ds. Brexitu. tvp, info, 2018-07-09. [dostęp 2020-09-04].

[11] Charlotte Tobitt, Tom Smurthwaite: Election 2015: Dominic Raab holds onto Esher and Walton seat with huge majority. Surrey Live, 2015-05-07. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).

[12] Tom Smurthwaite: General Election: Dominic Raab retains Esher and Walton seat for Conservatives although majority down on 2015. Surrey Live, 2017-06-09. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).

[13] Esher & Walton parliamentary constituency – Election 2019. BBC News. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).

[14] Brexit: Dominic Raab and Esther McVey among ministers to quit over EU agreement. BBC News, 2018-11-15. [dostęp 2020-09-04]. (ang.).

[15] Stephen Barclay named new Brexit Secretary. BBC News, 2018-11-16. [dostęp 2020-09-04]. (ang.).

[16] Heather Stewart: Javid, Patel and Raab take top posts in Boris Johnson’s cabinet. The Guardian, 2019-07-24. [dostęp 2020-09-04]. (ang.).

[17] Boris Johnson trafił na oddział intensywnej terapii. TVN24, 2020-04-06. [dostęp 2020-09-04].

[18] Ministerial appointments: September 2021. gov.uk, 2021-09-15. [dostęp 2021-10-12]. (ang.).

[19] Rishi Sunak's Cabinet: Dominic Raab Appointed Deputy Prime Minister. uk.sports.yahoo.com, 25 października 2022. [dostęp 2022-10-26].

[20] Dominic Raab resignation: Bullying report's findings explain why resignation letter was so full of anger [online], Sky News [dostęp 2024-07-09] (ang.).

[21] DominicD. Penna DominicD., All the Tory MPs who stood down at the general election [online], www.telegraph.co.uk, 24 maja 2024 [dostęp 2024-07-09] (ang.).

[22] Election 2010 | Constituency | Esher & Walton. BBC News. [dostęp 2020-09-05]. (ang.).

[:7-23] Esher & Walton parliamentary constituency. BBC News. [dostęp 2020-09-05]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

XVIII wiek	Charles James Fox Lord Grantham Charles James Fox Lord Temple Książę Leeds Lord Grenville
XIX wiek	Lord Grenville Lord Hawkesbury Lord Harrowby Lord Mulgrave Charles James Fox Lord Howick George Canning Lord Bathurst Lord Wellesley Lord Castlereagh George Canning Lord Dudley Lord Aberdeen Lord Palmerston Książę Wellington Lord Palmeston Lord Aberdeen Lord Palmerston Lord Granville Lord Malmesbury John Russell Lord Clarendon Lord Malmesbury Lord Russell Lord Clarendon Lord Stanley Lord Clarendon Lord Granville Lord Derby Lord Salisbury Lord Granville Lord Salisbury Lord Rosebery Lord Iddesleigh Lord Salisbury Lord Rosebery Lord Kimberley Lord Salisbury Lord Lansdowne
XX wiek	Lord Lansdowne Edward Grey Arthur Balfour Lord Curzon Ramsay MacDonald Austen Chamberlain Arthur Henderson Lord Reading John Simon Samuel Hoare Anthony Eden Lord Halifax Anthony Eden Ernest Bevin Herbert Morrison Anthony Eden Harold Macmillan Selwyn Lloyd Lord Home Rab Butler Patrick Gordon Walker Michael Stewart George Brown Michael Stewart Alec Douglas-Home James Callaghan Anthony Crosland David Owen Lord Carrington Francis Pym Geoffrey Howe John Major Douglas Hurd Malcolm Rifkind Robin Cook
XXI wiek	Robin Cook Jack Straw Margaret Beckett David Miliband William Hague Philip Hammond Boris Johnson Jeremy Hunt Dominic Raab Liz Truss James Cleverly David Cameron David Lammy

