Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

UNDOF

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siły Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan
United Nations Disengagement Observer Force
Logotyp / flaga
Język roboczy

angielski

Utworzenie

31 maja 1974

Strona internetowa
Baretka medalu ONZ za misję UNDOF.
Budynek Kwatery Głównej w Camp Faouar

Siły Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan[1] (ang. United Nations Disengagement Observer Force, UNDOF) – siły pokojowe Narodów Zjednoczonych, powołane rezolucją Rady Bezpieczeństwa nr 350 (1974). Rezolucja ta mówiła o zawieszeniu broni i zakończeniu walk po wojnie Jom Kipur w 1973 r. Wojska UNDOF jako jedyne siły militarne mogły przebywać w określonej w rezolucji strefie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

6 października 1973 r. wybuchła wojna na Bliskim Wschodzie po tym jak Egipt zaatakował Izrael na półwyspie Synaj, zaś Syria zaatakowała Izrael od strony Wzgórz Golan. Wojna ta została nazwana Jom Kipur (dzień pojednania), gdyż w tym dniu Żydzi obchodzili święto o tej nazwie. Pierwszy personel sił UNDOF składał się z Polaków, Kanadyjczyków, Austriaków i Peruwiańczyków.

Na przestrzeni lat skład i liczebność sił UNDOF się nieznacznie zmieniały, dziś w tym regionie obecne są siły (alfabetycznie): IndiiINDCON, JaponiiJCON – tworzących LOGBATT, KanadyCANCON (niegdyś wchodzącej w skład LOGBATT, której znaczne siły zostały wycofane w marcu 2006 r. i zastąpione wojskami indyjskimi, obecnie pozostało 2 oficerów, którzy zajmują stanowiska w sztabie) oraz FilipinPHILBATT, którzy w dniu 22 października 2009 r. przejęli obowiązki od Polaków stacjonujących przez 35 lat na Wzgórzach Golan w Syrii. Do czerwca 2008 roku w skład batalionu AUSBATT wchodzili żołnierze SłowacjiSLOVCON.

Na obecną chwilę w Camp Ziouani stacjonuje dowództwo i kompania zabezpieczenia PHILBATT, większość Indyjskiego i Japońskiego kontyngentu oraz jedna drużyna międzynarodowego plutonu Żandarmerii wojskowej. Po stronie syryjskiej działania operacyjne wykonują także żołnierze austriaccy i chorwaccy. Dowództwo UNDOF znajduje się po stronie syryjskiej w obozie Camp Faouar, gdzie przebywa Dowódca Sił UNDOF.

Do marca 2009 r. z polskiego kontyngentu wydzielano 10-osobową grupę żołnierzy wchodzącą w skład Posterunku 22, to jest jedynego posterunku po stronie Izraelskiej (zlokalizowanego 3 km na północ od Camp Ziouani). 2 marca 2009 r. pozycja 22 została przekazana dla AUSBATT. Polskie wojska, w sile ok. 360 osób, pełniły tam rolę operacyjną, tzn. w głównej mierze zajmując się obserwacją i patrolowaniem strefy AOS (Area of Seperation). Polski Kontyngent Wojskowy w Syrii składał się z dowództwa i logistyki, trzech kompanii (Falcon, Scorpion i SVC – zabezpieczenia) oraz elementu wydzielanego do kwatery głównej (wybranych stanowisk w sztabie UNDOF oraz plutonu (FHQ Coy) wchodzącego w skład kompanii będącej do dyspozycji FC). Po stronie Izraelskiej w obozie Camp Ziouani stacjonowało dowództwo kontyngentu wraz z kompanią zabezpieczenia, natomiast pozostałe 2/3 sił PKW, to jest pierwsza i druga kompania piechoty oraz drugi pluton FHQ Coy na których spoczywały główne obowiązki mandatowe, oraz kadra kwatery rozlokowane były w Syrii. Powrót do kraju, pierwszej grupy żołnierzy ostatniego polskiego kontyngentu stacjonującego na Wzgórzach Golan miał miejsce 11 października 2009r, drugiej – 29 października, a 14. osobowej grupy likwidacyjnej – 18 listopada 2009 r. Dwaj ostatni Polscy żołnierze – oficerowie Marynarki Wojennej powrócili do kraju 9 kwietnia 2010 zamykając całkowicie kartę historii o służbie Polskich Wojsk w tym zakątku świata. Jeden z nich Cdr Tadeusz BICZ kilkukrotnie pełnił obowiązki Szefa Sztabu UNDOF[2].

