Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Ulica Bernardyńska we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ulica Bernardyńska
Stare Miasto
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Długość

183 m

Przebieg
ul. Purkyniego
ul. św. Jana Kapistrana
pl. Dominikański
al. Juliusza Słowackiego
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „ulica Bernardyńska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Bernardyńska”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Bernardyńska”
51°06′35,280″N 17°02′30,692″E/51,109800 17,041859
skrzyżowanie ul. Purkyniego z Bernardyńską
Muzeum Architektury
Al. J. Słowackiego

Ulica Bernardyńskaulica położona we Wrocławiu na Starym Mieście[1][2][3][4], w jego części nazywanej niegdyś Nowym Miastem[3][4][5]. Łączy ulicę Jana Ewangelisty Purkyniego z placem Dominikańskim i aleją Juliusza Słowackiego. Ma 183 m długości[1][6]. Przy ulicy położone jest Muzeum Architektury mieszczące się w zabytkowym zespole pobernardyńskim[3][4][7][8].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ulica została wytyczona po 1263 r. wraz z rozplanowaniem lokacyjnym Nowego Miasta[3], które powstało na mocy przywileju lokacyjnego Henryka III z 9.04.1263 r.[5]. Był to jej południowy odcinek, który od 1394 r. nosił nazwę Ziegengasse – Kozia[3][4]. Począwszy już od XIII wieku i przez kolejne stulecia w rejonie tej ulicy utrzymywało się zwarte skupisko tkaczy sukienników[3]. Kolejnym etapem kształtowania układu ulic w tym rejonie było jej przedłużenie w kierunku południowym do furty Ketzerthor. Nastąpiło to do XV wieku dzięki zasypaniu kolejnych koryt rzeki Oławy. Ówcześnie ulica pełniła pomocnicze funkcje komunikacyjne. Łączyła rejon Górki Kacerskiej na południu i rejon szpitala Św. Ducha na północy[3].

W 1406 r. przy skrzyżowaniu z ulicą Polską wybudowano kościół św. Klemensa, który ówcześnie stanowił filię świątyni przy szpitalu św. Ducha. Świątynia współcześnie nie istnieje[5][9]. Kolejna znacząca budowla przy tej ulicy powstała dzięki ufundowaniu w 1453 r. klasztoru i kościoła Bernardynów[3][4][10][11]. Kompleks ten został mocno zniszczony w wyniku działań wojennych prowadzonych podczas oblężenia Wrocławia w 1945 r. W 1948 roku ruiny zostały zabezpieczone[4][7][10][11], a w latach 1956–1972[3] (lub w latach 1957–1962[4]) całość odbudowano[3][4]. Prace prowadzono pod kierunkiem dra inż. arch. Edmunda Małachowicza. Ówcześnie w kompleksie tym mieściło się Muzeum Architektury i Odbudowy a także Urząd Konserwatora Zabytków, oraz siedziba Przedsiębiorstwa Pracownie Konserwacji Zabytów[4]. Współcześnie kompleks ten przeznaczony jest dla potrzeb Muzeum Architektury[3][7].

Do czasu zasypania ramion bocznych Oławy i przeniesienia jej ujścia do współczesnego położenia ulica ta na obu jej krańcach łączyła się z przerzuconymi tu przeprawami. Były to mosty: Most Kacerski na południowym jej krańcu w rejonie skrzyżowania z obecną aleją Juliusza Słowackiego i Most Złoty na północnym jej krańcu, łączący tę ulicą z ulicą Św. Ducha[3][12][13][14][15].

Północna część ulicy, za ulicą Jana Ewangelisty Purkyniego, została zlikwidowana w 1964 r.[3][4][16] i przeznaczona między innymi na teren szkoły. Jej projekt powstał w 1962 r., a jego autorami byli wrocławscy architekci: A. i J. Tarnowscy. Placówka została uroczyście otwarta 22.10.1966 r. Ówcześnie była to szkoła podstawowa nr 104 imienia Marii Konopnickiej[4].

