Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Manuel María Ponce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Manuel María Ponce
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1882
Fresnillo

Data i miejsce śmierci

24 kwietnia 1948
Meksyk

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista, organista

Manuel María Ponce (ur. 8 grudnia 1882 w Fresnillo (Zacatecas), zm. 24 kwietnia 1948 w Meksyku) – meksykański kompozytor, pianista, pedagog i badacz folkloru.

Życie

[edytuj | edytuj kod]

Manuel María Ponce urodził się w Fresnillo w stanie Zacatecas, ale dorastał w Aguascalientes[1]. Zajmował się kompozycją i krytyką muzyczną. Był także aktywny jako pianista i organista[1]. Osiągnięcia pianistyczne otworzyły mu drogę do stypendiów europejskich, dzięki którym studiował w latach 1904-1908 w Bolonii i Berlinie[1]. Pozostał wierny Meksykowi i jego kulturze mimo wieloletnich zagranicznych wyjazdów, także w latach późniejszych (w latach 1915–1917 mieszkał w Hawanie, a w latach 1925–1933 w Paryżu, gdzie studiował u Paula Dukasa)[1][2]. Po powrocie z Hawany został dyrygentem orkiestry państwowej[3]. Przez pewien czas pełnił funkcję dyrektora stołecznego konserwatorium Conservatorio Nacional de Música. Był także założycielem i wykładowcą w katedrze muzyki ludowej na uniwersytecie w Meksyku[1][3]. Zmarł 24 kwietnia 1948 w mieście Meksyk[1].

Był żonaty ze śpiewaczką Clemą Maurel[1].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Ponce uchodzi za głównego przedstawiciela neoromantycznego nurtu narodowego w muzyce meksykańskiej[2][4]. Wśród jego kompozycji wyróżniają się trzy koncerty na instrument solowy i orkiestrę: fortepianowy Concierto romantico na fortepian z 1910 (premiera w 1912, z kompozytorem przy fortepianie), najbardziej znany[3] Concierto del Sur z 1941, napisany dla wirtuoza gitary, Andrésa Segovii oraz koncert skrzypcowy z 1942[2] albo 1943[1], w stylu zbliżonym do dzieł Béli Bartóka, Bohuslava Martinů i Siergieja Prokofiewa[1][3]. Ponce skomponował również liczne utwory m.in. na fortepian solo, gitarę i zespoły kameralne[1]. Spośród pieśni do dziś popularna jest Estrellita z roku 1914[1][2].

Wybór dzieł[2]

[edytuj | edytuj kod]

Dzieła orkiestrowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Cuadros nocturnos (1912)
  • Estampas nocturnas (1923)
  • Chapultupec (1934)
  • Suite en estilo antiguo (1935)
  • Ferial (1940)

Koncerty

[edytuj | edytuj kod]
  • Koncert na fortepian i orkiestrę Concierto romantico (1910)
  • Concierto del sur na gitarę i orkiestrę (1941)
  • Koncert na skrzypce i orkiestrę (1942 albo 1943)

Pozostałe

[edytuj | edytuj kod]
  • utwory fortepianowe
  • utwory kameralne
  • pieśni na głos i orkiestrę lub fortepian

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Manuel Ponce. peermusicclassical.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  2. a b c d e Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995, s. 713. ISBN 83-01-11390-1.
  3. a b c d Don M. Coerver, Suzanne B. Pasztor, Robert M. Buffington: Mexico: An Encyclopedia of Contemporary Culture and History. 2004, s. 97-98. ISBN 1-85109-517-9. (ang.).
  4. The Cambridge History of Latin America. Leslie Bethell (red.). T. 10. Cambridge University Press, s. 311. ISBN 0-521-49594-6. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]