Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     Rosja – niezależni olimpijczycy

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018
Martin Fourcade – francuski biathlonista, trzykrotny mistrz olimpijski z Pjongczangu
Johannes Høsflot Klæbo – norweski biegacz narciarski, trzykrotny mistrz olimpijski z Pjongczangu
Marit Bjørgen – norweska biegaczka narciarska, pięciokrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu
Ester Ledecká – czeska alpejka i snowboardzistka, dwukrotna mistrzyni olimpijska z Pjongczangu w snowboardingu i narciarstwie alpejskim
Jorien ter Mors – holenderska panczenistka, dwukrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu w łyżwiarstwie szybkim i short tracku
Martin Johnsrud Sundby – norweski biegacz narciarski, trzykrotny medalista olimpijski z Pjongczangu
Laura Dahlmeier – niemiecka biathlonistka, trzykrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu
Eric Frenzel – niemiecki dwuboista klasyczny, trzykrotny medalista olimpijski z Pjongczangu
Charlotte Kalla – szwedzka biegaczka narciarska, czterokrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu
Stina Nilsson – szwedzka biegaczka narciarska, czterokrotna medalistka olimpijska z Pjongczangu
Thorsten Margis – niemiecki bobsleista, dwukrotny mistrz olimpijski z Pjongczangu
Francesco Friedrich – niemiecki bobsleista, dwukrotny mistrz olimpijski z Pjongczangu
Andreas Wellinger – niemiecki skoczek narciarski, trzykrotny medalista olimpijski z Pjongczangu

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XXIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 2018 roku w Pjongczangu.

O medale olimpijskie sportowcy rywalizowali w 102 konkurencjach w 15 dyscyplinach sportowych. W porównaniu do poprzednich igrzysk, które odbyły się w 2014 roku w Soczi, w kalendarzu olimpijskim znalazły się: Big Air w snowboardingu kobiet i mężczyzn, curling par mieszanych, biegi masowe w łyżwiarstwie szybkim i zawody drużynowe w narciarstwie alpejskim[1].

W zawodach wzięli udział przedstawiciele 92 narodowych reprezentacji. Dla sześciu z nich – Ekwadoru, Erytrei, Kosowa, Malezji, Nigerii i Singapuru – występ w Pjongczangu był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich[2]. W igrzyskach pod flagą olimpijską uczestniczyła również reprezentacja olimpijczyków z Rosji, którzy z uwagi na aferę dopingową po igrzyskach w Soczi nie otrzymali pozwolenia od Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego na start pod rosyjską flagą[3].

Medalistami zostali reprezentanci 30 państw, co jest rekordową liczbą jeśli chodzi o zimowe igrzyska olimpijskie[4]. Zwycięzcą klasyfikacji medalowej została Norwegia z 39 medalami – 14 złotymi, 14 srebrnymi i 11 brązowymi. Drugie miejsce zajęli Niemcy z 31 medalami – 14 złotymi, 10 srebrnymi i 7 brązowymi[5]. Norwegowie i Niemcy wyrównali w ten sposób rekord Kanadyjczyków z igrzysk w Vancouver pod względem liczby zdobytych złotych medali na jednych zimowych igrzyskach olimpijskich. Jednocześnie Norwegia ustanowiła nowy rekord jeśli chodzi o łączną sumę medali zdobytych na jednych zimowych igrzyskach, o dwa medale pokonując dotychczasowy rekord Amerykanów z Vancouver[6].

Korea Południowa po raz drugi w historii gościła igrzyska olimpijskie – wcześniej zorganizowała Letnie Igrzyska Olimpijskie 1988 w Seulu. Występ Koreańczyków w Pjongczangu był gorszy pod względem liczby medali niż ich występ w Seulu, ale za to był to najlepszy w historii start tego kraju w zimowych edycjach igrzysk, biorąc pod uwagę sumę wszystkich medali, i najlepszy od igrzysk w Vancouver, biorąc pod uwagę liczbę medali złotych[7].

Reprezentanci Węgier w drużynowej rywalizacji w short tracku zdobyli pierwsze w historii złoto olimpijskie na zimowych igrzyskach dla swojego kraju. Był to zarazem pierwszy medal ZIO dla Węgier od 1980 roku[8]. Najlepszy zimowy start w igrzyskach odnotowali również reprezentanci Francji, którzy po raz pierwszy zakończyli igrzyska z pięcioma złotymi medalami[9]. Pod względem liczby medali były to również najlepsze zimowe igrzyska olimpijskie dla Wielkiej Brytanii. Kraj ten nigdy wcześniej nie zdobył na jednych zimowych igrzyskach pięciu medali[10]. Licząc łączną liczbę wszystkich medali, występ w Pjongczangu był także najbardziej udanym w historii dla reprezentacji Japonii. Biorąc pod uwagę jednak wartość medali poszczególnych kruszców, był to najlepszy występ od igrzysk w Nagano w 1998 roku[11].

Pierwszy medal olimpijski od zimowych igrzysk w 1988 roku zdobyła reprezentacja Liechtensteinu[12][13]. Pierwszy medal zimowych igrzysk od 1998 roku zdobyła Belgia[14]. Reprezentacje Hiszpanii i Nowej Zelandii po raz pierwszy zdobyły dwa medale olimpijskie w trakcie jednych zimowych igrzysk, były to zarazem pierwsze medale dla tych krajów od igrzysk w Albertville w 1992 roku[15][16].

Największą sumę medali na zimowych igrzyskach zdobyli reprezentanci Szwajcarii. Dla tego kraju był to najlepszy występ olimpijski pod względem liczby wszystkich medali, wliczając w to letnie starty, od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1948[a][17]. Najlepszy start olimpijski od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1952 uzyskali reprezentanci Szwecji, którzy jednocześnie zdobyli największą w historii liczbę złotych medali na zimowych igrzyskach olimpijskich[18]. Dla Holandii były to trzecie z rzędu igrzyska olimpijskie, w tym drugie zimowe, które kraj ten zakończył z ośmioma złotymi medalami[19].

Po raz pierwszy od igrzysk w Nagano ani jednego medalu olimpijskiego nie zdobyli reprezentanci Chorwacji[20]. Występ w Pjongczangu był najsłabszy od 1998 roku również dla przedstawicieli Chińskiej Republiki Ludowej[21], a dla reprezentacji Polski najsłabszy od igrzysk w Turynie w 2006 roku[22].

W Pjongczangu 93 sportowców zdobyło więcej niż jeden medal olimpijski, spośród nich 60 przynajmniej raz stanęło na najwyższym stopniu podium. Najwięcej złotych medali – po trzy – wywalczyli: francuski biathlonista Martin Fourcade i norweski biegacz narciarski Johannes Høsflot Klæbo[23]. Najwięcej wszystkich medali zdobyła z kolei norweska biegaczka Marit Bjørgen, na której koncie znalazło się pięć medali (dwa złote, jeden srebrny i dwa brązowe). Były to piąte igrzyska z rzędu, podczas których Bjørgen zdobywała medale olimpijskie. Z łącznym dorobkiem ośmiu złotych, czterech srebrnych i trzech brązowych medali Bjørgen poprawiła dotychczasowy rekord Ole Einara Bjørndalena w liczbie medali zdobytych na zimowych igrzyskach olimpijskich[24].

Holenderka Jorien ter Mors wywalczyła złoty medal w biegu na 1000 m w łyżwiarstwie szybkim i brązowy w sztafecie w short tracku. Została w ten sposób pierwszą kobietą w historii igrzysk olimpijskich, która zdobyła medale w dwóch różnych dyscyplinach sportowych podczas jednych zimowych igrzysk olimpijskich[25]. Wyczyn Holenderki poprawiła Czeszka Ester Ledecká, która najpierw triumfowała w supergigancie w narciarstwie alpejskim, a następnie w slalomie gigancie równoległym w snowboardingu. Została zatem pierwszą olimpijką z dwoma złotami zdobytymi w różnych dyscyplinach podczas jednych zimowych igrzysk. Dokonania obu zawodniczek były pierwszymi takimi od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1928, kiedy to mistrzem olimpijskim w biegach narciarskich i kombinacji norweskiej został Johan Grøttumsbråten[26].