W swojej historii ulica nosiła następujące nazwy:

  • Ziegengasse (Kozia), odcinek południowy od 1394 r.[3][4]; od XV wieku „plac na Nowym Mieście blisko bramy Kacerskiej”[4]; później Nowomiejsko-kościelna[4]
  • Thalgasse (Dolinna), odcinek północny od XVII wieku – nazwę przekręcano na Thalergasse (Talarowa)[3]; Dolna[4]
  • Kirchstrasse (Kościelna), połączone odcinki północny i południowy, od 1824 r. do 1945 r.[3][4][16]
  • Bernardyńska, od 1945 r.[1][3][4][16].

Nazwa ulicy Kirchstrasse nawiązywała do jej przebiegu przy kościele św. Bernardyna[3][16]. Współczesna nazwa ulicy została nadana przez Zarząd Miejski i ogłoszona w okólniku nr 97 z 31.11.1945 r.[1] i nawiązuje do istniejącego tu zespołu zabudowy klasztoru bernardynów[3].

Układ drogowy

[edytuj | edytuj kod]

Do ulicy przypisana jest droga gminna numer 104982D o długości 183 m[1] klasy dojazdowej[17] położona na działce o powierzchni 2055 m2[1][18]. Ulica biegnie od ulicy Jana Ewangelisty Purkyniego do placu Dominikańskiego[6]. Przebiega w całości w strefie ograniczenia prędkości do 30 km/h[19]. W jej jezdni wyznaczono kontrpas rowerowy[20].

Ulice powiązane z ulicą Bernardyńską:

Zabudowa i zagospodarowanie

[edytuj | edytuj kod]

Zachodnia strona ulicy zabudowana jest jedynie na swoich krańcach. W południowej części położony jest budynek dawnej Królewskiej Intendentury Wojskowa, później budynek Zakładu Opieki Zdrowotnej. Za tym budynkiem w kierunku północnym leży niezabudowany obszar, a przy ulicy Jana Ewangelisty Purkyniego 5 położony jest powojenny budynek biurowy. Cały ten obszar przeznaczono w podstawowym zakresie pod usługi, w tym między innymi kulturę i naukę, z dopuszczeniem w ograniczonym zakresie mieszkalnictwa[25] oraz z zachowaniem ochrony budynku wpisanego do gminnej ewidencji zabytków przy placu Dominikańskim 6[26].

Po stronie wschodniej na południu rozciąga się niewielki pas Parku Juliusza Słowackiego[27], jednakże przeznaczony pod zabudowę dla potrzeb obiektu kultury i usług towarzyszących[28]. Za nim położona jest zabudowa dawnego klasztoru i kościoła stanowiących zespół pobernardyński obecnie użytkowana na potrzeby Muzeum Architektury[3][7]. Na północ od tej zabudowy w kwartale pomiędzy ulicą Bernardyńską, Jana Ewangelisty Purkyniego, św. Jana Kapistrana oraz ulicy Styki i Kossaka rozciąga się nienazwany plac o powierzchni 5249 m²[29]. Był on w pewnych okresach czasu użytkowany częściowo na parking, a obecnie stanowi Zieleniec przy Purkyniego[27]. Obecnie część tego terenu przeznaczona jest na utworzenie ciągu pieszo-rowerowego[22], a część pod zabudowę dla potrzeb usług kultury i usług towarzyszących[30].

Na południe od ulicy, za jezdnią Placu Dominikańskiego, w obrębie Zieleńca przy Baseti[27], leżą relikty dawnej bastei obronnej, tzw. Basteja Hioba[8], a za nią Galeria Dominikańska[31]. Na północ od ulicy za ulicą Jana Ewangelisty Purkyniego znajduje się teren szkoły położonej przy ulicy Wincentego Kraińskiego 1 (w różnych okresach była to szkoła podstawowa – nr 104 imienia Marii Konopnickiej, nr 29 imienia Konstytucji 3 Maja, lub gimnazjum – nr 29)[32].

