Gypsy (musical)
Gypsy – musical z 1959 roku z muzyką Jule Styne’a i librettem Stephena Sondheima. Dzieło jest luźno oparte na pamiętnikach striptizerki Gypsy Rose Lee i koncentruje się na jej matce – Rose. Musical zawiera kilka utworów, które stały się popularnymi standardami, m.in. Everything’s Coming up Roses, You Gotta Get a Gimmick, Let Me Entertain You. Musical jest uważany za jedno z najważniejszych osiągnięć tradycyjnego amerykańskiego teatru muzycznego połowy XX wieku, a główna postać – Rose – za „jedną z niewielu złożonych postaci w musicalu amerykańskim”[1].
Produkcja
[edytuj | edytuj kod]Powstanie dzieła
[edytuj | edytuj kod]Musical oparty na pamiętnikach Gypsy Rose Lee był pomysłem producenta Davida Merricka i aktorki Ethel Merman. Merrick przeczytał wspomnienia Lee w Harper’s Magazine i zwrócił się do niej o prawa. Kompozytorzy Irving Berlin i Cole Porter odrzucili propozycję współpracy. Zadania podjął się Stephen Sondheim, jednak Merman nie chciała zaangażować nieznanego jeszcze kompozytora i zdecydowała, by muzykę komponował Jule Styne. Sondheim początkowo odmówił napisania wyłącznie libretta, lecz jego mentor Oscar Hammerstein przekonał go do przyjęcia pracy[2].
USA
[edytuj | edytuj kod]Broadway 1959
[edytuj | edytuj kod]Oryginalna produkcja na Broadwayu miała premierę 21 maja 1959 roku w The Broadway Theatre, a później została przeniesiona do Imperial Theatre. Została zamknięta 25 marca 1961 roku po 702 przedstawieniach[3]. Producentem był David Merrick, reżyserem i choreografem Jerome Robbins. W premierowych rolach wystąpili: Ethel Merman jako Rose, Jack Klugman jako Herbie i Sandra Church jako Louise.
Oryginalna produkcja otrzymała osiem nominacji do nagrody Tony (nie zdobywając żadnej nagrody). Po jej zakończeniu rozpoczęły się dwie trasy koncertowe: pierwsza od marca do grudnia 1961 (z Merman w roli głównej), natomiast w drugiej krajowej trasie jako Rose wystąpiła Mitzi Green. Trasa rozpoczęła się we wrześniu 1961 zakończyła w styczniu 1962.
Broadway 1974
[edytuj | edytuj kod]Produkcja z West Endu odbyła 24-tygodniową trasę po Ameryce Północnej, zaczynając od Toronto, poprzez Los Angeles, Filadelfię, Waszyngton i Boston[4]. Następnie wystawiono ją na Broadwayu w Winter Garden Theatre 23 września 1974, kończąc 4 stycznia 1975 r. po 120 przedstawieniach[5]. Obsadę stanowili: Angela Landsbury jako Rose, Rex Robbins jako Herbie, Maureen Moore jako June. Angela Lansbury za rolę otrzymała nagrodę Tony w 1975.
Broadway 1989
[edytuj | edytuj kod]Zostało poprzedzone tournée po USA rozpoczętym w Jackie Gleason Theatre of the Performing Arts w Miami Beach w maju 1989[6], kontynuowane w St. Louis Municipal Opera Theatre w czerwcu 1989[7], Los Angeles Music Center oraz Orange County Performing Arts Center w Costa Mesa w Kalifornii w lipcu 1989[8] oraz w waszyngtońskim Kennedy Center w sierpniu i wrześniu 1989 r.[9]
Na Broadwayu musical wystawiono 16 listopada 1989 w St. James Theatre, następnie przeniesiono do teatru Marquis, po czym zakończono 28 lipca 1991 roku po 476 przedstawieniach. Zagrali: Tyne Daly jako Rose, Jonathan Hadary jako Herbie i Crista Moore jako Louise. Produkcja ta zdobyła nagrodę Drama Desk Award za najlepsze wznowienie, a Daly zdobyła nagrodę Tony dla najlepszej aktorki w musicalu.