Klasyfikacja państw

[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczangu, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

W dwójkach bobslejowych mężczyzn przyznano dwa złote medale – taki sam czas uzyskały boby kanadyjski (Justin Kripps, Alexander Kopacz) i niemiecki (Francesco Friedrich, Thorsten Margis). W tej konkurencji nie przyznano zatem srebra[27]. Dwa srebrne medale rozdano w konkurencji bobslejowych czwórek, w których drugie miejsce zajęli Koreańczycy i Niemcy, wobec czego nie przyznano brązowego medalu[28]. Dwa brązowe medale przyznano z kolei w biegu narciarskim kobiet na 10 km techniką dowolną. Trzecie miejsce zajęły ex aequo Marit Bjørgen i Krista Pärmäkoski[29].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Norwegia 14 14 11 39
2.  Niemcy 14 10 7 31
3.  Kanada 11 8 10 29
4. Stany Zjednoczone USA 9 8 6 23
5.  Holandia 8 6 6 20
6.  Szwecja 7 6 1 14
7.  Korea Południowa 5 8 4 17
8.  Szwajcaria 5 6 4 15
9.  Francja 5 4 6 15
10.  Austria 5 3 6 14
11.  Japonia 4 5 4 13
12.  Włochy 3 2 5 10
13. Olimpijscy sportowcy z Rosji 2 6 9 17
14.  Czechy 2 2 3 7
15.  Białoruś 2 1 – 3
16. Chiny 1 6 2 9
17.  Słowacja 1 2 – 3
18.  Finlandia 1 1 4 6
19.  Wielka Brytania 1 – 4 5
20.  Polska 1 – 1 2
21.  Ukraina 1 – – 1
21.  Węgry 1 – – 1
23.  Australia – 2 1 3
24.  Słowenia – 1 1 2
25.  Belgia – 1 – 1
26.  Hiszpania – – 2 2
26.  Nowa Zelandia – – 2 2
28.  Kazachstan – – 1 1
28.  Liechtenstein – – 1 1
28.  Łotwa – – 1 1
Razem 103 102 102 307

Klasyfikacje według dyscyplin

[edytuj | edytuj kod]

Biathlon

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biathlon na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Konkurencje biathlonowe w Pjongczangu były takie same, jak podczas igrzysk w Soczi – rozegrano 11 konkurencji – 8 biegów indywidualnych i 3 rywalizacje sztafet, w tym sztafet mieszanych[30][31][32].

Jedynym zawodnikiem, który obronił tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi, był Martin Fourcade w biegu pościgowym mężczyzn[30][31][32]. Został także najbardziej utytułowanym biathlonistą igrzysk z trzema złotymi medalami, jak również, z pięcioma złotymi i dwoma srebrnymi medalami, najbardziej utytułowanym reprezentantem Francji w historii startów tego kraju w igrzyskach olimpijskich, wliczając w to letnie i zimowe edycje imprezy[33].

Poza Fourcardem, po trzy medale olimpijskie zdobyli również: Laura Dahlmeier (2 złote i 1 brązowy), Anastasija Kuźmina i Johannes Thingnes Bø (1 złoty i 2 srebrne) oraz Anaïs Bescond (1 złoty i 2 brązowe). Multimedalistami igrzysk w Pjongczangu zostali ponadto: Darja Domraczewa, Hanna Öberg i Sebastian Samuelsson (złoto i srebro), Arnd Peiffer i Marie Dorin Habert (złoto i brąz), Marte Olsbu i Emil Hegle Svendsen (dwa razy srebro), Simon Schempp i Tiril Eckhoff (srebro i brąz) oraz Benedikt Doll i Dominik Windisch (dwa razy brąz)[31][32].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Niemcy 3 1 3 7
2.  Francja 3 – 2 5
3.  Szwecja 2 2 – 4
4.  Norwegia 1 3 2 6
5.  Słowacja 1 2 – 3
6.  Białoruś 1 1 – 2
7.  Czechy – 1 1 2
8.  Słowenia – 1 – 1
9.  Włochy – – 2 2
10.  Austria – – 1 1
Razem 11 11 11 33

Biegi narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Niezmiennie od igrzysk w Soczi kalendarz olimpijski liczył 12 konkurencji biegowych. Dystanse biegów nie uległy zmianie. Biegi, które w 2014 roku rozgrywane były stylem klasycznym, w 2018 roku przeprowadzono techniką dowolną i odwrotnie[34][35].

Dwoje zawodników obroniło tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi – Dario Cologna dokonał tego w biegu indywidualnym mężczyzn na 15 km, a Marit Bjørgen w biegu masowym kobiet na 30 km[34][35]. Bjørgen wywalczyła w Pjongczangu jeszcze 4 medale – 1 złoty, 1 srebrny i 2 brązowe. Została dzięki temu najbardziej utytułowanym sportowcem w historii zimowych igrzysk olimpijskich, pokonując dotychczasowy rekord Ole Einara Bjørndalena[24].

Najbardziej utytułowanym biegaczem narciarskim został jednak inny Norweg, Johannes Høsflot Klæbo, który trzykrotnie został mistrzem olimpijskim. Poza Klæbo i Bjørgen multimedalistami igrzysk w Pjongczangu zostali jeszcze: Simen Hegstad Krüger i Martin Johnsrud Sundby (2 złote, 1 srebrny), Ragnhild Haga (2 złote), Charlotte Kalla (1 złoty, 3 srebrne), Stina Nilsson (1 złoty, 2 srebrne, 1 brązowy), Aleksandr Bolszunow (3 srebrne, 1 brązowy) Dienis Spicow (2 srebrne, 1 brązowy), Krista Pärmäkoski (1 srebrny, 2 brązowe), Maiken Caspersen Falla, Andriej Łarkow (1 srebrny, 1 brązowy) oraz Julija Biełorukowa i Maurice Manificat (2 brązowe)[35].

Po raz pierwszy złoto olimpijskie w konkurencji drużynowej zdobyły reprezentantki Stanów Zjednoczonych – w sztafecie sprinterskiej kobiet triumfowały Kikkan Randall i Jessica Diggins. Był to drugi w historii medal olimpijski dla USA w biegach narciarskich po srebrze Billa Kocha w biegu na 30 km podczas igrzysk w 1976 roku[36]. W biegu kobiet na 10 km techniką dowolną trzecie miejsce ex aequo zajęły Marit Bjørgen i Krista Pärmäkoski, wobec czego przyznano w tej konkurencji dwa brązowe medale[29].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Norwegia 7 4 3 14
2.  Szwecja 2 3 1 6
3.  Finlandia 1 1 2 4
4.  Szwajcaria 1 – – 1
4. Stany Zjednoczone USA 1 – – 1
6. Olimpijscy sportowcy z Rosji – 3 5 8
7.  Włochy – 1 – 1
8.  Francja – – 2 2
Razem 12 12 13 37

Bobsleje

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Bobsleiści i bobsleistki rywalizowali w Pjongczangu w trzech konkurencjach – dwójkach kobiet i mężczyzn oraz czwórkach mężczyzn, zatem tak samo, jak cztery lata wcześniej w Soczi[37][38].

W dwójkach mężczyzn przyznano dwa złote medale. Taki sam łączny czas przejazdów uzyskali bowiem Kanadyjczycy Justin Kripps i Alexander Kopacz oraz Niemcy Francesco Friedrich i Thorsten Margis. W tej konkurencji nie przyznano zatem srebrnego medalu[27]. Z kolei w czwórkach ex aequo taki sam rezultat uzyskali Niemcy i Koreańczycy. Oba te zespoły zajęły drugie miejsce, w efekcie czego przyznano dwa srebrne medale[28]. Dla Korei Południowej był to zarazem pierwszy medal olimpijski w tej dyscyplinie sportu. Co więcej Korea została pierwszym azjatyckim państwem, którego reprezentanci stanęli na podium olimpijskim w bobslejach[39].

