Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Paul Poupard

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paul Poupard
Paul Joseph Jean Poupard
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Paul Poupard (2015)
Herb duchownego Episcopus vobis vobiscum Christianus
Chrześcijanin jest z tobą
Kraj działania

Francja, Watykan

Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1930
Bouzillé

Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego
Okres sprawowania

2006–2007

Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury
Okres sprawowania

1988–2007

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

18 grudnia 1954

Nominacja biskupia

2 lutego 1979

Sakra biskupia

6 kwietnia 1979

Kreacja kardynalska

25 maja 1985
Jan Paweł II

Kościół tytularny

bazylika św. Praksedy

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

6 kwietnia 1979

Miejscowość

Paryż

Miejsce

katedra Notre-Dame

Konsekrator

François Marty

Współkonsekratorzy

André Pailler
Jean Orchampt

Paul Joseph Jean Poupard (ur. 30 sierpnia 1930 w Bouzillé) – francuski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych i nauk humanistycznych specjalizujący się w historii Kościoła, biskup pomocniczy Paryża w latach 1979–1980, wiceprzewodniczący sekretariatu ds. niewierzących w latach 1980–1985, kardynał od 1985 (najpierw w stopniu diakona, w 1996 promowany do stopnia prezbitera), przewodniczący sekretariatu ds. niewierzących w latach 1985–1993, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury w latach 1988–2007, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego w latach 2006–2007.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w seminariach w Beaupréau i Angers, następnie na paryskiej Sorbonie, gdzie obronił doktoraty z teologii i historii. Przyjął święcenia kapłańskie 18 grudnia 1954. Pracował m.in. jako wykładowca szkoły przy francuskiej sekcji watykańskiego Sekretariatu Stanu, otrzymał honorowe tytuły papieskie - kapelana Jego Świątobliwości (1965) i prałata honorowego (1971). W latach 1972–1980 był rektorem Instytutu Katolickiego w Paryżu. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Francuskiego Towarzystwa Historii Kościoła, był autorem wielu publikacji, Akademia Francuska przyznała mu Wielką Nagrodę Kardynała Grente. Otrzymał również Legię Honorową.

2 lutego 1979 Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym Paryża, ze stolicą tytularną Usula; sakry biskupiej ks. Poupardowi udzielił metropolita paryski kardynał François Marty 6 kwietnia 1979. W czerwcu 1980 Poupard został promowany do rangi arcybiskupa i przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej, pełniąc obowiązki przewodniczącego Sekretariatu ds. Niewierzących. Brał udział w kolejnych sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a w II sesji specjalnej dla Kościoła europejskiego (październik 1999) był jednym z delegatów przewodniczących.

25 maja 1985 został wyniesiony do godności kardynalskiej, z diakonią Sant'Eugenio. Wraz z nominacją kardynalską został pełnoprawnym przewodniczącym Sekretariatu ds. Niewierzących, a w kwietniu 1988 dodatkowo przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Kultury; zachował stanowisko przewodniczącego Rady po włączeniu do niej Sekretariatu ds. Niewierzących w marcu 1993, dopiero śmierć Jana Pawła II w kwietniu 2005 zawiesiła dalsze pełnienie przez kardynała Pouparda tej funkcji; nowy papież Benedykt XVI powierzył mu ponownie kierowanie Radą. W marcu 2006 dodatkowo objął funkcję przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego (w czerwcu 2007 papież mianował następcą Pouparda na tym stanowisku kardynała Jeana-Louisa Taurana, który objął obowiązki we wrześniu 2007).

Uczestniczył w konklawe w kwietniu 2005.

Kardynał wielokrotnie reprezentował papieża na licznych uroczystościach rocznicowych i religijnych, a także na pogrzebie kardynała Henri de Lubaca (1991). W styczniu 1996 został promowany do rangi kardynała-prezbitera bazyliki św. Praksedy w Rzymie. 3 września 2007 przestał pełnić funkcję przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Kultury, jego następcą został abp Gianfranco Ravasi.

W 2007 został nagrodzony tytułem doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1].

30 sierpnia 2010 utracił prawo do udziału w konklawe.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul Poupard, Marie-Joëlle Guillaume, W sercu Watykanu: od Jana XXIII do Jana Pawła II. Rozmowa z Marie-Joëlle Guillaume, Zenon Grocholewski, Janina Dembska (tłum.), Katowice: Księgarnia św. Jacka, 2005, ISBN 83-7030-420-6, OCLC 749585349.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]