Millburn 1998
[edytuj | edytuj kod]Betty Buckley, Deborah Gibson i Lenny Wolpe wystąpili w Paper Mill Playhouse w Millburn w New Jersey z Laurą Bell Bundy jako June[10]. Plany przeniesienia produkcji na Broadway nie ziściły się.
Broadway 2003
[edytuj | edytuj kod]Kolejne wznowienie rozpoczęło się 1 maja 2003 w teatrze Shubert. Reżyserem był Sam Mendes, a Bernadette Peters grała rolę Rose[11]. W obsadzie wystąpili także John Dossett jako Herbie i Tammy Blanchard jako Louise. Produkcja była nominowana do czterech nagród Tony, w tym za najlepsze wznowienie musicalu i najlepszą aktorkę w musicalu. Spektakl ostatecznie został zamknięty 30 maja 2004 po 451 występach[12].
Broadway 2008
[edytuj | edytuj kod]Patti LuPone po raz pierwszy wcieliła się w postać Rose in Gypsy na festiwalu muzycznym Ravinia w sierpniu 2006 roku. Jack Viertel, dyrektor artystyczny New York City Center Encores!, zobaczył produkcję i zdecydował o jej wystawieniu podczas nowojorskich Encores![13]. Od 9 do 29 lipca 2007 roku program był prezentowany w New York City Center. W produkcji wystąpili także Laura Benanti jako Louise, Boyd Gaines jako Herbie i Leigh Ann Larkin jako June. Produkcja zakończyła się sukcesem i została przeniesiona na Broadway z premierą w St. James Theatre 27 marca 2008.
Produkcja ta zdobyła wiele nagród, w tym Tony Awards i Drama Desk Awards dla LuPone, Gainesa i Benanti.
Produkcja została zamknięta 11 stycznia 2009 po 332 przedstawieniach.
Irving 2011
[edytuj | edytuj kod]Przedstawienie wystawiano od 9 do 18 września w Lyric Stage w Irving w Teksasie z 39-osobową oryginalną orkiestracją. Obsada: Sue Mathys jako Rose, Ashton Smalling jako June oraz lokalni wykonawcy: Mary McElree jako Louise i Sonny Franks jako Herbie[14].
Bristol 2011
[edytuj | edytuj kod]Tovah Feldshuh zagrała jako Rose w produkcji w Riverside Theatre w Bristolu w Pensylwanii, która trwała od 8 grudnia 2011 do 15 stycznia 2012 roku[15].
Storrs 2014
[edytuj | edytuj kod]W lipcu 2014 roku Leslie Uggams wystąpiła w roli Rose w Connecticut Repertory Theatre w Storrs. W produkcji wystąpili także Scott Ripley jako Herbie, Alanna Saunders jako June i Amandina Altomare jako Louise. Uggams jest pierwszą Afroamerykanką, która wcieliła się w rolę Rose[16][17].
- Dennis 2017
W lipcu i sierpniu 2017 roku w The Cape Playhouse w Dennis w Massachusetts Julia Murney wystąpiła jako Rose, Caroline Bowman jako Louise, James Lloyd Reynolds jako Herbie, natomiast Tess Soltau jako June[18].
- Chicago 2018
W październiku 2018 roku E. Faye Butler wystąpiła jako Rose w spektaklu wyreżyserowanym przez Michaela Webera w Porchlight Music Theatre w Chicago. Daryn Whitney Harrell wystąpiła jako Louise, Antonio Garcia jako Herbie, natomiast Aalon Smith jako June. Produkcja została zamknięta 29 grudnia 2018 roku.
Wielka Brytania
[edytuj | edytuj kod]West End 1973
[edytuj | edytuj kod]W londyńskiej premierze na West Endzie w 1973 roku Rose miała zagrać Elaine Stritch, jednak słaba przedsprzedaż spowodowała, że producenci zatrudnili bardziej znaną Angelę Lansbury[19]. Premiera odbyła się w Piccadilly Theatre 29 maja 1973 roku. W obsadzie znaleźli się: Zan Charisse, Barrie Ingham, Debbie Bowen i Bonnie Langford. Angela Lansbury opuściła produkcję w grudniu 1973 by odbyć trasę po USA, a jej następczynią została Dolores Gray. Produkcja została zamknięta 2 marca 1974 roku po 300 przedstawieniach.