Niemcy Friedrich i Margis jako jedyni bobsleiści dwukrotnie stanęli na podium olimpijskim w Pjongczangu, zdobywając po dwa złote medale w obu konkurencjach mężczyzn[40]. Spośród medalistów igrzysk olimpijskich w Soczi tylko dwie zawodniczki wywalczyły medale również w Pjongczangu. Mistrzyni olimpijska z Soczi – Kaillie Humphries – została brązową medalistką w Pjongczangu, a wicemistrzyni z Soczi – Elana Meyers – obroniła srebrny medal[37][38]. Ponadto Humphries zdobyła złoto, a Meyers brąz w 2010 roku w Vancouver. Dzięki temu te dwie zawodniczki zostały pierwszymi w historii kobietami, w dorobku których znalazły się po trzy medale olimpijskie w bobslejach[41].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Niemcy 3 1 – 4
2.  Kanada 1 – 1 2
3.  Korea Południowa – 1 – 1
3. Stany Zjednoczone USA – 1 – 1
5.  Łotwa – – 1 1
Razem 4 3 2 9

Curling

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Curling na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Podczas igrzysk w Pjongczangu, poza turniejami kobiet i mężczyzn, po raz pierwszy przeprowadzono turniej olimpijski par mieszanych. Każdy zespół liczył jednego mężczyznę i jedną kobietę[1].

W turnieju kobiet po raz trzeci w historii zwyciężyła reprezentacja Szwecji, dzięki czemu została najbardziej utytułowaną drużyną w olimpijskich turniejach kobiet w curlingu[42][43]. Srebro zdobyły Koreanki, a brąz Japonki. Były to pierwsze medale olimpijskie w curlingu dla Korei i Japonii[43][44]. W rywalizacji mężczyzn triumfowali reprezentanci Stanów Zjednoczonych, którzy zdobyli pierwsze złoto dla tego kraju w curlingu[45].

W turnieju par mieszanych zwyciężyła para kanadyjska Kaitlyn Lawes i John Morris, która pokonała w finale parę szwajcarską Jenny Perret i Martin Rios[46]. Trzecie miejsce zajęła początkowo para olimpijczyków z Rosji – Anastasija Bryzgałowa i Aleksandr Kruszelnicki. Jeszcze w trakcie igrzysk parę zdyskwalifikowano, gdyż testy antydopingowe u Kruszelnickiego dały wynik pozytywny i stwierdziły stosowanie przez niego meldonium. W efekcie brązowy medal przyznano wcześniej sklasyfikowanej na czwartym miejscu parze norweskiej Kristin Moen Skaslien i Magnus Nedregotten[47].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Szwecja 1 1 – 2
2.  Kanada 1 – – 1
2. Stany Zjednoczone USA 1 – – 1
4.  Szwajcaria – 1 1 2
5.  Korea Południowa – 1 – 1
6.  Japonia – – 1 1
6.  Norwegia – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Hokej na lodzie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

W hokeju na lodzie, niezmiennie od poprzednich igrzysk, rozegrano dwa turnieje olimpijskie – turniej kobiet i mężczyzn[48].

Tytułów mistrzowskich z Soczi bronili Kanadyjczycy i Kanadyjki[49]. Reprezentacje Kanady nie obroniły jednak tytułów – hokeistki zdobyły srebro, a hokeiści brąz. Mistrzami olimpijskimi w turnieju mężczyzn zostali olimpijczycy z Rosji, którzy w finale pokonali Niemców[50]. Dla Niemiec był to pierwszy medal olimpijski w hokeju na lodzie od 1976 roku i pierwszy w historii medal srebrny[51]. W rozgrywkach kobiet kanadyjską dominację (serię czterech zwycięstw w olimpijskich turniejach) przerwały Amerykanki[52]. Brązowy medal wywalczyły Finki[53].

W związku z brakiem porozumienia między Międzynarodową Federacją Hokeja na Lodzie i Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim a władzami NHL dotyczącego sfinansowania wyjazdu na igrzyska, w turnieju nie wzięli udziału hokeiści NHL. Gracze tej ligi uczestniczyli we wszystkich turniejach olimpijskich od igrzysk w Nagano w 1998 roku[54].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Olimpijscy sportowcy z Rosji 1 – – 1
1. Stany Zjednoczone USA 1 – – 1
3.  Kanada – 1 1 2
4.  Niemcy – 1 – 1
5.  Finlandia – – 1 1
Razem 2 2 2 6

Kombinacja norweska

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Dwuboiści klasyczni rywalizowali w Pjongczangu w trzech konkurencjach, tak samo jak podczas igrzysk w Soczi[55][56].

Konkursy zdominowali reprezentanci Niemiec, którzy zdobyli wszystkie trzy złote medale[57]. Była to druga sytuacja w historii, że trzy złota olimpijskie zdobyli kombinatorzy z jednego kraju – wcześniej dokonali tego tylko Finowie podczas igrzysk w Salt Lake City w 2002 roku[58].

Tytuł mistrza olimpijskiego w konkursie na skoczni normalnej obronił Eric Frenzel. Taka sytuacja, że ktoś obronił indywidualne złoto olimpijskie w kombinacji norweskiej, nie wydarzyła się od 1980 roku. Frenzel został trzecim dwuboistą w historii, po Johanie Grøttumsbråtenie i Ulrichu Wehlingu, który tego dokonał[59]. Srebrny medal z Soczi w tych samych zawodach obronił Japończyk Akito Watabe[57].

W konkursie na dużej skoczni Niemcy zdobyli wszystkie trzy medale – złoto wywalczył Johannes Rydzek, srebro – Fabian Rießle, a brąz – Eric Frenzel. Było to pierwsze od igrzysk w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku podium w kombinacji norweskiej złożone z zawodników tej samej reprezentacji. Wcześniej w historii zdarzyło się to czterokrotnie w latach 1924–1936 i dokonali tego tylko zawodnicy norwescy[60][61].

Czterech zawodników zostało multimedalistami igrzysk w Pjongczangu. Najbardziej utytułowanym kombinatorem był Eric Frenzel z dwoma złotymi i jednym brązowym medalem[57]. Frenzel stał się drugim zawodnikiem w historii, po Felixie Gottwaldzie, w dorobku którego znalazło się przynajmniej sześć medali olimpijskich w kombinacji norweskiej[62][23]. Dwukrotnie na podium olimpijskim w 2018 roku stanęli jeszcze Johannes Rydzek (dwa złote medale), Fabian Rießle (złoty i srebrny) oraz Lukas Klapfer (dwa brązowe)[57].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Niemcy 3 1 1 5
2.  Japonia – 1 – 1
2.  Norwegia – 1 – 1
4.  Austria – – 2 2
Razem 3 3 3 9

Łyżwiarstwo figurowe

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo figurowe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Konkurencje w łyżwiarstwie figurowym na igrzyskach w Pjongczangu nie zmieniły się – przeprowadzono rywalizacje solistów, solistek, par sportowych, par tanecznych i zawody drużynowe[63][64].

W konkursie solistów złoty medal po raz drugi z rzędu zdobył Japończyk Yuzuru Hanyū. Jako pierwszy łyżwiarz figurowy od igrzysk w Oslo w 1952 roku obronił tytuł mistrza olimpijskiego[65]. W tej samej konkurencji brązowy medal zdobył Javier Fernández López, zdobywając w ten sposób pierwszy medal olimpijski w łyżwiarstwie figurowym dla Hiszpanii[66].

Najbardziej utytułowanymi łyżwiarzami figurowymi igrzysk w 2018 roku została kanadyjska para taneczna Tessa Virtue i Scott Moir z dwoma złotymi medalami (w konkursie par tanecznych i zawodach drużynowych). Dwukrotnie na podium olimpijskim stanęło jeszcze siedmioro łyżwiarzy: Alina Zagitowa (złoty i srebrny medal), Kaetlyn Osmond, Meagan Duhamel i Eric Radford (złoty i brązowy), Jewgienija Miedwiediewa (dwa srebrne) oraz Maia i Alex Shibutani (dwa brązowe)[64][67].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Kanada 2 – 2 4
2. Olimpijscy sportowcy z Rosji 1 2 – 3
3.  Japonia 1 1 – 2
4.  Niemcy 1 – – 1
5. ChRL – 1 – 1
5.  Francja – 1 – 1
7. Stany Zjednoczone USA – – 2 2
8.  Hiszpania – – 1 1
Razem 5 5 5 15

Łyżwiarstwo szybkie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo szybkie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Panczeniści i panczenistki rywalizowali w Pjongczangu w czternastu konkurencjach[68]. Po raz pierwszy na igrzyskach olimpijskich przeprowadzono łyżwiarskie biegi masowe kobiet i mężczyzn[69].

