Fulvio Collovati

Fulvio Collovati

Data i miejsce urodzenia	9 maja 1957 Teor
Wzrost	182 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1976–1982 A.C. Milan 158 (4) 1982–1986 Inter Mediolan 109 (3) 1986–1987 Udinese Calcio 20 (2) 1987–1989 AS Roma 45 (1) 1989–1993 Genoa CFC 72 (0) W sumie: 404 (10)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1976–1978 Włochy U-21 7 (0) 1979 Włochy U-23 1 (0) 1979–1986 Włochy 50 (3) W sumie: 58 (3)
Strona internetowa

Fulvio Collovati (ur. 9 maja 1957 w miejscowości Teor) piłkarz włoski grający na pozycji stopera.

Kariera klubowa

Collovati urodził się w miejscowości Teor w Prowincji Udine. Jako junior trafił do piłkarskiej akademii przy klubie A.C. Milan, a w sezonie 1976/1977 zadebiutował w Serie A. W tamtym sezonie zagrał 11 meczów i z Milanem zdobył Puchar Włoch. W kolejnym sezonie grał już regularnie w pierwszej jedenastce Milanu (25 meczów, 1 gol), ale decydujący moment w karierze przypadł na sezon 1978/1979, w którym swoimi 27 meczami ligowymi pomógł Milanowi w zdobyciu "scudetto". Jednak w sezonie 1979/1980 drużyna "rosso-nerich" została zdegradowana do Serie B, a powodem było obstawianie przez graczy zakładów sportowych. W przeciwieństwie do innych zawodników Milanu Collovati zdecydował się pozostać na San Siro i po rozegraniu 36 meczów, w których zdobył 2 bramki, powrócił z mediolańczykami do Serie A. Milan rozegrał jednak bardzo słaby sezon i zajął 14. miejsce w lidze, co wiązało się z kolejną degradacją o klasę niżej. Wtedy to Collovati zdecydował się opuścić Milan i trafił do ich rywala zza miedzy, Interu Mediolan.

W pierwszym sezonie gry w Interze zajął z nimi 3. miejsce w lidze i rozegrał 28 meczów. Jednak przez 3 kolejne sezony nie osiągał z drużyną "nero-azzurich" większych sukcesów. Sezon 1983/1984 to zaledwie 4. miejsce w Serie A, w 1984/1985 z Interem zajął ponownie 3. miejsce, a w sezonie 1985/1986 dopiero 6. Latem 1986 ten czołowy wówczas obrońca ligi zdecydował się jednak odejść z Interu by móc mieszkać bliżej swojego rodzinnego miasta, dlatego też trafił do zespołu Udinese Calcio. W Udinese jednak rozegrał tylko jeden sezon (20 meczów, 2 bramki), nie uchronił jednak Udinese przed spadkiem z ligi (klub ten zajął ostatnie miejsce w lidze). Końcowe lata kariery Fulvio to najpierw dwuletni okres gry w klubie AS Roma (1987–1989), po czym na ostatnie 4 sezony (1989–1993) przeszedł do innego pierwszoligowca, Genoa CFC, z którym jednak zazwyczaj nie walczył o najwyższe cele i zespół z Genui najczęściej kończył rozgrywki w środku tabeli. W sezonie 1992/1993 nie grał już zbyt wiele (raptem 8 meczów w Serie A) i latem 1993 zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1976/77	A.C. Milan	Włochy	Serie A	11	0
1977/78	A.C. Milan	Włochy	Serie A	25	1
1978/79	A.C. Milan	Włochy	Serie A	27	0
1979/80	A.C. Milan	Włochy	Serie A	30	0
1980/81	A.C. Milan	Włochy	Serie B	36	2
1981/82	A.C. Milan	Włochy	Serie A	29	1
1982/83	Inter Mediolan	Włochy	Serie A	28	0
1983/84	Inter Mediolan	Włochy	Serie A	27	1
1984/85	Inter Mediolan	Włochy	Serie A	29	2
1985/86	Inter Mediolan	Włochy	Serie A	25	0
1986/87	Udinese Calcio	Włochy	Serie A	20	2
1987/88	AS Roma	Włochy	Serie A	26	1
1988/89	AS Roma	Włochy	Serie A	19	0
1989/90	Genoa CFC	Włochy	Serie A	29	0
1990/91	Genoa CFC	Włochy	Serie A	17	0
1991/92	Genoa CFC	Włochy	Serie A	18	0
1992/93	Genoa CFC	Włochy	Serie A	8	0

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Włoch Collovati zadebiutował 24 lutego 1979 w wygranym 3:0 meczu z Holandią. Natomiast 16 lutego 1980 zdobył swoją pierwszą bramkę w kadrze, w wygranym 2:1 meczu z reprezentacją Rumunii. Pierwszą wielką imprezą, na której z zespołem Włoch zagrał Collovati to Mistrzostwa Europy w 1980 odbywające się w jego ojczyżnie. Tam zagrał we wszystkich 3 meczach grupowych, ale Włosi zajęli dopiero 2. miejsce w grupie B i pozostał im tylko mecz o 3. miejsce. 21 czerwca na stadione Stadio San Paolo w Neapolu Włosi podejmowali reprezentację Czech. Po 120 minutach wynik brzmiał 1:1 i o meczu miały zadecydować rzuty karne. Przez 8 kolejek gracze obu drużyn wykonywali bezbłędnie swoje jedenastki. W 9. kolejce strzelił Słowak Jozef Barmoš, a Fulvio Collovati nie zdołał z 11 metrów pokonać bramkarza Jaroslava Netolički i Włosi ostatecznie nie zdobyli nawet brązowego medalu. W 1982 roku Collovati pojechał z Włochami na Mistrzostwa Świata w Hiszpanii. Tam był podstawowym obrońcą swojej reprezentacji i zagrał we wszystkich 7 meczach swojej drużyny. Zagrał także w tym najważniejszym – 11 lipca w finale na Estadio Santiago Bernabéu z reprezentacją RFN. Włosi zdeklasowali Niemców i po 90. minutach mogli cieszyć się ze zdobycia trzeciego w historii mistrzostwa świata. Collovati pojechał także na kolejne finały MŚ, na Mistrzostwa Świata w Meksyku. Tam był jednak tylko w szerokiej kadrze "Squadra Azzurra" i tylko raz wybiegł na boisku w grupowym meczu z reprezentacją Korei Południowej (3:2). Włosi odpadli już w 1/8 finału przegrywając z późniejszymi brązowymi medalistami, Francją. Mecz Koreą był jego ostatnim w kadrze narodowej, w której łącznie rozegrał 50 meczów i zdobył 3 bramki.

Sukcesy

• Mistrzostwo Włoch: 1979 z AC Milan
• Puchar Włoch: 1977 z AC Milan
• Puchar Mitropa: 1982 z AC Milan
• Mistrzostwo Świata: 1982
• Uczestnik Mistrzostw Świata: 1982, 1986
• Uczestnik Mistrzostw Europy: 1980
• 50 meczów, 3 bramki w reprezentacji Włoch
• 368 meczów, 8 bramek w Serie A

Bibliografia

• Fulvio Collovati w bazie National Football Teams (ang.)