Wcześni kanclerze	Angmendus Cenmora Bosa z Yorku Swithulplus Swithun Turketul Adolf Alfric Lesfric Reinhildus
Lordowie kanclerze Anglii	Herfast Osmund Maurycy z Le Mans Gerard z Rouen Robert Bloet William Giffard Roger z Salisbury Waldric Ranulf Geoffrey Rufus Robert de Sigello Roger le Poer Philip de Harcourt Robert z Ghentu William FitzGilbert William de Vere Robert z Ghentu Tomasz Becket Geoffrey Ridel Ralph de Warneville Godfryd z Yorku William Longchamp Eustace z Salisbury Hubert Walter Walter de Gray Richard Marsh Ralph Neville Richard le Gras Ralph Neville Silvester de Everdon John Maunsell John Lexington John Maunsell John Lexington William z Kilkenny Henry Wingham Nicholas z Ely Walter de Merton Nicholas z Ely John Chishull Thomas de Cantilupe Ralph Sandwich Walter Giffard Godfrey Giffard Richard Middleton Walter de Merton Robert Burnell John Langton William Greenfield William Hamilton Ralph Baldock John Langton Walter Reynolds John Sandale John Hotham John Salmon Robert Baldock William Ayermin Henry Burghersh John de Stratford Richard Aungerville John de Stratford Robert de Stratford RIchard de Wentworth John de Stratford Robert Bourchier Robert Parning Robert Sadington John de Ufford John z Thoresby William Edington Simon Langham William z Wykeham Robert Thorp John Knyvet Adam Houghton Lord Scrope of Bolton Simon Sudbury Hugh Segrave William Courtenay Lord Scrope of Bolton Robert Braybrooke Lord Suffolk Thomas Arundel William z Wykeham Thomas Arundel Edmund Stafford Thomas Arundel John Scarle Edmund Stafford Henry Beaufort Thomas Langley Thomas Arundel Thomas Beaufort Thomas Arundel Henry Beaufort Thomas Langley Henry Beaufort John Kempe John Stafford John Kempe Lord Salisbury Thomas Bourchier William Waynflete George Neville Robert Stillington George Neville Robert Stillington Lawrence Booth John Alcock Thomas Rotherham John Russell Thomas Rotherham John Alcock John Morton Henry Deane William Warham Thomas Wolsey Thomas More Lord Audley of Walden Lord Wriothesley Lord St John Lord Rich Thomas Goodrich Stephen Gardiner Nicholas Heath Nicholas Bacon Thomas Bromley Christopher Hatton John Puckering Thomas Egerton Lord Verulam John Williams Lord Coventry Lord Finch Lord Lyttleton of Mounslow Richard Lane Edward Herbert Lord Clarendon Orlando Bridgeman Lord Shaftesbury Lord Nottingham Lord Guilford Lord Jeffreys Lord Somers Nathan Wright Lord Cowper
Lordowie kanclerze Wielkiej Brytanii	Lord Cowper Lord Harcourt Lord Cowper Lord Macclesfield Lord King Lord Talbot Lord Hardwicke Lord Northington Lord Camden Charles Yorke Lord Bathurst Lord Thurlow Lord Thurlow Lord Loughborough Lord Eldon Lord Erskine Lord Eldon Lord Lyndhurst Lord Brougham i Vaux Lord Lyndhurst Lord Cottenham Lord Lyndhurst Lord Cottenham Lord Truro Lord St Leonards Lord Cranworth Lord Chelmsford Lord Campbell Lord Westbury Lord Cranworth Lord Chelmsford Lord Cairns Lord Hatherley Lord Selborne Lord Cairns Lord Selborne Lord Halsbury Lord Hershell Lord Halsbury Lord Hershell Lord Halsbury Lord Loreburn Lord Haldane Lord Buckmaster Lord Finlay Lord Birkenhead Lord Cave Lord Haldane Lord Cave Lord Hailsham Lord Sankey Lord Hailsham Lord Maugham Lord Caldecote Lord Simon Lord Jowitt Lord Simonds Lord Kilmuir Lord Dilhorne Lord Gardiner Lord Hailsham of St Marylebone Lord Elwyn-Jones Lord Hailsham of St Marylebone Lord Havers Lord Mackay of Clashfern Lord Irvine of Lairg Lord Falconer of Thoroton Jack Straw Kenneth Clarke Chris Grayling Michael Gove Liz Truss David Lidington David Gauke(inne języki) Robert Buckland Dominic Raab Brandon Lewis Dominic Raab Alex Chalk(inne języki) Shabana Mahmood

W dniu powstania	Theresa May Philip Hammond Amber Rudd Boris Johnson Michael Fallon Jeremy Hunt Priti Patel Chris Grayling James Brokenshire Andrea Leadsom Sajid Javid Alun Cairns David Mundell Karen Bradley Liam Fox Elizabeth Truss David Davis Justine Greening Baronowa Evans Bowes Park Patrick McLoughlin David Lidington
Późniejsi członkowie gabinetu	Dominic Raab Mel Stride

W dniu powstania	Boris Johnson Sajid Javid Rishi Sunak Andrea Leadsom Julian Smith Alister Jack Alun Cairns Stephen Barclay Gavin Williamson Liz Truss Nicky Morgan Ben Wallace Amber Rudd Alok Sharma Robert Jenrick Priti Patel Dominic Raab Robert Buckland Theresa Villiers Grant Shapps Matt Hancock Oliver Dowden Michael Gove Geoffrey Cox Jacob Rees-Mogg Natalie Evans
Późniejsi członkowie gabinetu	Thérèse Coffey

W dniu powstania	Boris Johnson Sajid Javid Dominic Raab Priti Patel Michael Gove Robert Buckland Stephen Barclay Ben Wallace Matt Hancock Andrea Leadsom Liz Truss Thérèse Coffey Gavin Williamson Theresa Villiers Robert Jenrick Grant Shapps Julian Smith Alister Jack Simon Hart Natalie Evans Nicky Morgan Alok Sharma James Cleverly
Późniejsi członkowie rządu	Rishi Sunak Kwasi Kwarteng George Eustice Brandon Lewis Oliver Dowden Anne-Marie Trevelyan David Frost Amanda Milling Steve Barclay Nadhim Zahawi Nadine Dorries Jacob Rees-Mogg Kit Malthouse Greg Clark Michelle Donelan James Cleverly Shailesh Vara Andrew Stephenson