Spośród mistrzów olimpijskich z Soczi, w Pjongczangu tylko jeden panczenista obronił tytuł – Sven Kramer w biegu na 5000 m mężczyzn. Holender zdobył trzecie złoto z rzędu w tej konkurencji. Dokonał tego jako trzeci w historii, po Bonnie Blair (1988, 1992, 1994 w biegu na 500 m) i Claudii Pechstein (1994, 1998, 2002 w biegu na 5000 m)[70][71]. Jednocześnie Kramer został zdobywcą największej liczby medali olimpijskich w łyżwiarskich konkurencjach mężczyzn. Z 9 medalami (4 złotymi, 2 srebrnymi i 3 brązowymi) plasował się na trzeciej pozycji w indywidualnej klasyfikacji wszech czasów, za Clasem Thunbergiem i Erikiem Heidenem, którzy zdobyli mniej medali od Holendra, ale za to więcej złotych[72].

Pierwsze w historii złote medale olimpijskie w łyżwiarskich biegach drużynowych wywalczyli dla swoich krajów Norwegowie i Japonki[73][74]. W biegu masowym mężczyzn srebrny medal zdobył Bart Swings. Był to pierwszy medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Belgii od igrzysk w Nagano w 1998 roku[14]. Złota medalistka w biegu kobiet na 1000 m, Jorien ter Mors kilka dni później zdobyła medal olimpijski również w short tracku[25].

Dwoje zawodników zdobyło w Pjongczangu po dwa złote medale olimpijskie – Nana Takagi i Kjeld Nuis. Dwie zawodniczki trzykrotnie stanęły na podium olimpijskim – Ireen Wüst (jeden złoty i dwa srebrne medale) oraz Miho Takagi (po jednym medalu z każdego kruszcu). Po dwa medale zdobyli również: Håvard Holmefjord Lorentzen, Lee Seung-hoon, Ted-Jan Bloemen i Nao Kodaira (złoty i srebrny), Sven Kramer i Sverre Lunde Pedersen (złoty i brązowy), Patrick Roest, Kim Min-seok, Antoinette de Jong i Marrit Leenstra (srebrny i brązowy) oraz Koen Verweij (dwa brązowe)[68][23].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Holandia 7 4 5 16
2.  Japonia 3 2 1 6
3.  Norwegia 2 1 1 4
4.  Korea Południowa 1 4 2 7
5.  Kanada 1 1 – 2
6.  Czechy – 1 1 2
7.  Belgia – 1 – 1
8. ChRL – – 1 1
8. Olimpijscy sportowcy z Rosji – – 1 1
8. Stany Zjednoczone USA – – 1 1
8.  Włochy – – 1 1
Razem 14 14 14 42

Narciarstwo alpejskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

W programie igrzysk olimpijskich w Pjongczangu, poza dotychczas rozgrywanymi konkurencjami alpejskimi (zjazd, slalom, slalom gigant, supergigant i superkombinacja), po raz pierwszy znalazły się zawody drużynowe[75]. Formuła rozgrywania zawodów była taka jak w slalomie równoległym, przy czym rywalizacja odbywała się między czteroosobowymi zespołami, złożonymi z dwóch kobiet i dwóch mężczyzn, z których każdy toczył pojedynki w parze z przeciwnikiem[76][77].

Żaden z narciarzy alpejskich nie obronił tytułu mistrza olimpijskiego w swojej konkurencji. Jedynym alpejczykiem, który zdobył w Pjongczangu dwa złote medale, był Marcel Hirscher – triumfator w slalomie gigancie i superkombinacji. Z kolei Wendy Holdener jako jedyna trzykrotnie stanęła na podium olimpijskim, zdobywając po jednym medalu z każdego kruszcu. Multimedalistami igrzysk zostało jeszcze ośmioro narciarzy alpejskich: Mikaela Shiffrin i Ramon Zenhäusern (złoty i srebrny medal), Ragnhild Mowinckel (dwa srebrne) oraz Kjetil Jansrud, Beat Feuz, Alexis Pinturault, Katharina Gallhuber i Michael Matt (srebrny i brązowy)[78]. W supergigancie kobiet triumfowała Czeszka Ester Ledecká. Nie zdobyła więcej medali w konkurencjach alpejskich, ale triumfowała również w snowboardowym slalomie gigancie równoległym, dzięki czemu także została multimedalistką igrzysk w Pjongczangu[26].

Brązowa medalistka w supergigancie kobiet, Christina Weirather została pierwszą od igrzysk w Calgary w 1988 roku medalistką igrzysk olimpijskich dla Liechtensteinu[12][13].

Trzy kraje – Austria, Szwajcaria i Norwegia – zdobyły najwięcej medali olimpijskich, po 7. Pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej zajęli jednak Austriacy z uwagi na największą liczbę medali złotych (3)[79].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Austria 3 2 2 7
2.  Szwajcaria 2 3 2 7
3.  Szwecja 2 – – 2
4.  Norwegia 1 4 2 7
5. Stany Zjednoczone USA 1 1 1 3
6.  Włochy 1 – 1 2
7.  Czechy 1 – – 1
8.  Francja – 1 2 3
9.  Liechtenstein – – 1 1
Razem 11 11 11 33

Narciarstwo dowolne

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Narciarstwo dowolne na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Konkurencje olimpijskie w narciarstwie dowolnym nie zmieniły się. W Pjongczangu kobiety i mężczyźni rywalizowali w jeździe po muldach, skokach akrobatycznych, slopestyle’u, halfpipie i skicrossie[80][81].

Jedynym narciarzem dowolnym, który obronił tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi, był David Wise w halfpipie mężczyzn. Został drugim zawodnikiem w historii zawodów w narciarstwie dowolnym, który obronił złoto olimpijskie. Wcześniej dokonał tego tylko w 2014 roku Alexandre Bilodeau w jeździe po muldach[82].

Żaden z zawodników nie zdobył w Pjongczangu więcej niż jednego medalu olimpijskiego[81]. Na podium olimpijskim stanęli reprezentanci 14 państw, spośród których Ukraina, Wielka Brytania, Kazachstan i Nowa Zelandia zdobyły pierwsze medale olimpijskie w tej dyscyplinie sportu[b][83]. Najwięcej medali olimpijskich zdobyli reprezentanci Kanady, w dorobku których znalazły się cztery złota, dwa srebra i jeden brąz[81]. Kanadyjczycy po raz trzeci z rzędu wywalczyli złoto olimpijskie w jeździe po muldach mężczyzn i skicrossie kobiet[84][85].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Kanada 4 2 1 7
2.  Szwajcaria 1 2 1 4
2. Stany Zjednoczone USA 1 2 1 4
4.  Francja 1 1 – 2
5.  Białoruś 1 – – 1
5.  Norwegia 1 – – 1
5.  Ukraina 1 – – 1
8. ChRL – 2 1 3
9.  Australia – 1 – 1
10. Olimpijscy sportowcy z Rosji – – 2 2
11.  Japonia – – 1 1
11.  Kazachstan – – 1 1
11.  Nowa Zelandia – – 1 1
11.  Wielka Brytania – – 1 1
Razem 10 10 10 30

Saneczkarstwo

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Saneczkarstwo na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Rozegrane w Pjongczangu konkurencje saneczkarskie były takie same, jak podczas igrzysk w Soczi – odbyły się zawody jedynek kobiet i mężczyzn, dwójek mężczyzn oraz zawody drużynowe[86][87].