Leicester 2012
[edytuj | edytuj kod]Kolejne wystawienie w Wielkiej Brytanii miało miejsce w Leicester Curve Theatre w marcu 2012 roku z udziałem australijskiej aktorki Caroline O’Connor jako Rose, Victorii Hamilton-Barritt jako Louise, Davida Fleeshmana jako Herbie i Daisy Maywood jako June. Spektakl wystawiano 6 tygodni.
Chichester 2014
[edytuj | edytuj kod]W październiku 2014 roku Imelda Staunton wystąpiła w Chichester Festival Theatre jako Rose w produkcji w reżyserii Jonathana Kenta. Lara Pulver występowała jako Louise, Kevin Whately jako Herbie, Louise Gold jako Mazeppa, Anita Louise Combe jako Tessie Tura i Julie Legrand jako Electra. Musical wystawiano do 8 listopada[20]. Produkcja otrzymała nagrodę Critics 'Choice Theatre Award dla najlepszego musicalu w 2014 roku.
West End 2015
[edytuj | edytuj kod]Po sukcesie w Chichester spektakl przeniesiono na West End do Savoy Theatre w dniu 15 kwietnia 2015 roku, gdzie wystawiano go do 28 listopada. Prawie identyczną obsadę tworzyli: Imelda Staunton jako Rose, Peter Davison jako Herbie, Lara Pulver jako Louise, Gemma Sutton jako June, Dan Burton jako Tulsa, Anita Louise Combe jako Tessie Tura, Louise Gold jako Mazeppa i Julie Legrand jako Electra[21].
Produkcja londyńska została nominowana do ośmiu nagród Laurence Oliviera w 2016 roku, zdobywając cztery nagrody[22]. Została także nagrodzona za najlepszą produkcję muzyczną i najlepszy występ w musicalu (dla Staunton) przez UK Theatre Awards[23]. Staunton zdobyła też nagrodę Evening Standard Awards w 2015 roku[24]. Produkcja została zarejestrowana i wyemitowana w BBC Four w okresie świąteczno-noworocznym w 2015 roku i ukazała się na DVD.
Manchester 2019
W listopadzie 2019 roku Jo Davies wyreżyserowała w Manchester Royal Exchange produkcję z obsadą: Ria Jones jako Rose, Dale Rapley jako Herbie i Melissa Lowe jako June. Produkcja zakończyła się 1 lutego 2020[25].
Inne produkcje
[edytuj | edytuj kod]Argentyna 1992
[edytuj | edytuj kod]Produkcja rozpoczęła się w Teatro Astral w Buenos Aires, w reżyserii Víctora Garcíi Peralty. Mabel Manzotti wystąpiła w roli głównej. W obsadzie znaleźli się też: Sandra Guida (jako Gypsy), Eleonora Wexler i Ambar La Fox.
Meksyk 1998
[edytuj | edytuj kod]Produkcja rozpoczęła się w Teatro Silvia Pinal w Meksyku, w reżyserii przez Silvię Pinal (która zagrała również Rose) z jej córką Alejandrą Guzmán jako Louise.
Estonia 2001
[edytuj | edytuj kod]Produkcja była wystawiana w latach 2001–2003 w Teatrze Vanemuine w Tartu z Silvi Vrait jako Rose[26].
Kanada 2005
[edytuj | edytuj kod]Produkcja odbyła się z okazji Shaw Festival w Niagara-on-the-Lake w Ontario z Norą McLellan jako Rose i Julie Martell jako Louise
Brazylia 2010
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza produkcja brazylijska miała miejsce w Teatro Villa-Lobos w Rio de Janeiro z Totią Meirelles jako Rose, Renatą Ricci jako June oraz Eduardo Falcão jako Herbie. Produkcja została potem przeniesiona do Teatro Alfa w São Paulo.
Czechy 2010
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza czeska produkcja musicalu w Teatrze Tyl w Pilźnie była wystawiana krótko (18 przedstawień)[27]. W roli Rose wystąpiła Stanislava Topinková Fořtová.
