Olbracht Lipnicki

Sukcesja apostolska
Konsekrator	Piotr Gembicki
Współkonsekratorzy	Andrzej Leszczyński; Stanisław Pstrokoński
Współkonsekrowani biskupi
Jan Gembicki	1653

Olbracht Lipnicki
	Biskup tytularny Laodycei we Frygii
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	ok. 1577 ; Lipniki
Data i miejsce śmierci	4 czerwca 1657 ; Biecz
Miejsce pochówku	Biecz
	Biskup pomocniczy krakowski
Okres sprawowania	1645–1657
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	5 lutego 1646
Sakra biskupia	data nieznana

Olbracht (Wojciech) Lipnicki herbu Hołobok (ur. ok. 1577 w Lipniku^[1], zm. 4 czerwca 1657 w Bieczu^[2]) – ksiądz katolicki, sekretarz królewski, prepozyt sandomierski, scholastyk sandomierski w 1622 roku, scholastyk poznański w 1631 roku, kanonik gnieźnieński, kanonik krakowski od 1633 roku^[3], administrator żup solnych w Wieliczce, biskup pomocniczy krakowski w latach 1645–1657.

Życiorys

Pochodził ze średniozamożnej rodziny szlacheckiej herbu Hołobok^[4]. Był synem Jana Lipnickiego i Katarzyny Jakubowskiej oraz bratem Stanisława Lipnickiego, kronikarza z czasów króla Zygmunta III Wazy. Uczestniczył wraz z wojskami hetmana Stanisława Żółkiewskiego w wyprawie na Moskwę. Swoją aktywność wojskową szybko zamienił jednak na karierę duchowną. W 1615 był sekretarzem królewskim i kanonikiem kujawskim. W 1622 został kanonikiem gnieźnieńskim. W 1626 mianowany żupnikiem wielickim. Za jego rządów wydatnie zwiększył dochody pochodzące z żup oraz dbał o los górników pracujących w kopalniach. Od 1633 związany z diecezją krakowską, kiedy to mianowany został kanonikiem katedralnym krakowskim. Był bliskim współpracownikiem biskupa Jakuba Zadzika, a po jego śmierci w 1642 administrował sede vacante diecezją krakowską. W tym samym roku w imieniu biskupa Piotra Gembickiego odbył uroczysty ingres do katedry wawelskiej. Często też reprezentował biskupa podczas jego nieobecności w diecezji. Mianowany biskupem pomocniczym w 1645, prowizję Stolicy Apostolskiej oraz nominację na stolicę tytularną Laodycei we Frygii^[5] otrzymał 5 lutego 1646. W okresie swojego urzędowania konsekrował kilkanaście kościołów i kaplic, między innymi w Dziekanowicach (1649) – współcześnie Sanktuarium Macierzyństwa NMP, Lanckoronie (1649), Okulicach (1647) – współcześnie Sanktuarium Matki Bożej Okulickiej i Krakowie (1647) – kościół pw. św. Kazimierza (oo. Reformaci). Uchodził za człowieka dobrze wykształconego, znawcę prawa. W czasie Potopu Szwedzkiego, dla obrony przed najeźdźcą, wsparł skarb Rzeczypospolitej swoim majątkiem. Zmarł 4 czerwca 1657 w Bieczu, gdzie znalazł schronienie w czasie Potopu. Został pochowany w tamtejszym kościele.

Zobacz też

Przypisy

↑ Henryk Markiewicz (red.): Polski Słownik Biograficzny T. 17., Legendorf Fabian – Lubomirski Aleksander. Warszawa, Kraków: Instytut Historii PAN, 2000, s. 408. ISBN 83-86301-84-8.
↑ Piotr Biliński: Żywoty Biskupów sufraganów krakowskich. Tygodnik Salwatorski nr 3/318 z 21 stycznia/2001. [dostęp 2012-02-06].
↑ Jan Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich od 1186-1926 r. tudzież sesje kapituły sandomierskiej od 1581 do 1866 r., Radom 1928, s. 182.
↑ M.J. Minakowski: Wojciech Lipnicki z Lipnika h. Hołobok. Wielka Genealogia Minakowskiego. [dostęp 2012-02-06].
↑ Stolica tytularna niepewna. Stolica tytularna Laodycea [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-02-06] (ang.). według tego serwisu w 1651 była obsadzona już przez innego biskupa.

[PSB-1] Henryk Markiewicz (red.): Polski Słownik Biograficzny T. 17., Legendorf Fabian – Lubomirski Aleksander. Warszawa, Kraków: Instytut Historii PAN, 2000, s. 408. ISBN 83-86301-84-8.

[Salwator-2] Piotr Biliński: Żywoty Biskupów sufraganów krakowskich. Tygodnik Salwatorski nr 3/318 z 21 stycznia/2001. [dostęp 2012-02-06].

[3] Jan Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich od 1186-1926 r. tudzież sesje kapituły sandomierskiej od 1581 do 1866 r., Radom 1928, s. 182.

[Minakowski-4] M.J. Minakowski: Wojciech Lipnicki z Lipnika h. Hołobok. Wielka Genealogia Minakowskiego. [dostęp 2012-02-06].

[Cath-5] Stolica tytularna niepewna. Stolica tytularna Laodycea [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-02-06] (ang.). według tego serwisu w 1651 była obsadzona już przez innego biskupa.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]