Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Jesion pensylwański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jesion pensylwański
Ilustracja
Pędy z owocami
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

oliwkowate

Rodzaj

jesion

Gatunek

jesion pensylwański

Nazwa systematyczna
Fraxinus pennsylvanica Marsh.
Arbust. amer. 51. 1785
Synonimy
  • F. juglandifolia var. aucubifolia H. Jaeger
  • F. lanceolata Borkh.
  • F. pubescens Lam.[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg
Mapa zasięgu

Jesion pensylwański (Fraxinus pennsylvanica Marsh.), czasami nazywany j. omszonym – gatunek drzewa należący do rodziny oliwkowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej[3]. W Polsce jest sadzony, czasami dziczeje i samorzutnie rozsiewa się w lasach położonych wzdłuż dróg, gdzie został nasadzony. Po rodzimym jesionie wyniosłym jest drugim co do częstości występowania gatunkiem jesionu w Polsce. Do Europy został sprowadzony w 1783 r., w Ogrodzie Botanicznym w Krakowie rósł już podobno w 1808 r.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Brązowy pąk
Pokrój
Drzewo o wysokości zwykle do 20 m. Rekordowy osobnik w Cass County w stanie Minnesota ma 29 metrów wysokości. W Polsce nie przekracza 15 m wysokości. Ma szeroką, jednostronną koronę o zwisających pędach.
Łodyga
Młode pędy mają szarobrunatny kolor, białe przetchlinki i są omszone. Pąki są brązowe.
Liście
Nieparzystopierzaście złożone z 5–9 podłużnie jajowatych i drobno piłkowanych listków o długości 9–14 cm. Na spodniej stronie są owłosione. Jesienią przebarwiają się na intensywnie żółty kolor.
Kwiaty
Rozdzielnopłciowe, zebrane w wiechę.
Owoce
Oskrzydlone, eliptycznopodługowate orzeszki (skrzydlaki) o długości 5–7 cm i szerokości 0,5–1,2 cm. Skrzydełko jest znacznie dłuższe od orzeszka.
Gatunki podobne
Bywa mylony z dużo rzadszym w Polsce jesionem amerykańskim.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Kwitnie przed rozwojem liści od kwietnia do maja. Jest wiatrosiewny. Liczba chromosomów 2n=46. W swoim naturalnym środowisku w Ameryce Północnej występuje głównie na żyznych i wilgotnych, a nawet podmokłych glebach, ale można go spotkać także na prerii.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • W Polsce typowe formy są sadzone w parkach i przy drogach. Nadaje się głównie do nasadzeń krajobrazowych. Jest całkowicie odporny na mróz. Istnieją też odmiany ozdobne.
  • Drewno jest trwałe, mocne, dość lekkie, ustępuje nieco wartością drewnu jesionu amerykańskiego.
  • 'Crispa'. Jest to nieduże drzewo (wysokość do 10 m) o bardzo zagęszczonych pędach z krótkimi międzywęźlami, uprawiane jako roślina ozdobna. Liście mają długość do 15 cm, są gęsto ułożone, skrzywione względem głównej osi i kędzierzawe. Jesienią przebarwiają się na żółto i szybko opadają. Odmiana ta została wyhodowana przez polskiego ogrodnika F. Różyńskiego z Podzamcza.
  • 'Zundert'. Odmiana o szerokostożkowatej koronie polecana do nasadzeń w zieleni miejskiej i przy szerokich drogach.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
  4. Fraxinus pennsylvanica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Otwarta encyklopedia leśna. [dostęp 2008-07-09].
  • Miłowit Boguszewicz, Piotr Banaszczak: Katalog roślin II : drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Szkółkarstwo. Drzewo roku 2004. [dostęp 2008-07-09].