Niemcy obronili trzy z czterech tytułów mistrzów olimpijskich. W jedynkach kobiet po raz drugi z rzędu triumfowała Natalie Geisenberger. Została w ten sposób trzecią zawodniczką w historii, po Steffi Martin (1988) i Sylke Otto (2006), która obroniła złoto w tej konkurencji[88]. W dwójkach mężczyzn drugi tytuł zdobyli Tobias Wendl i Tobias Arlt. Tak samo jak w jedynkach kobiet, była to trzecia taka sytuacja w historii – wcześniej złoto olimpijskie obronili: Hans Rinn i Norbert Hahn (1980) oraz Andreas i Wolfgang Linger (2010)[89].

Reprezentanci Niemiec obronili także tytuł mistrzów olimpijskich w zawodach drużynowych. W porównaniu do składu z Soczi, w Pjongczangu w zespole zabrakło Felixa Locha, a w jego miejsce powołany został Johannes Ludwig[90][91]. Z kolei Loch, multimedalista mistrzostw świata i dwukrotny mistrz olimpijski w jedynkach, sensacyjnie przegrał medal w rywalizacji jedynek mężczyzn po błędzie popełnionym podczas ostatniego przejazdu. W ten sposób mistrzem olimpijskim został David Gleirscher, zdobywając drugi złoty medal dla Austrii w tej konkurencji, po 50-letniej przerwie[92].

Ośmioro saneczkarzy zostało multimedalistami igrzysk olimpijskich w Pjongczangu. Po dwa złote medale zdobyli Wendl, Arlt i Geisenberger. Złoto i brąz wywalczyli Gleirscher i Ludwig. Ponadto dwukrotnie na podium olimpijskim stanęli Peter Penz, Georg Fischler i Alex Gough – wszyscy zdobyli po srebrnym i brązowym medalu[23].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Niemcy 3 1 2 6
2.  Austria 1 1 1 3
3.  Kanada – 1 1 2
4. Stany Zjednoczone USA – 1 – 1
Razem 4 4 4 12

Short track

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Short track na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

W kalendarzu igrzysk olimpijskich w Pjongczangu, tak jak w Soczi, znalazło się 8 konkurencji w short tracku – biegi indywidualne kobiet i mężczyzn na 500, 1000 i 1500 m oraz biegi sztafetowe na 3000 i 5000 m[93][94].

Spośród mistrzów olimpijskich z Soczi tytuł w Pjongczangu obroniły tylko południowokoreańskie zawodniczki w sztafecie kobiet[93][94]. W składzie drużyny znalazła się jednak tylko jedna z zawodniczek, które zdobyły złoto w Soczi, Shim Suk-hee[95][96]. W finale rywalizacji sztafet kobiet za Koreankami uplasowały się Włoszki. Dwie pozostałe sztafety, które uczestniczyły w biegu (Kanada i Chińska Republika Ludowa), zostały zdyskwalifikowane. W efekcie brązowy medal zdobyły Holenderki, zwyciężczynie finału B[97]. Reprezentantki Holandii triumfowały w finale B, ustanawiając nowy rekord świata w sztafecie – 4:03,471. Był to jeden z dwóch rekordów świata w short tracku na igrzyskach w Pjongczangu – drugi ustanowił Wu Dajing w biegu mężczyzn na 500 m, uzyskując czas 39,584 s[98]. W rywalizacji sztafet mężczyzn złoty medal wywalczyli reprezentanci Węgier – Shaoang Liu, Shaolin Sándor Liu, Viktor Knoch i Csaba Burján. Był to pierwszy złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich wywalczony dla Węgier i zarazem pierwszy medal zimowych igrzysk dla tego kraju od igrzysk w Lake Placid w 1980 roku[8].

W drużynie holenderskich zawodniczek, które zdobyły brązowy medal, znalazła się Jorien ter Mors, która kilka dni wcześniej zdobyła złoty medal w biegu na 1000 m w łyżwiarstwie szybkim. Holenderka została tym samym pierwszą kobietą w historii, która zdobyła medale w dwóch różnych dyscyplinach w trakcie jednej edycji zimowych igrzysk olimpijskich[25].

Jedyną zawodniczką, która w Pjongczangu zdobyła trzy medale, jest Arianna Fontana z jednym złotem, jednym srebrem i jednym brązem. Poza Włoszką jeszcze siedmioro łyżwiarzy dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim. Byli to: Choi Min-jeong (dwa złote medale), Wu Dajing (złoty i srebrny), Lim Hyo-jun, Samuel Girard i Suzanne Schulting (złoty i brązowy) oraz Kim Boutin i Yara van Kerkhof (srebrny i brązowy)[94][96][99].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Korea Południowa 3 1 2 6
2.  Holandia 1 2 1 4
3. ChRL 1 2 – 3
4.  Kanada 1 1 3 5
5.  Włochy 1 1 1 3
6.  Węgry 1 – – 1
7. Stany Zjednoczone USA – 1 – 1
8. Olimpijscy sportowcy z Rosji – – 1 1
Razem 8 8 8 24

Skeleton

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Skeleton na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Na igrzyskach w Pjongczangu, tak samo jak cztery lata wcześniej, rozegrano dwie konkurencje skeletonowe – ślizg kobiet i ślizg mężczyzn[100][101][102].

W rywalizacji kobiet triumfowała Elizabeth Yarnold, dzięki czemu stała się pierwszą zawodniczką w historii, która obroniła tytuł mistrzyni olimpijskiej w skeletonie. Jednocześnie jako pierwsza reprezentantka Wielkiej Brytanii zdobyła złoty medal olimpijski na dwóch kolejnych zimowych igrzyskach[103]. Zdobyty przez Yarnold medal, a także dwa kolejne wywalczone przez Laurę Deas i Dominica Parsonsa, sprawiły, że Wielka Brytania utrzymała status jedynego kraju, który zdobywał przynajmniej jeden medal w skeletonie na wszystkich igrzyskach, na których sport ten znalazł się w programie olimpijskim[104][105].

W ślizgu mężczyzn złotym medalistą został Yun Sung-bin, zdobywając w ten sposób pierwszy medal olimpijski w skeletonie dla Korei Południowej[106].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Wielka Brytania 1 – 2 3
2.  Korea Południowa 1 – – 1
3.  Niemcy – 1 – 1
3. Olimpijscy sportowcy z Rosji – 1 – 1
Razem 2 2 2 6

Skoki narciarskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Rywalizacja skoczków i skoczkiń narciarskich na igrzyskach w Pjongczangu składała się, tak jak w Soczi, z czterech konkurencji – trzech indywidualnych i jednej drużynowej[107][108].

Najbardziej utytułowanym skoczkiem został Andreas Wellinger, w dorobku którego znalazł się jeden złoty i dwa srebrne medale. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanął też Robert Johansson, który zdobył jeden złoty i dwa brązowe medale. Po dwa medale wywalczyli Johann André Forfang (złoty i srebrny) i Kamil Stoch (złoty i brązowy)[109][110][111].

Tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi w konkursie na dużym obiekcie obronił Kamil Stoch. Dokonał tego jako trzeci skoczek narciarski w historii, po Birgerze Ruudzie (1936) i Mattim Nykänenie (1988). Został jednocześnie najstarszym w historii mistrzem olimpijskim w skokach narciarskich[110]. W konkursie drużynowym triumf odniosła reprezentacja Norwegii, dla której był to pierwszy złoty medal w tej konkurencji. Pierwszy w historii medal w drużynie zdobyli reprezentanci Polski, którzy ukończyli rywalizację na trzecim miejscu[111].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Norwegia 2 1 2 5
2.  Niemcy 1 3 – 4
3.  Polska 1 – 1 2
4.  Japonia – – 1 1
Razem 4 4 4 12

Snowboarding

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Snowboarding na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018.

Na igrzyskach w Pjongczangu po raz pierwszy przeprowadzono rywalizację olimpijską w konkurencji Big Air kobiet i mężczyzn[1].

