Pawieł Bielajew

Pawieł Bielajew
Павел Иванович Беляев
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1925 ; Czeliszczewo
Data i miejsce śmierci	10 stycznia 1970 ; Moskwa
Narodowość	rosyjska
Funkcja	dowódca
Łączny czas misji kosmicznych	1 dzień 2 godziny 2 minuty
Misje	Woschod 2
Stopień wojskowy	pułkownik lotnictwa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pawieł Iwanowicz Bielajew, ros. Павел Иванович Беляев (ur. 26 czerwca 1925 w Czeliszczewie, obecnie obwód wołogodzki, zm. 10 stycznia 1970 w Moskwie) – radziecki kosmonauta, pułkownik lotnictwa, Lotnik Kosmonauta ZSRR.

Życiorys

W 1942 roku po ukończeniu 10-latki pracował w zakładach przemysłowych jako tokarz^[1]. Jako ochotnik w 1943 roku wstąpił do Armii Czerwonej. W 1945 roku ukończył szkołę lotników. Brał udział w wojnie radziecko-japońskiej (sierpień–wrzesień 1945 r.). Później służył w siłach powietrznych ówczesnego ZSRR^[2].

Od 1956 roku był słuchaczem Akademii Sił Powietrznych (później im. J.A. Gagarina), którą ukończył w 1959 roku. W 1960 roku trafił do pierwszej grupy radzieckich kosmonautów. W jej składzie znajdował się do śmierci w 1970 roku. Przeszedł przygotowania do lotów na pokładach statków kosmicznych Wostok i Woschod.

W dniach 18–19 marca 1965 roku odbył lot kosmiczny w charakterze dowódcy statku Woschod 2. Podczas tego lotu drugi pilot statku Aleksiej Leonow dokonał po raz pierwszy wyjścia w otwartą przestrzeń kosmiczną. Podczas lądowania Woschoda 2, z powodu awarii systemu orientacji statku na Słońce, Pawieł Bielajew był zmuszony dokonać ręcznej orientacji pojazdu kosmicznego oraz włączenia silnika hamującego. Obie operacje zostały wtedy wykonane po raz pierwszy w historii załogowych lotów kosmicznych. Lot trwał 26 godzin 2 minuty i 17 sekund. Statek lądował w tajdze, w odległości około 180 km na północ od miasta Perm, gdzie kosmonauci spędzili ponad dwie doby, oczekując na mrozie na ekipę ratunkową i odstraszając wilki strzałami z pistoletu.

W następnych latach przygotowywał się do lotów na statkach typu Sojuz.

Zmarł 10 stycznia 1970 roku w Moskwie z powodu krwawienia żołądka.

Nagrody i odznaczenia

Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1945)
Medal „Za zwycięstwo nad Japonią” (1945)
Medal „Za zasługi bojowe” (1953)
Order Czerwonej Gwiazdy (1961)
Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945" (1965)
Medal „Za rozwój dziewiczych ziem” (1965)
uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (1965)
tytuł Lotnik Kosmonauta ZSRR (1965)
Order Lenina (1965)
Order Karla Marksa (NRD, 1965)
Order Georgi Dimitrowa (Bułgaria, 1965)
Order Suche Batora (Mongolia, 1967)
Jego imieniem nazwano krater na Księżycu oraz niewielką planetoidę (2030) Belyaev.

Zobacz też

Przypisy

↑ Edmund Staniewski, Ryszard Pawlikowski: 15 lat podboju kosmosu 1957-1972. Warszawa: M.O.N., 1974, s. 172.
↑ Skrzydlata Polska 1970 ↓, s. 10.

Bibliografia

Kosmonauta Pawieł Bielajew. „Skrzydlata Polska”. 5/1970, 1 lutego 1970. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
red. Włodzimierz Zonna: Kopernik - Astronomia - Astronautyka - przewodnik encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 47. (pol.).
Biografia na stronie Gieroi strany (ros.)

Linki zewnętrzne

Biogram na stronie Spacefacts (ang.)
Biografia na stronie astronaut.ru (ros.)

[1] Edmund Staniewski, Ryszard Pawlikowski: 15 lat podboju kosmosu 1957-1972. Warszawa: M.O.N., 1974, s. 172.

[CITEREFSkrzydlata_Polska197010-2] Skrzydlata Polska 1970 ↓, s. 10.

[1]

[2]