W czerwcu 2013 z misji UNDOF wycofały się wojska austriackie ze względu na toczące się walki między syryjskim wojskiem a rebeliantami w pobliżu Wzgórz Golan, w ramach syryjskiej wojny domowej. Wcześniej wycofali się Chorwaci, a w marcu 2013 syryjscy rebelianci pojmali na kilka dni 21 filipińskich żołnierzy rozjemczych[3].

Położenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]
Posterunek 22

Strefa rozdzielenia (buforowa) mierzy długość 80 km i szerokość od pół do 10 km. Przygraniczna strefa leżąca po stronie izraelskiej jest znana jako linia Alfa, zaś po stronie syryjskiej linia Bravo.

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Zmiany w strukturze organizacyjnej UNDOF na przestrzeni lat[4][5]:

Jednostka Państwo Kontyngent Okres
Batalion Operacyjny
(północny)
 Austria AUSBATT 1974-1998
 Austria
 Słowacja
AUSBATT
(SLOVCON)
1998-2008
 Austria
 Chorwacja
AUSBATT
(CROCON)
2008-2013
 Fidżi
 Nepal
FIJIBATT
(NEPCON)
2013-2019
 Fidżi
 Nepal
 Urugwaj
FIJIBATT
(NMC)
(UMIC)
od 2019
Batalion Operacyjny
(południowy)
do 2014
 Peru PERBATT 1974-1975
 Iran IRANBATT 1975-1979
 Finlandia FINBATT 1979-1993
 Polska POLBATT 1993-2009
 Filipiny PHILBATT 2009-2014
kompanie logistyczne
do 1996
 Polska
 Kanada
POLLOG
CANLOG
1974-1993
1974-1996
Batalion Logistyczny
LOGBATT
od 1996
 Kanada
 Japonia
(CANCON)
(J-CON)
1996-2006
 Indie
 Japonia
(INDCON)
(J-CON)
2006-2013
 Indie
 Fidżi
(INDCON)
(FIJIBATT det.)
od 2013
kompania dowodzenia
FHQ Coy
do 2013
wielonarodowa 1974-2013
kompania rezerwowa
FRC
od 2013
 Irlandia IRECON od 2013

Nazwa w nawiasie oznacza mniejszy, niesamodzielny pododdział (kompania lub pluton), wchodzący w skład batalionu. Wybrane struktury organizacyjne:

1974:

  • HQ UNDOF (Kwatera Główna UNDOF)
    • Austria AUSBATT (austriacki batalion operacyjny)
    • Peru PERBATT (peruwiański batalion operacyjny)
    • Kanada CANLOG (kanadyjska kompania logistyczna)
    • Polska POLLOG (polska kompania logistyczna)
    • FHQ Coy (kompania dowodzenia)

1996:

  • HQ UNDOF (Kwatera Główna UNDOF)
    • Austria AUSBATT (austriacki batalion operacyjny)
    • Polska POLBATT (polski batalion operacyjny)
    • Kanada Japonia LOGBATT (kanadyjsko-japoński batalion logistyczny)
    • FHQ Coy (kompania dowodzenia)

2019:

  • HQ UNDOF (Kwatera Główna UNDOF)
    • Fidżi Urugwaj Nepal FIJIBATT (fidżyjsko-urugwajsko-nepalski batalion operacyjny)
    • Indie Fidżi LOGBATT (indyjsko-fidżyjski batalion logistyczny)
    • Irlandia FRC (irlandzka kompania rezerwowa)

Dowódcy

[edytuj | edytuj kod]
Lp. od – do Narodowość Stopień, imię i nazwisko
1 czerwiec 1974–grudzień 1974 Peru Peru BGen Gonzalo Briceno
2 grudzień 1974 – maj 1979 Austria Austria BGen Hannes Philipp
3 maj 1979 – luty 1981 Austria Austria BGen Günther Greindl
4 marzec 1981 – kwiecień 1982 Finlandia Finlandia MGen Erik Kaira
5 czerwiec 1982 – maj 1985 Szwecja Szwecja MGen Gustav Stahl
6 czerwiec 1985 – maj 1986 Finlandia Finlandia MGen Gustav Hagglund
7 lipiec 1986 – wrzesień 1988 Szwecja Szwecja MGen Gustav Welin
8 wrzesień 1988 – wrzesień 1991 Austria Austria MGen Adolf Radauer
9 wrzesień 1991 – listopad 1994 Polska Polska gen. dyw. Roman Misztal
10 17 stycznia 199531 maja 1997  Holandia MGen Johannes C. Kosters
11 31 maja 199731 sierpnia 1998 Irlandia Irlandia MGen David F. Stapleton
12 5 października 19987 lipca 2000 Kanada Kanada MGen H. Cameron Ross
13 17 sierpnia 200013 sierpnia 2003 Szwecja Szwecja MGen Bo Wranker
14 14 sierpnia 200316 stycznia 2004 Polska Polska gen. dyw. Franciszek Gągor
15 17 stycznia 200411 stycznia 2007  Nepal LtGen Bala Nanda Sharma
16 12 lutego 20071 marca 2010[6]. Austria Austria MGen Wolfgang Jilke
17 2 marca 201012 sierpnia 2012 Filipiny Filipiny MGen Natalio C. Ecarma[7].
18 od 13 sierpnia 2012 Indie Indie MGen Iqbal Singh Singha[8].