Tytuły mistrzów olimpijskich z Soczi obroniło dwoje snowboardzistów – Pierre Vaultier w snowboard crossie mężczyzn oraz Jamie Anderson w slopestyle’u kobiet[112]. Anderson jako jedyna snowboardzistka stanęła na podium olimpijskim dwóch konkurencji w Pjongczangu. Poza slopestylem dokonała tego w Big Air[112]. Tym samym Amerykanka została pierwszą kobietą w historii, która w trakcie jednych igrzysk zdobyła dwa medale w snowboardingu[113]. Jednocześnie została najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii olimpijskiej rywalizacji kobiet z dwoma złotymi i jednym srebrnym medalem na koncie. Jako druga zawodniczka w historii, po Kelly Clark, zdobyła trzy medale olimpijskie w tej dyscyplinie sportu[112]. Triumfator rywalizacji mężczyzn w halfpipie, Shaun White został natomiast pierwszym w historii snowboardzistą, który wywalczył trzeci tytuł mistrza olimpijskiego (wcześniej triumfował w tej samej konkurencji w Turynie i Vancouver)[114].

Zwyciężczyni slalomu giganta równoległego kobiet, Ester Ledecká triumfowała kilka dni wcześniej w supergigancie w narciarstwie alpejskim. Jako pierwsza kobieta w historii zdobyła złote medale olimpijskie w dwóch różnych zimowych dyscyplinach podczas jednych igrzysk. Przed Czeszką dokonali tego tylko norwescy narciarze klasyczni – Thorleif Haug (1924) i Johan Grøttumsbråten (1928)[26].

Pierwsze medale olimpijskie w snowboardingu zdobyli reprezentanci Korei Południowej[115], Chińskiej Republiki Ludowej[116], Nowej Zelandii[117] i Hiszpanii[118]. Medal Zoi Sadowskiej-Synnott dla Nowej Zelandii i medal Regino Hernándeza dla Hiszpanii były pierwszymi medalami zimowych igrzysk olimpijskich dla tych krajów od igrzysk w Albertville w 1992 roku[117][118].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Stany Zjednoczone USA 4 2 1 7
2.  Kanada 1 2 1 4
3.  Francja 1 1 – 2
4.  Czechy 1 – 1 2
5.  Austria 1 – – 1
5.  Szwajcaria 1 – – 1
5.  Włochy 1 – – 1
8.  Australia – 1 1 2
8.  Niemcy – 1 1 2
10. ChRL – 1 – 1
10.  Japonia – 1 – 1
10.  Korea Południowa – 1 – 1
13.  Finlandia – – 1 1
13.  Hiszpania – – 1 1
13.  Nowa Zelandia – – 1 1
13.  Słowenia – – 1 1
13.  Wielka Brytania – – 1 1
Razem 10 10 10 30

Multimedaliści

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018.

93 sportowców zdobyło w Pjongczangu więcej niż jeden medal, a 60 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – dwanaścioro – multimedalistów startowało w barwach Niemiec. Dziesięcioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biathlonie, również dziesięcioro w łyżwiarstwie szybkim, siedmioro w biegach narciarskich, po sześcioro w łyżwiarstwie figurowym i short tracku, pięcioro w saneczkarstwie, po czworo w narciarstwie alpejskim i skokach narciarskich, trzech w kombinacji norweskiej, dwóch w bobslejach, a jedna zawodniczka w snowboardingu. Dwie zawodniczki stanęły na podium w dwóch różnych dyscyplinach.

Największą liczbę wszystkich medali zdobyła Marit Bjørgen, która pięciokrotnie stanęła na podium olimpijskim, uzyskując 2 złote, 1 srebrny i 2 brązowe medale. Najbardziej utytułowanymi zawodnikami byli jednak Martin Fourcade i Johannes Høsflot Klæbo z trzema złotymi medalami na koncie.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce Zawodnik Państwo Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
1. Fourcade, MartinMartin Fourcade Francja Francja biathlon 3 – – 3
1. Klæbo, Johannes HøsflotJohannes Høsflot Klæbo Norwegia Norwegia biegi narciarskie 3 – – 3
3. Bjørgen, MaritMarit Bjørgen Norwegia Norwegia biegi narciarskie 2 1 2 5
4. Krüger, Simen HegstadSimen Hegstad Krüger Norwegia Norwegia biegi narciarskie 2 1 – 3
4. Sundby, Martin JohnsrudMartin Johnsrud Sundby Norwegia Norwegia biegi narciarskie 2 1 – 3
6. Dahlmeier, LauraLaura Dahlmeier Niemcy Niemcy biathlon 2 – 1 3
6. Frenzel, EricEric Frenzel Niemcy Niemcy kombinacja norweska 2 – 1 3
8. Arlt, TobiasTobias Arlt Niemcy Niemcy saneczkarstwo 2 – – 2
8. Choi Min-jeong Korea Południowa Korea Południowa short track 2 – – 2
8. Friedrich, FrancescoFrancesco Friedrich Niemcy Niemcy bobsleje 2 – – 2
8. Geisenberger, NatalieNatalie Geisenberger Niemcy Niemcy saneczkarstwo 2 – – 2
8. Haga, RagnhildRagnhild Haga Norwegia Norwegia biegi narciarskie 2 – – 2
8. Hirscher, MarcelMarcel Hirscher Austria Austria narciarstwo alpejskie 2 – – 2
8. Ledecká, EsterEster Ledecká Czechy Czechy narciarstwo alpejskie,
snowboarding 		2 – – 2
8. Margis, ThorstenThorsten Margis Niemcy Niemcy bobsleje 2 – – 2
8. Moir, ScottScott Moir Kanada Kanada łyżwiarstwo figurowe 2 – – 2
8. Nuis, KjeldKjeld Nuis Holandia Holandia łyżwiarstwo szybkie 2 – – 2
8. Rydzek, JohannesJohannes Rydzek Niemcy Niemcy kombinacja norweska 2 – – 2
8. Takagi, NanaNana Takagi Japonia Japonia łyżwiarstwo szybkie 2 – – 2
8. Virtue, TessaTessa Virtue Kanada Kanada łyżwiarstwo figurowe 2 – – 2
8. Wendl, TobiasTobias Wendl Niemcy Niemcy saneczkarstwo 2 – – 2
22. Kalla, CharlotteCharlotte Kalla Szwecja Szwecja biegi narciarskie 1 3 – 4
23. Nilsson, StinaStina Nilsson Szwecja Szwecja biegi narciarskie 1 2 1 4
24. Thingnes Bø, JohannesJohannes Thingnes Bø Norwegia Norwegia biathlon 1 2 – 3
24. Kuźmina, AnastasijaAnastasija Kuźmina Słowacja Słowacja biathlon 1 2 – 3
24. Wellinger, AndreasAndreas Wellinger Niemcy Niemcy skoki narciarskie 1 2 – 3
24. Wüst, IreenIreen Wüst Holandia Holandia łyżwiarstwo szybkie 1 2 – 3
28. Fontana, AriannaArianna Fontana Włochy Włochy short track 1 1 1 3
28. Holdener, WendyWendy Holdener Szwajcaria Szwajcaria narciarstwo alpejskie 1 1 1 3
28. Takagi, MihoMiho Takagi Japonia Japonia łyżwiarstwo szybkie 1 1 1 3
31. Anderson, JamieJamie Anderson Stany Zjednoczone USA snowboarding 1 1 – 2
31. Bloemen, Ted-JanTed-Jan Bloemen Kanada Kanada łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
31. Domraczewa, DarjaDarja Domraczewa Białoruś Białoruś biathlon 1 1 – 2
31. Forfang, Johann AndréJohann André Forfang Norwegia Norwegia skoki narciarskie 1 1 – 2
31. Kodaira, NaoNao Kodaira Japonia Japonia łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
31. Lee Seung-hoon Korea Południowa Korea Południowa łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
31. Lorentzen, Håvard HolmefjordHåvard Holmefjord Lorentzen Norwegia Norwegia łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
31. Öberg, HannaHanna Öberg Szwecja Szwecja biathlon 1 1 – 2
31. Rießle, FabianFabian Rießle Niemcy Niemcy kombinacja norweska 1 1 – 2
31. Samuelsson, SebastianSebastian Samuelsson Szwecja Szwecja biathlon 1 1 – 2
31. Shiffrin, MikaelaMikaela Shiffrin Stany Zjednoczone USA narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
31. Wu Dajing ChRL short track 1 1 – 2
31. Zagitowa, AlinaAlina Zagitowa Olimpijscy sportowcy z Rosji łyżwiarstwo figurowe 1 1 – 2
31. Zenhäusern, RamonRamon Zenhäusern Szwajcaria Szwajcaria narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
45. Bescond, AnaïsAnaïs Bescond Francja Francja biathlon 1 – 2 3
45. Johansson, RobertRobert Johansson Norwegia Norwegia skoki narciarskie 1 – 2 3
47. Habert, Marie DorinMarie Dorin Habert Francja Francja biathlon 1 – 1 3
47. Duhamel, MeaganMeagan Duhamel Kanada Kanada łyżwiarstwo figurowe 1 – 1 2
47. Girard, SamuelSamuel Girard Kanada Kanada short track 1 – 1 2
47. Gleirscher, DavidDavid Gleirscher Austria Austria saneczkarstwo 1 – 1 2
47. Kramer, SvenSven Kramer Holandia Holandia łyżwiarstwo szybkie 1 – 1 2
47. Lim Hyo-jun Korea Południowa Korea Południowa short track 1 – 1 2
47. Ludwig, JohannesJohannes Ludwig Niemcy Niemcy saneczkarstwo 1 – 1 2
47. Mors, Jorien terJorien ter Mors Holandia Holandia łyżwiarstwo szybkie,
short track 		1 – 1 2
47. Osmond, KaetlynKaetlyn Osmond Kanada Kanada łyżwiarstwo figurowe 1 – 1 2
47. Pedersen, Sverre LundeSverre Lunde Pedersen Norwegia Norwegia łyżwiarstwo szybkie 1 – 1 2
47. Peiffer, ArndArnd Peiffer Niemcy Niemcy biathlon 1 – 1 2
47. Radford, EricEric Radford Kanada Kanada łyżwiarstwo figurowe 1 – 1 2
47. Schulting, SuzanneSuzanne Schulting Holandia Holandia short track 1 – 1 2
47. Stoch, KamilKamil Stoch Polska Polska skoki narciarskie 1 – 1 2