Polska
[edytuj | edytuj kod]Spektakl do tej pory nie był wystawiany w Polsce.
Adaptacje filmowe
[edytuj | edytuj kod]1962
[edytuj | edytuj kod]W 1962 roku powstała adaptacja filmowa musicalu, wyprodukowana przez Warner Bros. W rolach głównych wystąpili:
- Rosalind Russell jako Rose
- Karl Malden jako Herbie
- Natalie Wood jako Louise
Russell zdobyła nagrodę Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie muzycznym.
1993
[edytuj | edytuj kod]Gypsy została zaadaptowana jako film telewizyjny w 1993 roku z Bette Midler grającą Rose, Cynthią Gibb jako Louise i Jennifer Beck jako June. Bette Midler zdobyła nagrodę Złotego Globu za najlepszą rolę aktorki w miniserialu lub filmie telewizyjnym; Michael Rafter zdobył nagrodę Emmy za reżyserię. Podczas kręcenia filmu partie wokalne rejestrowano na żywo, bez uprzednio przygotowanych ścieżek dźwiękowych[28].
2015
[edytuj | edytuj kod]Londyńskie przedstawienie z 27 grudnia 2015 z Savoy Theatre było transmitowane na żywo w BBC Four. Wystąpili:
- Imelda Staunton jako Rose
- Peter Davison jako Herbie,
- Lara Pulver jako Louise
Nagranie zostało wydane na DVD w listopadzie 2016 roku.
Obsady sceniczne
[edytuj | edytuj kod]Oryginalna obsada na Broadwayu 1959 r |
Oryginalna obsada na West Endzie
1973 |
Wznowienie na West Endzie (oraz film) 2015 r | |
---|---|---|---|
Rose | Ethel Merman | Angela Lansbury | Imelda Staunton |
Louise | Sandra Curch | Zan Charisse | Lara Pulver |
June | Lane Bradbury | Bonnie Langford | Gemma Sutton |
Herbie | Jack Klugman | Barrie Ingham | Peter Davison |
Tulsa | Paul Wallace | Andrew Norman | Dan Burton |
Tessie Tura | Maria Karnilova | Valerie Walsh | Anita Louise Combe |
Mazeppa | Faith Dane | Kelly Wilson | Louise Gold |
Electra | Chotzi Foley | Judy Cannon | Julie Legrand |
Streszczenie
[edytuj | edytuj kod]Akt I
[edytuj | edytuj kod]Rose i jej dwie córki, Baby June i Louise (Gypsy), występują w latach dwudziestych XX wieku w wodewilu. Rose jest agresywna i dominująca; zmusza dzieci do występów (May We Entertain You). June jest egzaltowaną dziecięcą gwiazdą; starsza Louise jest nieśmiała. Rose snuje wielkie plany, lecz sytuacja finansowa zmusza ją do proszenia ojca o pożyczkę (Some People). Rose spotyka byłego agenta, Herbiego, i uwodzicielsko przekonuje go, by został ich menedżerem (Small World). Do zespołu dołącza kilku chłopców. Rolę chłopczycy gra również Louise (Baby June and Her Newsboys). Dziewczęta dorastają, a Herbie załatwia kontrakt z panem Goldstone na Broadwayu (Mr. Goldstone, I Love You). Louise samotnie świętuje swoje urodziny (Little Lamb). Rose odrzuca propozycję małżeństwa od Herbiego, który rozważa odejście (Never Never Get Away From Me).
Zespół dociera do Nowego Yorku. Z nowym „wiejskim” numerem występuje na przesłuchaniu w Orpheum Circuit (Dainty June and Her Farmboys, Broadway). Goldstone oferuje kontrakt i szkołę aktorską tylko dla June. Rose odmawia i zrywa kontakt. Louise i June fantazjują, jak wyglądałoby życie, gdyby mama wyszła za mąż i się ustatkowała (If Momma Was Married).
Kilka miesięcy później, wciąż w trasie, jeden z chłopców, Tulsa, ujawnia Louise, że pracuje nad własnym numerem (All I Need Is the Girl). June wychodzi potajemnie za mąż za Tulsę i ucieka z nim, rozpoczynając samodzielną karierę, a zespół się rozpada. Zdesperowana Rose postanawia, że teraz to Louise zostanie gwiazdą (Everything’s Coming up Roses).