W okresie od 12 stycznia 2007 – 11 lutego 2007 obowiązki FC (ang. FC – Force Commander) pełnił szef sztabu UNDOF – płk Andrzej Ostrowski.

Szefowie Sztabu

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Od – do Narodowość Stopień, imię i nazwisko
1 kwiecień 1979–lipiec 1979 Austria Austria Col Guenther Greindl
2 lipiec 1979 – lipiec 1980 Kanada Kanada LtCol Edward Schrader
3 sierpień 1980 – czerwiec 1981 Finlandia Finlandia Col Osmo Karanka
4 czerwiec 1981 – czerwiec 1982 Austria Austria Col Walter Schmit
5 czerwiec 1982 – czerwiec 1983 Austria Austria Col Manfred MITTERBAUER
6 czerwiec 1983 – lipiec 1984 Finlandia Finlandia Col Pentti LAAMANEN
7 lipiec 1984 – lipiec 1985 Austria Austria Col Franz ENZENHOFFER
8 lipiec 1985 – kwiecień 1987 Kanada Kanada BGen William A.D. YUILL
9 kwiecień 1987 – wrzesień 1988 Austria Austria BGen Friedrich HESSEL
10 wrzesień 1988 – sierpień 1990 Kanada Kanada BGen Gabriel ZULIANI
11 sierpień 1990 – wrzesień 1992 Kanada Kanada BGen Alexander J. WALDRUM
12 wrzesień 1992 – sierpień 1994 Austria Austria Col Josef NEKHAM
13 sierpień 1994 – grudzień 1995 Polska Polska gen. bryg. Jan Kempara
14 grudzień 1995 – sierpień 1997 Kanada Kanada Col Greg Hig
15 sierpień 1997 – grudzień 1998 Austria Austria Col Peter Bouda
16 grudzień 1998 – czerwiec 2001 Polska Polska płk Józef Kowalczyk
17 czerwiec 2001 – lipiec 2002 Austria Austria Col Michael SUTTER-KELLNER
18 lipiec 2002 – lipiec 2003 Kanada Kanada Col David MARSHALL
19 lipiec 2003 – lipiec 2004 Kanada Kanada Col Yann HIDIROGLOU
20 lipiec 2004 – wrzesień 2005 Austria Austria Col Andreas SAFRANMUELLER
21 wrzesień 2005 – wrzesień 2006 Austria Austria Col Andreas Stupka
22 wrzesień 2006 – wrzesień 2008 Polska Polska płk Andrzej Ostrowski
23 listopad 2008 – listopad 2009 Indie Indie Col Ganesh Singh Bisth
24 styczeń 2010 – grudzień 2010 Indie Indie Col Gurvir Singh Kahlon[9].
25 grudzień 2010 – styczeń 2012 Austria Austria Col Martin Dorfer[10].
26 od stycznia 2012 Austria Austria Col Andreas Rotheneder[11].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Siły Narodów Zjednoczonych ds. Nadzoru Rozdzielenia Wojsk na Wzgórzach Golan. Ośrodek Informacji ONZ w Warszawie, 2013. [dostęp 2015-06-08]. (pol.).
  2. Golan Journal No 121, strona 4.
  3. Austria rozpoczęła wycofywanie żołnierzy ze Wzgórz Golan. [dostęp 2013-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-25)].
  4. Harinder Billing: UNDOF: A New Beginning. Camp Faouar: UNDOF, 2014.
  5. UNDOF: Facts and figures. UNDOF. [dostęp 2020-01-03].
  6. UNDOF HQ Military Staff List.
  7. Nota biograficzna.
  8. Golan Journal No 132, strona 12.
  9. Golan Journal 122, s. 7.
  10. Golan Journal 125, s. 6.
  11. Golan Journal 130, s. 4 i 6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]