Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Janusz Kowalik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Kowalik
Ilustracja
Janusz Kowalik (1969, z prawej)
Pełne imię i nazwisko

Janusz Antoni Kowalik

Data i miejsce urodzenia

26 marca 1944
Nowy Sącz

Obywatelstwo

polskie

Wzrost

170 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1954–1960 Sparta Kraków/Cracovia
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1960–1967 Cracovia 140 (62)
1967–1968 Chicago Mustangs 28 (30)
1968–1969 California Clippers 0 (0)
1969–1974 Sparta Rotterdam 123 (66)
1974–1976 NEC Nijmegen 31 (6)
1976 Chicago Sting 14 (9)
1976–1977 MVV Maastricht 9 (2)
1977 Chicago Sting 6 (1)
1977–1979 MVV Maastricht 55 (24)
1979–1980 Patro Eisden
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Polska U-18
1965–1966  Polska 6 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1979–1980 Patro Eisden
1981–1982 Eendracht Rotem
1982 MVV Maastricht (tymczasowo)
1982–1983 KFC Winterslag
1982–1984 KRC Genk
1985–1986 SBV Vitesse
1987–1989 Nigeria U-23
1987–1989 Enugu Rangers
1989–1991 AO Ionikos
1991–1992 Apollon Limassol
1992 Górnik Zabrze
1995–1996 KFC Eeklo
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy U-18 w piłce nożnej
srebro Portugalia 1961

Janusz Antoni Kowalik (ur. 26 marca 1944 w Nowym Sączu) – polski piłkarz grający na pozycji napastnika, trener piłkarski. Wicemistrz Europy U-18 z 1961.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Był wychowankiem Cracovii, grał w niej w I i II lidze i w jej barwach występował w reprezentacji. W 1967 niespodziewanie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie grał w NASL i w 1968 z dorobkiem 30 goli został królem strzelców rozgrywek (pierwszy polski król strzelców w lidze zagranicznej) oraz MVP tej ligi w barwach Chicago Mustangs[1]. W 1969 trafił do Holandii i do 1975 grał w Sparcie Rotterdam, następnie w NEC Nijmegen, Chicago Stings i MVV Maastricht. Jesienią 1970 był autorem pierwszego polskiego hat-tricka w europejskich pucharach. Karierę zakończył w 1979.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji zadebiutował 7 kwietnia 1965 w meczu z Belgią, ostatnie spotkanie rozegrał rok później. Łącznie w reprezentacji wystąpił w 6 meczach. Jako piłkarz juniorskiej drużyny Polski zdobył srebrny medal turnieju UEFA w Portugalii w 1961 (późniejsze mistrzostwa Europy).

Mecze w reprezentacji

[edytuj | edytuj kod]
lp. Data Miejsce Przeciwnik Wynik Rozgrywki Grał Uwagi
1. 7 kwietnia 1965 Bruksela, Belgia  Belgia 0:0 towarzyski 90'
2. 16 maja 1965 Kraków, Polska  Bułgaria 1:1 towarzyski 90'
3. 5 stycznia 1966 Liverpool, Anglia  Anglia 1:1 towarzyski 90'
4. 5 lipca 1966 Chorzów, Polska  Anglia 0:1 towarzyski 90'
5. 2 października 1966 Szczecin, Polska  Luksemburg 4:0 el. ME 1968 90'
6. 3 grudnia 1966 Jafa, Izrael  Izrael 0:0 towarzyski do 60'

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Polski U-18

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Drużynowe

[edytuj | edytuj kod]
  • MP juniorów: 1959
  • finał Pucharu Holandii: 1971
  • wicemistrz Holandii: 1972

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Prowadził m.in. belgijskie Patro Eisden (1979–1980) oraz KRC Genk (1982–1984), holenderskie SBV Vitesse (1985–1986) i Górnika Zabrze (1992).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Year in American Soccer – 1968. homepages.sover.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-26)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Gowarzewski Cracovia. 100 lat prawdziwej historii, wydawnictwo GiA, Katowice 2006 (10. część cyklu Kolekcja klubów)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]