Francy Boland
 Francy Boland (1961) | |
| Imię i nazwisko |
François Boland |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 listopada 1929 |
| Data i miejsce śmierci |
12 sierpna 2005 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk |
| Powiązania | |
| Zespoły | |
| The Bob Shots The Kenny Clarke/Francy Boland Big Band | |
François Boland (ur. 6 listopada 1929 w Namur, zm. 12 sierpnia 2005 w Genewie)[1] – belgijski muzyk jazzowy, pianista, aranżer, kompozytor i bandlider.
Ronnie Scott: Francy to genialny kompozytor i aranżer, bardzo muzykalny, bardzo oryginalny i bardzo niedoceniony. Fantastyczny pianista. Żadnych schematów[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Na fortepianie zaczął grać w wieku ośmiu lat[1]. Po II wojnie światowej przeniósł się do Liege, żeby podjąć studia w Conservatoire royal de Liège, które ukończył[2]. W 1949 zwrócił na siebie uwagę po przystąpieniu do grupy The Bob Shots, w której składzie znalazły się przyszłe gwiazdy jazzu belgijskiego: saksofonista Bobby Jaspar, wokalista i wibrafonista Fats Sadi, oraz gitarzysta René Thomas. Z zespołem The Bob Shots nagrał w Paryżu sześć płyt[1]. Po jego rozpadzie pozostał we Francji i w 1954 podjął współpracę z trębaczem Aimém Barellim jako pianista i aranżer. W 1956 poznał amerykańskiego trębacza Cheta Bakera i dołączył do jego grupy[2]. Baker, wracając do Stanów Zjednoczonych, zabrał go ze sobą. Za oceanem przebywał prawie dwa lata, pisząc m.in. aranżacje dla zespołów prowadzonych przez Benny'ego Goodmana, Counta Basiego, Woody’ego Hermana, Dizzy’ego Gillespiego i Mary Lou Williams[1].
Do Europy wrócił w 1957 i zamieszkał w Niemczech[3]. Zatrudnił się w orkiestrze Westdeutscher Rundfunk kierowanej przez Kurta Edelhagena[1]. Wiosną 1961 poznał amerykańskiego, mieszkajacego w Paryżu, perkusistę Kenny’ego Clarke’a, z którym sformował oktet w celu nagrania płyty The Golden 8 dla wytwórni Blue Note. Współpraca okazała się na tyle udana, że włoski impresario i producent Gigi Campi zachęcił obu muzyków do jej przedłużenia, co zaowocowało powstaniem formacji The Kenny Clarke/Francy Boland Big Band[1]. Była to międzynarodowa orkiestra, której skład tworzyli muzycy ze Stanów Zjednoczonych (osiedli w Europie), Wielkiej Brytanii, Niemiec, Jugosławii, Austrii i Szwecji. Grali w niej m.in. trębacze Art Farmer, Manfred Schoof, Duško Gojković i Idrees Sulieman, saksofoniści Eddie „Lockjaw” Davis, Johnny Griffin, Herb Geller, Sahib Shihab, Ronnie Scott, Tony Coe, Derek Humble i Karl Drewo, puzoniści Nat Peck, Albert Mangelsdorff i Åke Persson, oraz perkusista Kenny Clare. Przez wielu krytyków orkiestra była uznawana za pozaamerykański big-band nr 1. Nagrała blisko trzydzieści płyt, na których grały gościnnie takie gwiazdy saksofonu jak Stan Getz, Phil Woods i Zoot Sims. W 1970 nagrała album z big-bandem również wokalistka Carmen McRae, której pierwszym mężem był Clarke. Mimo powszechnego uznania, zespół nie odniósł sukcesu komercyjnego[2]. Często borykał się z kłopotami finansowymi i po koncertach w Norymberdze w 1972 ogłosił zakończenie działalności[1].
Boland następnie zajmował się głównie komponowaniem. W 1973 przeniósł się do Szwajcarii i zamieszkał w Genewie[4]. Jako kompozytor i aranżer współpracował z wieloma europejskimi orkiestrami radiowymi oraz okazjonalnie formowanymi big-bandami[4]. Był współtwórcą powstałej w 1986 płyty Sary Vaughan One World One Peace[5]. Album zawiera poezje Jana Pawła II opatrzone muzyką, głównie Bolanda, oraz całkowicie przez niego zaaranżowaną. Grał też na fortepianie w zespole towarzyszącym wokalistce.
Zmarł w Genewie. Miał 75 lat.
Małżeństwo i dzieci
[edytuj | edytuj kod]Był żonaty i miał syna[4]. Żona pozostała z nim do końca jego życia.
Wybrana dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- 1961 Kenny Clarke – Francy Boland and Company – The Golden 8 (Blue Note)
- 1967
- Out of the Background (SABA)
- Flirt and Dream (SABA)
- 1969 My Kind of World – Gitte & The Band (Electrola) – aranżacja, fortepian
- The Kenny Clarke/Francy Boland Big Band
- 1962 Jazz Is Universal (Atlantic)
- 1963 Handle with Care (Atlantic)
- 1965 Now Hear Our Meanin’ (Columbia)
- 1966 Swing, Waltz, Swing (Philips)
- 1967
- Out of the Folk Bag (Columbia)
- Music for the Small Hours (Columbia)
- Sax No End (SABA)
- 17 Men and Their Music (Campi)
- 1968
- Jazz Convention Volume I (KPM Music)
- Jazz Convention Volume II (KPM Music)
- Jazz Convention Volume III (KPM Music)
- Latin Kaleidoscope (MPS)
- More (Campi)
- All Smiles (MPS)
- 1969
- Faces (MPS)
- Album 1 – Volcano – Live at Ronnie Scott’s (Rearward/Schema)
- Album 2 – Rue Chaptal – Live at Ronnie Scott’s (Rearward/Schema)
- More Smiles (MPS)
- Fellini 712 (MPS)
- At Her Majesty’s Pleasure (Black Lion)
- 1971
- All Blues (MPS)
- Off Limits (Polydor)
- Stan Getz–Francy Boland – Change of Scenes – The Kenny Clarke/Francy Boland Big Band (Verve)
- The Second Greatest Jazz Big Band in the World (Black Lion)
- 1975 November Girl – Carmen McRae – The Kenny Clarke/Francy Boland Big Band (Black Lion)
- 1992 Clarke Boland Big Band – En Concert avec Europe 1 (Tréma)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Francy Boland. allmusic.com. [dostęp 2024-10-29]. (ang.).
- ↑ a b c d Francy Boland (1929–2005). National Jazz Archive. [dostęp 2024-10-29]. (ang.).
- ↑ The Kenny Clarke/Francy Boland Big Band – Where it all began. jazzprofessional.com. [dostęp 2024-10-29]. (ang.).
- ↑ a b c Obituary – Francy Boland. „The Guardian”. [dostęp 2024-10-29]. (ang.).
- ↑ Sarah Vaughan Sings „One World One Peace” - The Poems Of Pope John Paul II. Discogs. [dostęp 2024-10-29]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Francy Boland, allmusic.com
- Francy Boland (1929–2005), National Jazz Archive
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Francy Boland – dyskografia, Discogs