Akt II
[edytuj | edytuj kod]Louise stała się już młodą kobietą, a Rose próbuje bezskutecznie utworzyć z niej kopię June (Madame Rose’s Toreadorables). Matka i córka starają się utrzymać na rynku (Together, Wherever We Go). Dostają przypadkiem kontrakt w burlesce w Wichita. Louise przekonuje matkę, że dwutygodniowy kontrakt w przybytku o wątpliwej reputacji jest lepszy niż bieda. Trzy „tancerki” z obsady, Mazeppa, Electra i Tessie Tura, prezentują Louise jak powinna wyglądać praca striptizerki (You Getta Get a Gimmick). Rose proponuje małżeństwo Herbiemu.
Striptizerka z teatru zostaje aresztowana za nagabywanie. Zdesperowana Rose rekomenduje Louise jako jej zastępczynię. Herbie jest oburzony tym, jak nisko Rose upadła i opuszcza ją. (Small World (Reprise)). Nieśmiała Louise zaczyna występ śpiewając dawną piosenkę swojej siostry, przy typ przypadkowo odkrywając swój „gimmick”, czyli sztuczkę – zdejmując powoli rękawiczkę, zwraca się bezpośrednio do publiczności (Let Me Entertain You). Louise staje się pierwszą damą burleski, docierając na Broadway. Staje się samowystarczalna i nie potrzebuje już swojej matki.
Zgorzkniała Rose czuje się bezużyteczna. Uświadamia sobie prawdziwą motywację swoich działań: chorą ambicję bycia gwiazdą, którą zrealizowała zastępczo przez swoje dzieci. Upust emocjom daje wykonując utwór w opustoszałej sali teatru (Rose’s Turn). Wpada następnie w rozpacz, zdając sobie sprawę, że opuścili ją June, Herbie, a teraz prawdopodobnie także Louise.
Louise obserwuje rozpacz matki zza kulis, przytula ją, po czym obie powoli kierują się do wyjścia.
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]Akt I
|
Akt II
|
Nagrania
[edytuj | edytuj kod]Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- 1960 Oryginalna produkcja Broadway – Grammy Award – musical
- 1975 Wznowienie Broadway – Tony Award – Angela Lansbury
- 1975 Wznowienie Broadway – Drama Desk Award – Angela Lansbury
- 1975 Wznowienie Broadway – Drama Desk Award – Arthur Laurents (reżyseria)
- 1990 Wznowienie Broadway – Tony Award – musical
- 1990 Wznowienie Broadway – Tony Award – Tyne Daly
- 1990 Wznowienie Broadway – Drama Desk Award – musical
- 1990 Wznowienie Broadway – Drama Desk Award – Tyne Daly
- 2008 Wznowienie Broadway – Tony Award – Patti LuPone
- 2008 Wznowienie Broadway – Tony Award – Boyd Gaines
- 2008 Wznowienie Broadway – Tony Award – Laura Benanti
- 2008 Wznowienie Broadway – Drama Desk Award – Patti LuPone
- 2008 Wznowienie Broadway – Drama Desk Award – Boyd Gaines
- 2008 Wznowienie Broadway – Drama Desk Award – Laura Benanti
- 2015 Wznowienie Londyn – Laurence Olivier Award – musical
- 2015 Wznowienie Londyn – Laurence Olivier Award – Imelda Staunton
- 2015 Wznowienie Londyn – Laurence Olivier Award – Lara Pulver
- 2015 Wznowienie Londyn – Laurence Olivier Award – Mark Henderson (światło)
- 2015 Wznowienie Londyn – Laurence Olivier Award – musical
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Barnes, Clive (September 24, 1974) Gypsy’ Bounces Back With Zest and Lilt” The New York Times.
- ↑ Zadan, Craig (1986) Sondheim & Co., Second Edition, pp. 37-39, pp. 50-51, ISBN 0-06-015649-X.
- ↑ Gypsy – Broadway Musical – Original IBDB [online], ibdb.com [dostęp 2020-05-07] .
