Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Tadeusz Ferenc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Ferenc
Ilustracja
Tadeusz Ferenc (2014)
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1940
Rzeszów

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 2022
Rzeszów

Prezydent Rzeszowa
Okres

od 10 listopada 2002
do 10 lutego 2021

Poprzednik

Andrzej Szlachta

Następca

Marek Bajdak (p.f.)

Poseł IV kadencji Sejmu
Okres

od 19 października 2001
do 10 listopada 2002

Przynależność polityczna

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Turystyki” Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” Medal im. dr. Henryka Jordana

Tadeusz Ferenc (ur. 10 lutego 1940 w Rzeszowie, zm. 27 sierpnia 2022 tamże[1][2][3]) – polski ekonomista, polityk i samorządowiec, poseł na Sejm IV kadencji, w latach 2002–2021 prezydent Rzeszowa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Katarzyny[4]. Od 1956 do 1963 pracował jako robotnik w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „PZL-Rzeszów”. Następnie, do 1972 był kierownikiem magazynu. W latach 1972–1981 pełnił funkcję zastępcy dyrektora przedsiębiorstwa Transbud Rzeszów. W 1975 ukończył studia na Wydziale Ekonomicznym Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Od 1981 do 1984 był kierownikiem w przedsiębiorstwie Budimex. Następnie, do 1985 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Rzeszowskich Zakładów Naprawy Samochodów. W latach 1985–1991 kierował Miejskim Zarządem Budynków Mieszkalnych. W 1993 został prezesem Spółdzielni Mieszkaniowej „Nowe Miasto”. Funkcję tę pełnił do 2001.

Od 1964 do rozwiązania należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1990 wstąpił do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, a w 1999 – do Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Zasiadał we władzach wojewódzkich tych partii.

W 1994 i 1998 wybierany na radnego Rady Miasta Rzeszowa II[5] i III kadencji, w trakcie której jego mandat wygasł 9 października 2001 (jego miejsce zajął Konrad Fijołek)[6]. W latach 2001–2002 sprawował mandat posła na Sejm IV kadencji, został wybrany z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej – Unii Pracy w okręgu rzeszowskim.

10 listopada 2002 utracił mandat poselski w związku z wyborem na urząd Prezydenta Miasta Rzeszowa. W 2006 został wybrany na kolejną kadencję, otrzymując prawie 77% wszystkich głosów. W 2010 ponownie wygrał wybory w pierwszej turze, zdobywając ponad 53% głosów[7]. W wyborach z 1997 (startując z ramienia KKW SLD)[8] i 2011 (startując z własnego komitetu pod nazwą „Rozwój Podkarpacia”)[9] bezskutecznie ubiegał się o mandat senatora. W 2014 po raz czwarty wybrano go na urząd prezydenta Rzeszowa z poparciem około 66% głosów[10].

W 2015 był jednym z założycieli komitetu wyborczego Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich[11]. W wyborach w tym samym roku ponownie kandydował jako niezależny do Senatu. W 2018 ponownie został prezydentem Rzeszowa z wynikiem około 64% głosów[12]. W 2019 zrezygnował z członkostwa w SLD[13]. Przed pierwszymi wyborami prezydenckimi w 2020 poparł Władysława Kosiniaka-Kamysza[14].

10 lutego 2021 ogłosił rezygnację ze stanowiska prezydenta Rzeszowa, motywując to pogorszeniem stanu zdrowia po przebytej chorobie COVID-19[15]. Z tym samym dniem zakończył urzędowanie[16]. W przedterminowych wyborach na swojego następcę udzielił poparcia Marcinowi Warchołowi[17].