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Taką samą sumę wszystkich medali Szwajcarzy uzyskali podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988.
  2. ↑ Pierwsze medale olimpijskie w narciarstwie dowolnym zdobyła również reprezentacja olimpijskich sportowców z Rosji. Wcześniej jednak (1994, 2006, 2014) medale zdobywali już reprezentanci Rosji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Winter Olympics: Big air, mixed curling among new 2018 events. BBC Sport, 8 czerwca 2015. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
  2. ↑ 6 New National Olympic Committees Welcomed to Winter Olympics for the First Time. PyeongChang 2018 News, 1 lutego 2018. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
  3. ↑ Oficjalnie: Rosja wykluczona z IO w Pjongczangu. TVP Sport. [dostęp 2018-02-25].
  4. ↑ Winter Games Index. Sports Reference. [dostęp 2018-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-19)]. (ang.).
  5. ↑ Medal Standings. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-25]. (ang.).
  6. ↑ Alex Bysouth: Winter Olympics stats: Norway’s record haul, Germany’s golden Games and more. BBC Sport, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  7. ↑ Republic of Korea – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  8. ↑ a b Dorogi László: Pjongcsang 2018: olimpiai bajnok a magyar váltó!. Sport Faktor, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28]. (węg.).
  9. ↑ France – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  10. ↑ Great Britain – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  11. ↑ Japan – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  12. ↑ a b Ledecka schockt alle – Weirather gewinnt Bronze. Liechtensteiner Vaterland, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (niem.).
  13. ↑ a b Tina Weirather. A monarquia das medalhas no Liechtenstein. É Desporto, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (port.).
  14. ↑ a b Andy Sanchez: Olympic Games 2018 – “It’s a dream come true” (Bart Swings, silver medal in Men’s mass start). The Brussels Times, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  15. ↑ Spain – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  16. ↑ New Zealand – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  17. ↑ Switzerland – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  18. ↑ Sweden – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  19. ↑ Netherlands – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  20. ↑ Croatia – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  21. ↑ People’s Republic of China – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  22. ↑ Poland – medals. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-02]. (ang.).
  23. ↑ a b c d Multi-Medallists. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  24. ↑ a b Peter Rutzler: Winter Olympics: Marit Bjorgen wins the final gold of Pyeongchang 2018 as Norway top the medal charts. Independent, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  25. ↑ a b c Raf Casert: Ter Mors medals in 2 different sports at same Winter Games. The Washington Post, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  26. ↑ a b c JO: Ledecka historique, Français frustrés et écureuil miraculé. Libération, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (fr.).
  27. ↑ a b Olympic Sliding Centre – Bobsleigh – 2-man. Międzynarodowa Federacja Bobsleja i Toboganu, 19 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  28. ↑ a b Bobsleigh 4-man Medallists. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  29. ↑ a b Alpensia Cross-Country Skiing Centre – Cross-Country Skiing – Ladies’ 10km Free – Results. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 15 lutego 2018. [dostęp 2018-02-25].
  30. ↑ a b Biathlon at the 2014 Sochi Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  31. ↑ a b c Biathlon – PyeongChang 2018. Australijski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  32. ↑ a b c Alpensia Biathlon Centre – Biathlon – Women’s 7.5km Sprint – Final Results. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 10 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  33. ↑ Winter Olympics: Martin Fourcade leads France to biathlon mixed relay win. BBC Sport, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  34. ↑ a b XXII Olympic Winter Games – Sochi (RUS) – Event results – Cross-Country. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  35. ↑ a b c XXIII Olympic Winter Games – PyeongChang (KOR) – Event results – Cross-Country. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  36. ↑ Talya Minsberg: U.S. Ends Cross-Country Drought With Gold Medal. The New York Times, 21 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  37. ↑ a b Bobsleigh at the 2014 Sochi Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  38. ↑ a b Bobsleigh – PyeongChang 2018. Australijski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  39. ↑ S. Korean bobsledders say silver medal is result of teamwork. The Korea Herald, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  40. ↑ Simon Evans: Friedrich’s German team claim four-man gold. Reuters, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  41. ↑ Paula Nichols: Humphries and George win women’s bobsleigh bronze. Kanadyjski Komitet Olimpijski, 21 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  42. ↑ Donna Spencer: Canada shut out of Olympic medals in team curling. CTV News, 23 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  43. ↑ a b Curling – Women’s Olympic Games – Prize list since 1998. The Sports. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  44. ↑ Curling – Men’s Olympic Games – Prize list since 1998. The Sports. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  45. ↑ Kevin Skiver: Winter Olympics 2018: USA curling wins historic gold in stunner over Sweden. CBS Sports, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  46. ↑ Scott Cacciola: Curling Mixed Doubles: Canada Easily Beats Switzerland for Gold. The New York Times, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  47. ↑ Russian curler stripped of Winter Olympics medal after admitting doping. The Guardian, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).
  48. ↑ 2018 Olympic Winter Games. Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  49. ↑ IOC names Canada’s gold medal hockey teams best at Sochi 2014. Toronto Sun, 7 listopada 2014. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  50. ↑ Pjongczang 2018 – hokej na lodzie – turniej mężczyzn – wyniki. Przegląd Sportowy. [dostęp 2018-02-28].
  51. ↑ Johannes Schnitzler: Silber ist erst der Anfang für das Eishockey-Team. Süddeutsche Zeitung, 25 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28]. (niem.).
  52. ↑ Matthew Futterman: U.S. Women Break Canada’s Grip on Hockey Gold. The New York Times, 21 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  53. ↑ Pjongczang 2018 – hokej na lodzie – turniej kobiet – wyniki. Przegląd Sportowy. [dostęp 2018-02-28].
  54. ↑ Dan Rosen: NHL will not participate in 2018 Olympics. National Hockey League, 4 kwietnia 2017. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  55. ↑ Nordic Combined. Sochi 2014 Olympics. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  56. ↑ PyeongChang 2018 OWG Preview: Nordic Combined. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 7 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  57. ↑ a b c d Top winners. Sector: Nordic Combined; Events: 2018 PyeongChang. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-03)]. (ang.).
  58. ↑ Philip O’Connor: Nordic combined: Germany continue dominance with team gold. Reuters, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  59. ↑ Eric Frenzel retains his gold. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 14 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  60. ↑ Bill Mallon: Olympic Medal Sweeps. Olymp Stats, 13 stycznia 2014. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  61. ↑ Rydzek leads German clean sweep in Nordic combined. Międzynarodowy Komitet Olimpijski, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  62. ↑ Nordic Combined – Multi-Medallists – Olympic Winter Games. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  63. ↑ Figure Skating at the 2014 Sochi Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  64. ↑ a b Figure Skating – PyeongChang 2018. Australijski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  65. ↑ Barry Wilner: Gold encore: Japan’s Yuzuru Hanyu first man to defend figure skating title since 1952. Medina Gazette, 18 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  66. ↑ Así ha sido la histórica actuación de Javier Fernández. La Vanguardia, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (hiszp.).