Ulica położona jest w obszarze znajdującym się na wysokości bezwzględnej pomiędzy 117 a 119 m n.p.m.[33]. Jest on objęty rejonem statystycznym nr 933180, w którym gęstość zaludnienia wynosiła 60 osób/km² przy 19 osobach zameldowanych (według stanu na dzień 31.12.2018 r.)[34].

Ochrona i zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Obszar, na którym położona jest ulica Bernardyńska, podlega ochronie w ramach zespołu urbanistycznego Starego Miasta z XIII–XIX wieku, wpisanego do rejestru zabytków pod nr. rej.: 196 z 15.02.1962 oraz A/1580/212 z 12.05.1967 r.[35][36]. Inną formą ochrony tych obszarów jest ustanowienie historycznego centrum miasta, w nieco szerszym obszarowo zakresie niż wyżej wskazany zespół urbanistyczny, jako pomnik historii[37][38]. Samo miasto włączyło ten obszar jako cenny i wymagający ochrony do Parku Kulturowego "Stare Miasto", który zakłada ochronę krajobrazu kulturowego oraz uporządkowanie, zachowanie i właściwe kształtowanie krajobrazu kulturowego oraz historycznego charakteru najstarszej części miasta[39].

Przy ulicy i w najbliższym sąsiedztwie znajdują się następujące zabytki:

