Serau białogrzywy
| Capricornis sumatraensis[1] | |||
| (Bechstein, 1799) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
serau białogrzywy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Serau białogrzywy[3] (Capricornis sumatraensis) – ssak z rodziny wołowatych.
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 120–180 cm, wysokość w kłębie 100 cm, masa 50–120 kg. Szorstka, gęsta, dość długa, brunatnoczarna sierść. U obu płci występują krótkie rogi wygięte lekko ku tyłowi.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Indonezja i Malezja. Sprowadzony także do USA.
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]Samce żyją zazwyczaj samotnie, zaś samice i młode często tworzą niewielkie grupy. Zamieszkuje ciepłe i wilgotne zbocza gór i tereny wyżynne porośnięte lasami lub zaroślami.
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku około dwa i pół roku (około pół roku wcześniej niż samce). Okres godowy przypada na październik - listopad. Ciąża u samicy trwa około 7 miesięcy, po czym wydaje na świat 1–2, rzadko 3 młode, które karmi przez okres niecałych 6 miesięcy.
Pożywienie
[edytuj | edytuj kod]Zazwyczaj żeruje o zmroku i o świcie. Żywi się liśćmi, pędami i trawą.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Wcześniej klasyfikowany w rodzaju Naemorhedus lub jako podgatunek Capricornis sumatraensis sumatraensis (Bechstein, 1799).
Status
[edytuj | edytuj kod]Zaliczony do kategorii VU (narażony na wyginięcie w klasyfikacji IUCN[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Capricornis sumatraensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Capricornis sumatraensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.