Konrad Bloch

Konrad Bloch
Konrad Emil Bloch
	; Konrad Bloch (1964)
Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1912 ; Nysa
Data i miejsce śmierci	15 października 2000 ; Burlington
	Specjalność: biochemia
Alma Mater	Carolinum,; Uniwersytet Techniczny w Monachium
Uczelnia	University of Chicago,; Uniwersytet Harvarda
	Nagrody
	Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konrad Emil Bloch (ur. 21 stycznia 1912 w Nysie, zm. 15 października 2000 w Burlington w stanie Massachusetts) – amerykański biochemik pochodzenia niemieckiego. Laureat Nagrody Nobla z fizjologii i medycyny z 1964 roku.

Życiorys

Urodził się w Nysie, jego rodzicami byli Fritz Bloch i jego żona Hedwig, z domu Striemer. W Nysie uczęszczał do szkoły podstawowej oraz do gimnazjum, a w miejscowym Carolinum uzyskał maturę. W 1930 roku wyjechał do Monachium, aby studiować chemię na Uniwersytecie Technicznym. Wśród jego wykładowców był Hans Fischer, który zainteresował Konrada Blocha chemią organiczną, a zwłaszcza badaniami struktury związków naturalnych. Duży wpływ na jego zainteresowania naukowe miały też wykłady organizowane przez Monachijskie Towarzystwo Chemiczne (Münchener Chemische Gesellschaft), które wygłaszali m.in. Adolf Windaus, Heinrich Wieland czy Richard Willstätter^[1].

W 1934, po dojściu Adolfa Hitlera do władzy, opuścił Niemcy ze względu na swoje żydowskie pochodzenie. Schronił się w Szwajcarii, tymczasowo zatrudnił się tam w Schweizerische Forschungsinstitut w Davos, a w 1936 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie podjął studia na Wydziale Biochemii Columbia University pod kierunkiem Hansa Clarke. W 1938 roku uzyskał tam stopień doktora biochemii. po czym podjął pracę w zespole badawczym Rudolpha Schoenheimera. W 1942 roku rozpoczął tam współpracę z Davidem Rittenbergiem nad mechanizmem biosyntezy cholesterolu^[1].

W 1946 roku podjął pracę na stanowisku Assistant Professor na University of Chicago, w 1950 został tam profesorem. Prowadził wówczas badania dotyczące enzymatycznej syntezy glutationu. W 1953 roku dzięki stypendium Fundacji Guggenheima odbył wizytę naukową w Instytucie Chemii Organicznej w ETH w Zurychu, gdzie współpracował m.in. z Leopoldem Ružičką i Vladimirem Prelogiem

W 1954 roku Konrad Bloch otrzymał stanowisko profesora biochemii (Higgins Professor of Biochemistry) na Wydziale Biochemii Uniwersytetu Harvarda, od 1968 roku kierował tym wydziałem. Kontynuował badania dotyczące biosyntezy steroli i terpenów, a także reakcjami enzymatycznymi prowadzącymi do uzyskiwania nienasyconych kwasów tłuszczowych^[1]. Przeszedł na emeryturę w 1982 roku.

Praca naukowa

Podczas badań prowadzonych wspólnie z Davidem Rittenbergiem, Bloch zaobserwował, że podczas naturalnej syntezy cholesterolu głównym budulcem jest kwas octowy. We współpracy m.in. z Feodorem Lynenem, Johnem Cornforthem i George'em Popjákiem, udało mu się ustalić sekwencję reakcji zachodzących podczas tego procesu^[2].

W 1964 otrzymał, razem z Feodorem Lynenem, Nagrodę Nobla, za badania nad zwalczaniem i zapobieganiem miażdżycy, w szczególności za odkrycie przebiegu syntezy cholesterolu w organizmie ludzkim.

Życie prywatne

W 1941 roku ożenił się z Lore Teutsch, Niemką z Monachium. Mieli dwoje dzieci, Petera i Susan^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Konrad Bloch Biographical. [w:] nobelprize.org [on-line]. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).
↑ Konrad E. Bloch, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-01-24] (ang.).

Bibliografia

Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger: Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna. Warszawa: 1969.

[nobelprize-1] Konrad Bloch Biographical. [w:] nobelprize.org [on-line]. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).

[Britannica-2] Konrad E. Bloch, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-01-24] (ang.).

[1]

[2]

1981	Philip Handler
1982	Philip W. Anderson Seymour Benzer Glenn W. Burton Mildred Cohn F. Albert Cotton Ed Heinemann Donald L. Katz Yoichiro Nambu Marshall Harvey Stone Gilbert Stork Edward Teller Charles H. Townes
1983	Howard L. Bachrach Paul Berg Margaret Burbidge Maurice Goldhaber Hermann Heine Goldstine William Hewlett Roald Hoffmann Helmut E. Landsberg George Michael Low Walter Munk George C. Pimentel Frederick Reines Wendell L. Roelofs Bruno Rossi Berta Scharrer John Robert Schrieffer Isadore M. Singer John G. Trump Richard N. Zare
1986	Solomon J. Buchsbaum Stanley Cohen Horace R. Crane Herman Feshbach Harry Gray Donald Henderson Robert Hofstadter Peter Lax Yuan T. Lee Hans Wolfgang Liepmann Tung-Yen Lin Carl S. Marvel Vernon Mountcastle Bernard M. Oliver George Emil Palade Herbert Simon Joan Steitz Frank Westheimer Chen Ning Yang Antoni Zygmund
1987	Philip Hauge Abelson Anne Anastasi Robert B. Bird Raoul Bott Michael Ellis DeBakey Theodor O. Diener Harry Eagle Walter Elsasser Michael Freedman William Summer Johnson Har Gobind Khorana Paul Christian Lauterbur Rita Levi-Montalcini George Pake H. Bolton Seed George Stigler Walter H. Stockmayer Max Tishler James van Allen Ernst Weber
1988	William O. Baker Konrad Bloch David Allan Bromley Michael Stuart Brown Paul Chu Stanley N. Cohen Elias James Corey Jr. Daniel C. Drucker Milton Friedman Joseph Leonard Goldstein Ralph Gomory Willis Hawkins Maurice Hilleman George W. Housner Eric R. Kandel Joseph B. Keller Walter Kohn Norman Ramsey Jack Steinberger Rosalyn Sussman Yalow
1989	Arnold Orville Beckman Richard B. Bernstein Melvin Calvin Harry George Drickamer Katherine Esau Herbert Grier Viktor Hamburger Samuel Karlin Philip Leder Joshua Lederberg Saunders Mac Lane Rudolph Arthur Marcus Harden M. McConnell Eugene Parker Robert P. Sharp Donald Spencer Roger Sperry Henry Stommel Harland G. Wood