obiekt, położenie powstanie, nr rej.[a] fotografia
strona zachodnia
Królewska Intendentura Wojskowa, obecnie budynek ZOZ
plac Dominikański 6[8][40]
1844 r.
gez, mpzp[8][40]
strona wschodnia
Kościół klasztorny pw. św. Bernardyna ze Sieny, obecnie Muzeum Architektury
ul. Bernardyńska 5[8][41][42]
lata 1463-1502, lata 1609-1619, 1628 r. pożar, odbudowa do 1634 r., lata 1702-1704 przebudowa, lata 1899-1901 renowacja, zniszczony w 1945 r., lata 1956-1965 odbudowa
A/1298/16[8][41][42] z dnia 28.11.1947 r.[42] i z dnia 23.10.1961 r.[8][41][42]
Klasztor Zakonu Bernardynów (Franciszkanów Obserwantów), obecnie Muzeum Architektury
ul. Bernardyńska 5[8][42][43]
około 1500 r., 1628 r. pożar, odbudowa do 1634 r., 1782 r., 1827 r. rozbudowa, 1907 r. renowacja, lata 1871-1872 rozbudowa, 1945 r. zniszczony, lata 1956-1974 odbudowa
A/1299/17[8][42][43] z dnia 8.11.1958 r.[42] i z dnia 23.10.1961 r.[8][42][43]
Park im. Juliusza Słowackiego
aleja Juliusza Słowackiego[8][44]
lata 20. XIX wieku, lata 1878-1884, po 1945 r.
gez, mpzp[8][44]
zamknięcie południowej osi widokowej
Basteja obronna, tzw. Basteja Hioba
aleja Juliusza Słowackiego[8][45][46]
wzmiankowana 1486 r. (basteja), 1588 r. (przebudowa i rozbudowa – bastion), 1807 r. (zburzona część nadziemna), połowa XIX wieku - budynek mieszkalny; 1926 r. (częściowa adaptacja kazamat na piwiarnię Dominikanenkeller, 1967 r.)
koniec XV wieku, XX wiek[46]
A/2780/250 z dnia 17.04.1967 r.[8][45][46]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h ZDiUM ulice 2019 ↓, poz. 200 (Bernardyńska).
  2. SIP 2019 ↓, Osiedla Wrocławia.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Harasimowicz 2006 ↓, s. 67 (Bernardyńska).
  4. a b c d e f g h i j k l m n o p q Antkowiak 1970 ↓, s. 17-18 (Bernardyńska).
  5. a b c Harasimowicz 2006 ↓, s. 592-593 (Nowe Miasto).
  6. a b c SIP 2019 ↓, Mapa podstawowa.
  7. a b c d Harasimowicz 2006 ↓, s. 567 (Muzeum Architektury).
  8. a b c d e f g h i j k l m n SIP 2019 ↓, Gminna Ewidencja Zabytków.
  9. Harasimowicz 2006 ↓, s. 426 (Kościół św. Klemensa na NM).
  10. a b Harasimowicz 2006 ↓, s. 421-422 (Kościół św. Bernardyna ze Sieny).
  11. a b Harasimowicz 2006 ↓, s. 370-371 (Klasztor Franciszkanów Obserwantów, Bernardynów).
  12. Harasimowicz 2006 ↓, s. 553 (mapa Mosty i kładki w XVI-XVIII w.).
  13. Harasimowicz 2006 ↓, s. 551 (Most Kacerski).
  14. Harasimowicz 2006 ↓, s. 558 (Most Złoty).
  15. Harasimowicz 2006 ↓, s. 886 (Św. Ducha).
  16. a b c d Wratislavia.net n-p 2012 ↓, s. 81 (Kirchstr.).
  17. Uchwała RMWr 2011 ↓, §27 ust. 2.
  18. SIP 2019 ↓, Mapa własności, dz. Stare Miasto, AR_28, 15, 16/1.
  19. SIP 2019 ↓, Komunikacja, utrudnienie.
  20. SIP 2019 ↓, Mapa rowerowa.
  21. ZDiUM ulice 2019 ↓, poz. 4397-4402 (Purkyniego Jana).
  22. a b Uchwała RMWr 2011 ↓, §29.
  23. ZDiUM ulice 2019 ↓, poz. 903-904 (Dominikański plac).
  24. ZDiUM ulice 2019 ↓, poz. 4865-4866 (Słowackiego aleja).
  25. Uchwała RMWr 2018 ↓, §16, 17.
  26. Uchwała RMWr 2018 ↓, §8 pkt 1 lit. d, pkt 2.
  27. a b c SIP 2019 ↓, Mapa przyrodnicza.
  28. Uchwała RMWr 2011 ↓, §24.
  29. SIP 2019 ↓, Mapa własności, dz. Stare Miasto, AR_28, 16/2.
  30. Uchwała RMWr 2011 ↓, §23.
  31. Harasimowicz 2006 ↓, s. 222 (Galeria Dominikańska).
  32. gim 2019 ↓, O szkole, Historia szkoły.
  33. SIP 2019 ↓, Mapa wysokościowa.
  34. SIP 2019 ↓, Demogrfia.
  35. NID 2019 ↓, s. 207.
  36. GEZ 2019 ↓, poz. 68.
  37. NID 2013 ↓.
  38. MP 1994 ↓.
  39. wroclaw.pl 2018 ↓.
  40. a b GEZ 2019 ↓, 1409.
  41. a b c GEZ 2019 ↓, 379.
  42. a b c d e f g h NID 2019 ↓, s. 209.
  43. a b c GEZ 2019 ↓, 380.
  44. a b GEZ 2019 ↓, 8011.
  45. a b GEZ 2019 ↓, 8012.
  46. a b c NID 2019 ↓, s. 212.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Ulica Bernardyńska, [w:] Wrocław, Nowe Miasto [online], fotopolska.eu [dostęp 2019-07-29] (pol.).
  • ul. Bernardyńska, [w:] Wrocław, Nowe Miasto [online], dolny-slask.org.pl (Wratislaviae Amici), ID: 585880 [dostęp 2019-07-29] (pol.).
  • ul. Bernardyńska, wikimapia.org [dostęp 2019-07-29] (pol.).