- ↑ Berkvist, Robert. „The Stages Are Being Set--on Broadway and Around the Land”. The New York Times, p. 115, September 8, 1974.
- ↑ „'Gypsy’, 1974 Broadway Revival”. sondheimguide.com, accessed July 30, 2012.
- ↑ Smith, Peter. „Daly Brings Complexity To Role In 'Gypsy'”, Palm Beach Post (Florida). p.9D. May 13, 1989.
- ↑ (no author). „Tyne Daly Stars In 'Gypsy,' Opening Monday At The MUNY”, St. Louis Post-Dispatch, p. 6C. June 18, 1989.
- ↑ O’Connor, Thomas. „To Jule Styne, ‘Gypsy’ is the queen”, The Orange County Register. p.L24. July 16, 1989.
- ↑ Stearns, David Patrick. „An Uncommon ‘Gypsy’; Tyne steps into Mama Rose’s shoes; Memories of Merman dog Daly”, USA TODAY. p.1D. August 25, 1989.
- ↑ Klein, Alvin. „Theater Review. When a Rose Is a Rose Is a Rose Indeed” The New York Times, September 20, 1998.
- ↑ Kissel, Howard. „No ‘Gypsy’ In Her Soul”. New York Daily News. May 2, 2003.
- ↑ „Final Curtain to Fall on ‘Gypsy’ May 30". The New York Times. April 22, 2004.
- ↑ Laurents, Arthur. 'Gypsy' Mainly on Directing, Random House Digital, Inc., 2009, ISBN 0-307-27088-2, p. 45.
- ↑ 'Gypsy’ Listing. lyricstage.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-09)]., lyricstage.org; accessed April 17, 2015.
- ↑ Playbill [online] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-09] .
- ↑ Aucoin, Dan. „Leslie Uggams makes the most of her star turn in ‘Gypsy’” Boston Globe, July 12, 2014.
- ↑ Gypsy uconn.edu.
- ↑ Andrew Gans , Julia Murney and Caroline Bowman Star in Cape Playhouse Gypsy, Beginning August 8 [online], Playbill, 2017 [dostęp 2020-05-07] (ang.).
- ↑ Zadan, Craig. Sondheim & Co. (1974, 1986 2nd Ed.), Harper & Row, ISBN 0-06-015649-X, p. 54.
- ↑ Cavendish, Dominic. „‘Gypsy’, Chichester Festival Theatre, review: 'highly recommended'” Telegraph, 15 October 2014.
- ↑ Shenton, Mark. „‘Gypsy’, Starring Imelda Staunton as Rose, Opens in London Tonight” playbill.com, April 15, 2015.
- ↑ Tim Masters , Judi Dench makes Olivier history, „BBC News”, 4 kwietnia 2016 [dostęp 2020-05-07] (ang.).
- ↑ Youngs, Ian. „Imelda Staunton’s ‘Gypsy’ scoops UK Theatre Awards bbc.co.uk, 18 October 2015.
- ↑ Masters, Tim. „Nicole Kidman and James McAvoy win at Evening Standard Theatre Awards bbc.co.uk, 23 November 2015.
- ↑ Miriam Gillinson , Gypsy review – Sondheim staged with surprising tenderness, „The Guardian”, 6 grudnia 2019, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-05-07] (ang.).
- ↑ Silvi Vrait [online], timenote.info [dostęp 2020-05-07] (ang.).
- ↑ Kateřina Dušková , Gypsy (2010) – DJKT – Divadlo J.K. Tyla v Plzni [online], djkt.eu [dostęp 2020-05-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-25] (ang.).
- ↑ Hodges, Ann. „Cast shines in latest version of musical hit 'Gypsy'”. The Houston Chronicle. December 12, 1993. Section: Television, p. 3. „It’s surely the first time in a long time that the actors singing the songs are actually singing them, instead of just moving their lips to a pre-recording.”.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Gypsy w bazie Internet Broadway Database (ang.)
- Gypsy (1962) w bazie IMDb (ang.)
- Gypsy (1993) w bazie IMDb (ang.)
- Gypsy (2015) w bazie IMDb (ang.)
- Gypsy na sondheim.com
- Gypsy na sondheimguide.com