José Chamot

José Chamot

Pełne imię i nazwisko	José Antonio Chamot Reguero
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1969 Concepción del Uruguay
Wzrost	186 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1988–1990 Rosario Central 59 (2) 1990–1993 Pisa 87 (1) 1993–1994 Foggia 30 (0) 1994–1998 Lazio 100 (1) 1998–2000 Atlético Madryt 45 (1) 2000–2003 Milan 51 (0) 2003–2004 Leganés 1 (0) 2005 Rosario Central 4 (0) W sumie: 377 (5)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1996 Argentyna IO 5 (0) 1993–2002 Argentyna 43 (2) W sumie: 48 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2018 Rosario Central (tymcz.) 2019 Libertad
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji srebro Arabia Saudyjska 1995 Igrzyska olimpijskie srebro Atlanta 1996 piłka nożna

José Antonio Chamot Reguero (ur. 17 maja 1969 w Concepción del Uruguay) – argentyński piłkarz grający na pozycji środkowego lub bocznego obrońcy.

Kariera klubowa

Chamot wychował się w klubie Gimnasia y Esgrima Concepcion del Uruguay pochodzącego z jego rodzinnej miejscowości Concepción del Uruguay. Już w 1988 roku mając 19 lat przeszedł do pierwszoligowego klubu Rosario Central. 28 stycznia 1989 zadebiutował w jego barwach w ekstraklasie Argentyny w przegranym 0:1 wyjazdowym spotkaniu ze stołecznym Argentinos Juniors. Swojego pierwszego gola zdobył już w sezonie 1989/1990 – 3 września 1989 (San Lorenzo de Almagro – Rosario Central 0:2). W Rosario występował do końca roku 1990 i do tego czasu rozegrał 48 spotkań dla tego klubu i zdobył w nich 2 bramki.

Jeszcze w 1990 roku Chamot zasilił szeregi włoskiej Pisy Calcio, w której stał się trzecim obcokrajowcem obok rodaka Diego Simeone, a także Duńczyka Henrika Larsena. W Serie A swój pierwszy mecz rozegrał 11 listopada, a Pisa uległa w nim Sampdorii 2:4. Na koniec sezonu 1990/1991 zespół spadł jednak do Serie B i przez kolejny sezon Argentyńczyk występował na drugim froncie przez kolejne dwa lata. W 1993 roku zmienił barwy klubowe i trafił do 11. zespołu Serie A, Foggi. Z powodu kontuzji rozegrał tylko 20 spotkań, ale Foggia spisała się udanie zajmując 9. pozycję w ekstraklasie.

Latem 1994 Chamot został zawodnikiem stołecznego S.S. Lazio. W sezonie 1994/1995 osiągnął swój pierwszy większy sukces w karierze, jakim było wywalczenie wicemistrzostwa Włoch. W 1996 roku zajął z Biancocelestimi 3. miejsce w Serie A, a także zadebiutował w europejskich pucharach. W 1997 roku zajął 4. miejsce, a w sezonie 1997/1998 przyczynił się do zdobycia Pucharu Włoch. W Lazio przez 3,5 roku rozegrał 100 spotkań ligowych i zdobył jednego gola.

W 1998 roku Chamot wyjechał do Hiszpanii i podpisał kontrakt z Atlético Madryt. W La Liga zadebiutował 29 sierpnia w przegranym 0:1 meczu z Valencią. W swoim pierwszym sezonie w madryckim klubie występował w wyjściowej jedenastce, ale już w następnym częściej zasiadał na ławce rezerwowych. Na dodatek Atlético zaliczyło nieudany sezon i zajmując 19. pozycję w Primera División zostało zdegradowane do drugiej ligi.

Na początku 2000 roku José powrócił na Półwysep Apeniński i przeszedł do A.C. Milan. W Mediolanie przegrywał jednak rywalizację z innymi bocznymi obrońcami jak Serginho, Thomas Helveg czy Kacha Kaladze. Jedynym sukcesem za czasów gry w Rossonerich było zdobycie Pucharu Włoch w 2003 roku. Przez 3,5 roku Argentyńczyk wystąpił zaledwie w 49 spotkaniach. Latem 2003 przeszedł do hiszpańskiego drugoligowca CD Leganés, ale zaliczył tam tylko jeden występ. Ostatnie dwa lata kariery spędził w Rosario Central, ale z powodu kontuzji rozegrał tylko 4 spotkania. Ostatecznie w 2006 roku postanowił zakończyć sportową karierę. Liczył sobie wówczas 37 lat.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Argentyny zadebiutował 31 października 1993 roku w zremisowanym (1:1) spotkaniu z Australią, rozegranym w ramach barażu o awans do Mistrzostw Świata 1994.

Rok później został przez Alfio Basile powołany na ten turniej. W USA był podstawowym zawodnikiem Argentyny i wystąpił we wszystkich meczach tej drużyny: grupowych z Grecją (4:0), Nigerią (2:1) i Bułgarią (0:2), a także w 1/8 finału z Rumunią (2:3).

Cztery lata póżźniej na Mundialu we Francji 1998 wystąpił w czterech spotkaniach: z Japonią (1:0), Jamajką (5:0), w 1/8 z Anglią (2:2, p.k 4:3) i ćwierćfinale z Holandią (1:2). Na Mundialu 2002 zaliczył tylko jeden mecz - ze Szwecją (1-1).

Był częścią kadry na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie, skąd przywiózł srebrny medal (wystąpił w przegranym 2:3 finale z Nigerią). W 1995 roku został zwycięzca Copa América 1995.

Karierę reprezentacyjną zakończył w 2002 roku, łącznie w drużynie Albicelestes zagrał 43 razy i strzelił 2 gole.

Statystyki

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1988/89	Rosario Central	Argentyna	Primera División	19	0
1989/90	Rosario Central	Argentyna	Primera División	29	2
1990/91	Rosario Central	Argentyna	Primera División	10	0
1990/91	Pisa Calcio	Włochy	Serie A	20	0
1991/92	Pisa Calcio	Włochy	Serie B	33	1
1992/93	Pisa Calcio	Włochy	Serie B	34	0
1993/94	US Foggia	Włochy	Serie B	20	0
1994/95	S.S. Lazio	Włochy	Serie A	28	1
1995/96	S.S. Lazio	Włochy	Serie A	32	0
1996/97	S.S. Lazio	Włochy	Serie A	29	0
1997/98	S.S. Lazio	Włochy	Serie A	11	0
1998/99	Atlético Madryt	Hiszpania	Primera División	33	1
1999/00	Atlético Madryt	Hiszpania	Primera División	12	0
1999/00	A.C. Milan	Włochy	Serie A	13	0
2000/01	A.C. Milan	Włochy	Serie A	14	0
2001/02	A.C. Milan	Włochy	Serie A	22	0
2002/03	A.C. Milan	Włochy	Serie A	2	0
2003/04	CD Leganés	Hiszpania	Segunda División	1	0
2004/05	Rosario Central	Argentyna	Primera División	1	0
2005/06	Rosario Central	Argentyna	Primera División	3	0

Sukcesy

Klubowe

S.S. Lazio

• Puchar Włoch: 1997–98

A.C. Milan

• Liga Mistrzów UEFA: 2002–03
• Puchar Włoch: 2002–03

Reprezentacyjne

Argentyna

• srebrny medal Igrzysk Olimpijskich 1996