Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Fluorowodór

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fluorowodór
Pojedyncza cząsteczka
Ilustracja
Fragment zygzakowatego łańcucha
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

HF

Masa molowa

20,01 g/mol

Wygląd

bezbarwna, dymiąca ciecz o ostrym, przenikliwym zapachu[1] lub gaz

Identyfikacja
Numer CAS

7664-39-3

PubChem

14917

DrugBank

DB11072

Podobne związki
Inne aniony

chlorowodór
bromowodór
jodowodór

Inne kationy

fluorek sodu
fluorek wapnia

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Fluorowodór, HF – nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z fluoru i wodoru. Jest to bezbarwna ciecz lub gaz o ostrym zapachu. Jego temperatura wrzenia jest niewiele niższa od temperatury pokojowej, co wyróżnia go spośród innych fluorowcowodorów (np. temp. wrz. HCl wynosi –85 °C). Spowodowane jest to występowaniem pomiędzy cząsteczkami tego związku silnych wiązań wodorowych.

Jego wodny roztwór nazywany jest kwasem fluorowodorowym.

Budowa cząsteczki

[edytuj | edytuj kod]
Łańcuch fluorowodoru w stanie stałym

Fluorowodór w stanie stałym tworzy zygzakowate łańcuchy cząsteczek – asocjat HF. Cząsteczki HF o wewnętrznych wiązaniach H-F o długości 0,95 Å, są połączone wiązaniami wodorowymi H···F o długości 1,55 Å Ciekły HF również tworzy zygzakowate łańcuchy, tyle że krótsze, zawierające średnio pięć do sześciu połączonych cząsteczek. Wyższa temperatura topnienia HF niż innych fluorowcowodorów jest spowodowana silnymi wiązaniami wodorowymi pomiędzy cząsteczkami. HF posiada moment dipolowy.

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Fluorowodór otrzymuje się działając kwasem siarkowym na fluorek wapnia[2]:

CaF2 + H2SO4CaSO4 + 2HF

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

HF jest stosowany do fluorowania węglowodorów. Wykorzystuje się go przy przeróbce ropy naftowej, wytrawianiu znaków i napisów na szkle, wytwarzaniu glinu, produkcji aluminiowych puszek, oczyszczaniu kwarcu. Jest także stosowany do wyrobu heksafluorku uranu UF6 używanego do wzbogacania uranu.

Fluorowodór bywa spotykany w odrdzewiaczach do stali, preparatach do oczyszczania mosiądzu, trawienia szkła. Preparaty zawierające HF zostały wycofane z użytku ze względu na jego toksyczność. HF jest najczęściej sprzedawany jako: ciekły bezwodny fluorowodór, 70% roztwór w wodzie lub 40% roztwór w wodzie.

Wpływ fluorowodoru na zdrowie

[edytuj | edytuj kod]
Skutki poparzenia dłoni.

Posiada ostry zapach, drażni drogi oddechowe. Ciekły HF oraz jego stężone roztwory powodują trudno gojące się rany. Rozcieńczone roztwory również są bardzo niebezpieczne, gdyż przenikają bez uczucia bólu przez skórę i tkanki miękkie, atakując bezpośrednio chrząstki i kości.

Fluorowodór jest toksyczny, a zatrucie nim może być fatalne w skutkach po spożyciu lub absorpcji przez skórę. Oparzenia fluorowodorem wymagają niezwłocznego leczenia i uwagi od razu, gdy zostaną zauważone. Oparzenia kwasem fluorowodorowym nie są podobne do oparzeń innymi kwasami. Jednorazowe skutki oparzeń zależą od stężenia roztworu kwasu. Efekt oparzenia kwasem 50% jest natychmiast widoczny, stężenia 20-50% roztworu skutkują objawami po jednej do ośmiu godzin. Stężenie niższe niż 20% skutkuje widocznymi objawami w ciągu 24 godzin od czasu oparzenia.

HF może oddziaływać na ciało przez wdychanie, połknięcie, kontakt ze skórą. Po spożyciu, lub oparzeniu skóry lub oczu najważniejszym objawem jest obniżenie zawartości wapnia w osoczu krwi i wytrącanie nierozpuszczalnego w wodzie fluorku wapnia CaF2, co może skutkować silnym bólem, zmianami metabolizmu i śmiercią.

W postaci cieczy przechowywany w butelkach plastikowych, butlach stalowych, miedzianych lub srebrnych kanistrach. Nie przechowuje się go w opakowaniach szklanych z uwagi na to, że reaguje ze szkłem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Fluorowodór. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-23]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  2. a b c Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 134-135, ISBN 83-7183-240-0.
  3. a b Fluorowodór, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-10] (ang.).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]