Kerogen
Kerogen – substancja woskowa, produkt biochemicznego i geochemicznego przeobrażenia substancji pochodzenia roślinnego i zwierzęcego podczas tworzenia się skał osadowych, stanowi pozostałość materii organicznej w postaci drobnych rozproszonych w skałach, czarnych ziaren, nierozpuszczalnych w rozpuszczalnikach organicznych. W warunkach wysokiego ciśnienia i temperatury[1], pod wpływem procesów diagenezy i metamorfizmu, z kerogenu powstaje ropa naftowa i gaz ziemny. Dlatego kerogen bywa nazywany niedojrzałą ropą[2].
Kerogen ma ogromne znaczenie w poszukiwaniach ropy naftowej, gazu ziemnego i łupków bitumicznych. Poprzez technologie termiczne można uzyskać ciekłe paliwo z łupków bitumicznych zawierających kerogen[3].
Nazwa kerogen została wprowadzona w 1912 przez szkockiego chemika organicznego, Aleksandra Crum Browna[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ kerogen, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2011-04-14].
- ↑ Andrzej Kublik. Szejkowie z Estonii. Kraj niezależny dzięki gazowi łupkowemu i ropie. „Wyborcza.biz”, 2011-03-28. [dostęp 2011-04-14].
- ↑ Słownik portalu górniczego. NETTG.PL. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-14)].
- ↑ T.F. Yen, G.V. Chilingar: Oil Shale. Amsterdam: Elsevier, 1976, s. 27. ISBN 978-0-444-41408-3. [dostęp 2010-04-14]. (ang.).