Park Narodowy Jaskini Mamuciej
.jpg)
| |
| park narodowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Stan | |
| Siedziba |
Stan Kentucky |
| Data utworzenia | |
| Powierzchnia |
214 km² |
| Odwiedzający |
494 541 (2013)[1] |
| |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
Położenie na mapie Kentucky  | |
 37°12′47,66″N 86°09′20,30″W/37,213240 -86,155640
| |
| Strona internetowa | |
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
|
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
przyrodniczy |
| Spełniane kryterium |
VII, VIII, X |
| Numer ref. | |
| Region[b] |
Europa i Ameryka Północna |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę |
1981 |
Park Narodowy Jaskini Mamuciej (ang. Mammoth Cave National Park) – obejmuje swym obszarem najdłuższą na świecie jaskinię. Park (powierzchnia 214 km²) znajduje się w środkowej części stanu Kentucky około 160 km na południe od Louisville. Park odwiedza rocznie blisko 2 miliony turystów. W 1981 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Jaskinia Mamucia nazywana jest czasami jednym z cudów Półkuli Zachodniej. Znajduje się w paśmie wzgórz zbudowanych głównie ze skał wapiennych. Przez miliony lat zakwaszone wody miejscowych rzeczek przenikały przez porowatą skałę drążąc sobie w niej korytarze. Turyści mają do wyboru kilka tras liczących łącznie 19 km korytarzy na pięciu poziomach. Najniższy znajduje się 110 m pod powierzchnią gruntu. W jaskini znajduje się kilka jezior, rzek i wodospadów. Największą rzeką jest Echo River szeroka na 6–18 m i głęboka na 1,5–8 m, żyją w niej bezokie ryby jaskiniowe. Uzupełnieniem fauny jaskini to kilka gatunków nietoperzy, raki i wiele owadów.
Pierwszymi białymi ludźmi, którzy odkryli jaskinię, byli miejscowi osadnicy, pojawiający się na tym terenie pod koniec XVIII wieku, jednak odciski stóp, mumie, proste narzędzia i niedopałki pochodni świadczą, że jaskinię znali i zamieszkiwali Indianie ery prekolumbijskiej. Pierwszy zapis mówiący o wielkiej jaskini pochodzi z roku 1798.
W czasie wojny z Brytyjczykami w roku 1812 w jaskini wydobywano saletrę niezbędną do produkcji prochu. W początkach XIX wieku Jaskinia Mamucia była jedynym znanym w Ameryce Północnej miejscem występowania saletry. Wydobycia zaprzestano wkrótce po zakończeniu wojny, a w roku 1816 jaskinia stała się popularnym miejscem odwiedzin. Ściany i nacieki Jaskini Mamuciej są bajecznie kolorowe i przybierają fantastyczne kształty.
Na terenie parku narodowego znajdują się trzy systemy jaskiń: Mammoth Cave System, Crystal Cave System wewnątrz Flint Ridge System oraz Joppa Ridge System. W roku 1972 okazało się, że istnieje połączenie jaskiń Mamuciej i Kryształowej, co tworzy najdłuższy na świecie system korytarzy: ponad 587 km[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sprawozdania roczne - podsumowanie liczby odwiedzających. National Park Service. [dostęp 2014-08-24]. (ang.).
- ↑ (en) Frequently Asked Questions National Park Service
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
