Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Grafolekt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Grafolekt – narodowy język pisany[1].

Grafolekt odróżnia się od dialektów i języka mówionego[2]. O ile odmiany pisane języków narodowych często wywodzą się z języka pewnego regionu lub pewnej grupy społecznej, to E.D. Hirsch uważa grafolekty za twory sztuczne, odizolowane od podstaw dialektalnych[3]. Nie są tożsame ze swoimi pierwowzorami. Z jednej strony niektóre elementy dialektalne nigdy nie wchodzą w skład grafolektu, a z drugiej – w grafolekcie wytwarzają się nowe cechy słownictwa i składni. Grafolekt wyróżnia się stosunkowo stałym charakterem gramatyki i bogactwem leksyki[4]. Narodowe języki pisane rządzą się sztywnymi konwencjami stylu[5].

Grafolekty mają wypracowane zasady ortografii i interpunkcji, które kształtują się wraz z rozwojem piśmienności[4].

Z założenia grafolekt ma charakter ponaddialektalny i nie należy do żadnej grupy społecznej (ani nie jest powiązany z konkretnym regionem), przy czym najczęściej posiłkują się nim te osoby, które zostały wykształcone w zakresie posługiwania się tą odmianą języka[4]. Przykładem grafolektu jest angielszczyzna standardowa (Standard English)[6]. Funkcję grafolektu pełni prawie każdy język standardowy[7].

Grafolekt uchodzi za jeden z fundamentów bytu zbiorowego, jakim jest naród[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Daugherty 1979 ↓, s. 136.
  2. Daugherty 1979 ↓, s. 137.
  3. Daugherty 1979 ↓, s. 137–138.
  4. a b c d Daugherty 1979 ↓, s. 138.
  5. Daugherty 1979 ↓, s. 135.
  6. Ong 2006 ↓, s. 18.
  7. Heng 1993 ↓, przyp. 6, s. 20.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]