Zmarł 27 sierpnia 2022 w jednym z rzeszowskich szpitali[18]. Został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie[19].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Aleksandrą[20], z którą miał córkę[21].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tadeusz Ferenc [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2023-04-23].
  2. Tadeusz Ferenc, były prezydent Rzeszowa, nie żyje! Miał 82 lata [online], rzeszow-news.pl, 28 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-28].
  3. Magdalena Mach, Rafał Bolanowski, Tadeusz Ferenc nie żyje. Zmienił Rzeszów w miasto, z którego jesteśmy dumni [online], wyborcza.pl, 28 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-28].
  4. Dane osoby z wykazu osób publicznych, katalog.bip.ipn.gov.pl [zarchiwizowane 2016-03-04].
  5. Skład Rady Miasta II kadencji [online], erzeszow.pl [dostęp 2021-03-28].
  6. Skład Rady Miasta III kadencji [online], erzeszow.pl [dostęp 2021-03-28].
  7. Wybory samorządowe 2010 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2014-05-04].
  8. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 25 września 1997 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 21 września 1997 r. (M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 621).
  9. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 października 2011 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 9 października 2011 r. (Dz.U. z 2011 r. nr 218, poz. 1295).
  10. Prezydenci rekordziści [online], wp.pl, 18 listopada 2014 [dostęp 2014-11-20].
  11. Bronisław Komorowski pierwszym zarejestrowanym kandydatem, popieramkomorowskiego.pl, 18 marca 2015 [zarchiwizowane 2015-04-14].
  12. Wybory samorządowe 2018 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2018-10-22].
  13. Tadeusz Ferenc zrezygnował z członkostwa w Sojuszu Lewicy Demokratycznej, nowiny24.pl, 1 lipca 2019 [zarchiwizowane 2019-07-02].
  14. Kosiniak-Kamysz: Dziś Polsce potrzebny jest lekarz, gazetaprawna.pl, 29 lutego 2020 [zarchiwizowane 2020-03-01].
  15. Tadeusz Ferenc rezygnuje ze stanowiska prezydenta Rzeszowa, pap.pl, 10 lutego 2021 [zarchiwizowane 2021-02-09].
  16. Postanowienie nr 9/2021 Komisarza Wyborczego w Rzeszowie I z dnia 17 lutego 2021 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu prezydenta miasta [online], Dziennik Urzędowy Województwa Podkarpackiego, 17 lutego 2021 [dostęp 2021-02-17].
  17. Tadeusz Ferenc: rezygnuję ze stanowiska prezydenta! Marcin Warchoł: będę kandydował, rzeszow-news.pl, 10 lutego 2021 [zarchiwizowane 2021-02-10].
  18. Magdalena Mach, Rafał Bolanowski, Tadeusz Ferenc nie żyje. Zmienił Rzeszów w miasto, z którego jesteśmy dumni [online], wyborcza.pl, 28 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-30].
  19. Paweł Kmiecik, Pogrzeb Tadeusza Ferenca. Dziś żegnają go mieszkańcy i samorządowcy [online], rmf24.pl, 2 września 2022 [dostęp 2022-09-02].
  20. Marcin Kobiałka, Odszedł Tadeusz Ferenc. Zawsze mu było mało, na zawsze będzie wielki [online], rzeszow-news.pl, 28 sierpnia 2022 [dostęp 2022-09-02].
  21. a b Tadeusz Ferenc pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski [online], tvp.info, 2 września 2022 [dostęp 2022-09-02].
  22. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 września 2022 r. nr rej. 385/2022 o nadaniu orderu (M.P. z 2022 r. poz. 1136).
  23. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 maja 2022 r. nr rej. 202/2022 o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2022 r. poz. 801).
  24. Odznaczenia państwowe z okazji Dnia Samorządu Terytorialnego, prezydent.pl, 27 maja 2022 [zarchiwizowane 2022-05-27].
  25. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 września 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2010 r. nr 98, poz. 1144).
  26. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 kwietnia 2005 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2005 r. nr 61, poz. 821).
  27. Prezydent Rzeszowa odznaczony, rzeszow.pl, 19 listopada 2015 [zarchiwizowane 2015-12-09].
  28. Prezydent odznaczony Medalem im. dr. Henryka Jordana [online], erzeszow.pl, 2010 [dostęp 2021-04-28].
  29. Tadeusz Ferenc doktorem honoris causa Politechniki Rzeszowskiej, rzeszow-news.pl, 19 maja 2017 [zarchiwizowane 2020-10-26].
  30. Uchwała Nr LV/1165/2021 z dnia 30 listopada 2021 r. w sprawie nadania tytułu Honorowy Obywatel Miasta Rzeszowa [online], erzeszow.pl [dostęp 2022-12-02].
  31. Tadeusz Ferenc otrzymał tytuł honorowego obywatela Rzeszowa [online], pap.pl, 19 stycznia 2022 [dostęp 2022-12-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Ferenc [online], sejm.gov.pl [dostęp 2014-05-04].
  • Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. IV kadencja. Przewodnik, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2002.