  67. ↑ Rachel Lutz: Canada wins gold, USA bronze in figure skating team event. NBC Olympics, 12 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  68. ↑ a b Speed Skating – Daily Schedule – Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  69. ↑ Olympic Speed Skating competition concludes with novelty. Międzynarodowa Unia Łyżwiarska, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  70. ↑ Dutchman Kramer skates to third straight 5,000m gold. Międzynarodowy Komitet Olimpijskie, 11 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  71. ↑ Edward Wong: Olympics: Speedskating; Pechstein Gets Gold, Record and Wig. The New York Times, 24 lutego 2002. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  72. ↑ Medaillespiegel Olympische Spelen mannen. SchaatsStatistieken. [dostęp 2018-03-01]. (niderl.).
  73. ↑ Podiumplaatsen Olympische Spelen achtervolging mannen. SchaatsStatistieken. [dostęp 2018-03-01]. (niderl.).
  74. ↑ Podiumplaatsen Olympische Spelen achtervolging vrouwen. SchaatsStatistieken. [dostęp 2018-03-01]. (niderl.).
  75. ↑ Nowa konkurencja nie zawiodła. Szwajcarzy wygrywają emocjonujące zawody. Przegląd Sportowy, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  76. ↑ Mariusz Król: Pjongczang 2018: Zapowiedź zawodów drużynowych w narciarstwie alpejskim (lista startowa). Sportsinwinter.pl, 23 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01].
  77. ↑ Nick Mulvenney: Olympics: Alpine skiing – Switzerland pip Austria to win inaugural team gold. Reuters, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  78. ↑ Top winners. Sector: Alpine Skiing; Events: 2018 PyeongChang. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-03)]. (ang.).
  79. ↑ Alpine Skiing – Medal Standings. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  80. ↑ Top winners. Sector: Freestyle; Events: 2014 Sochi. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-03)]. (ang.).
  81. ↑ a b c Top winners. Sector: Freestyle; Events: 2018 PyeongChang. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-03)]. (ang.).
  82. ↑ American skier Wise defends men’s halpipe title in PyeongChang. Xinhuanet, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  83. ↑ Freestyle Skiing. Sports Reference. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  84. ↑ Levon Sevunts: Canada’s Mikael Kingsbury wins gold in men’s moguls. Radio Canada International, 12 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  85. ↑ Winter Olympics: Kelsey Serwa wins women’s ski cross gold. BBC Sport, 23 lutego 2018. [dostęp 2018-03-01]. (ang.).
  86. ↑ Luge: Schedule and results. Sochi 2014 Olympics. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  87. ↑ Luge – Daily Schedule. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  88. ↑ Deutsche Rodel-Frauen sind Medaillengaranten. MOZ.de, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (niem.).
  89. ↑ Wendl und Arlt rodeln zu Olympiasieg. Der Spiegel, 14 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (niem.).
  90. ↑ Rodeln: Ludwig startet für deutsche Teamstaffel. ran, 11 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (niem.).
  91. ↑ Wieder Gold im Rodeln: Deutsche Teamstaffel siegt. Nord Bayern, 15 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (niem.).
  92. ↑ Winter Olympics: David Gleirscher claims Austria’s first men’s luge gold in 50 years after Felix Loch error. BBC Sport, 11 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  93. ↑ a b Short Track: Schedule and results. Sochi 2014 Olympics. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  94. ↑ a b c Short Track Speed Skating – Daily Schedule. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  95. ↑ Sochi 2014 – 3000m Relay Women – Olympic Short Track Speed Skating. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  96. ↑ a b Short Track Speed Skating – Results – Ladies’ 3,000m Relay Final A. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  97. ↑ Janene Pieters: Dutch short track women win bronze in relay. NL Times, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  98. ↑ Short Track Speed Skating – Broken Records. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  99. ↑ Short Track Speed Skating – Results – Men 5,000m Relay Final A. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-02-28]. (ang.).
  100. ↑ Skeleton at the 2014 Sochi Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  101. ↑ Olympic Sliding Centre – Skeleton – Men – Official Results. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 16 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  102. ↑ Olympic Sliding Centre – Skeleton – Women – Official Results. Międzynarodowa Federacja Bobsleja i Toboganu, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  103. ↑ Winter Olympics: Lizzy Yarnold defends skeleton gold as Laura Deas takes bronze. BBC Sport, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  104. ↑ Skeleton – Olympic Games – Men’s Individual Men: Palmares since 1927/1928. The Sports. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  105. ↑ Skeleton – Olympic Games – Women’s Individual Women: Palmares since 2001/2002. The Sports. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  106. ↑ Yun Sung-Bin delivers gold to give South Korea its first skeleton medal. NBC Olympics, 16 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  107. ↑ Andrzej Mysiak: XXII Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Soczi: Obszerna zapowiedź i program. Skokinarciarskie.pl, 5 lutego 2014. [dostęp 2018-02-28].
  108. ↑ Andrzej Mysiak: XXIII Zimowe Igrzyska Olimpijskie Pjongczang 2018: obszerna zapowiedź i program. Skokinarciarskie.pl, 6 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  109. ↑ ZIO Pjongczang: Wellinger mistrzem olimpijskim, Polacy bez medali. Skokinarciarskie.pl, 10 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  110. ↑ a b Adam Bucholz: ZIO w Pjongczangu: Mamy złoto! Kamil Stoch obronił tytuł mistrza olimpijskiego z Soczi!. Skijumping.pl, 17 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  111. ↑ a b Adam Bucholz, Dominik Formela: ZIO w Pjongczangu: Pewny triumf Norwegów, Polacy z historycznym, brązowym medalem!. Skijumping.pl, 19 lutego 2018. [dostęp 2018-02-28].
  112. ↑ a b c Shawn Smith: Best snowboarding moments from 2018 Winter Olympics. NBC Olympics, 26 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  113. ↑ Yejin Jang: Anderson becomes first woman with 2 snowboarding medals at single Olympics. ABC News, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  114. ↑ Bryan Armen Graham: Shaun White wins third snowboard halfpipe gold with nerveless final run. The Guardian, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  115. ↑ Jack Tarrant: Olympics: Snowboarding – Lee sends Koreans wild with first snowboarding medal. Reuters, 24 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  116. ↑ Liu Jiayu wins China’s first medal, making snowboard history at PyeongChang Olympics. Xinhuanet, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  117. ↑ a b Sadowski-Synnott wins first medal for New Zealand in Pyeongchang. Radio New Zealand, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (ang.).
  118. ↑ a b Antonio Nieto: Regino Hernández gana el bronce en snowboard cross, la primera medalla española en 26 años. El País, 15 lutego 2018. [dostęp 2018-02-27]. (hiszp.).
Klasyfikacje medalowe igrzysk olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie

Flaga olimpijska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasyfikacja_medalowa_Zimowych_Igrzysk_Olimpijskich_2018&oldid=74733466”