Wayne Middaugh
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Wayne Middaugh (ur. 20 września 1967 w Brampton) – kanadyjski curler, dwukrotny mistrz świata. Jest mężem Sherry Middaugh.
Middaugh curling zaczął uprawiać w 1980. W 1987 wygrał prowincjonalne mistrzostwa juniorów[1] i zdobył srebrne medale w rywalizacji krajowej. Jako drugi w zespole Russa Howarda reprezentował Ontario w the Brier w latach 1991–1994. Pierwszy występ na arenie krajowej Middaugh zakończył na 7. pozycji. Rok później zespół z Ontario w półfinale pokonał 7:4 Albertę (Kevin Martin) jednak przegrał 3:4 finał przeciwko Manitobie (Vic Peters)[2].
W 1993 drużyna Howarda ponownie awansowała do fazy play-off. W finale reprezentacja Ontario wywalczyła możliwość wyjazdu na MŚ pokonując Kolumbię Brytyjską (Rick Folk) 5:3[3]. Kanadyjczycy na Mistrzostwach Świata 1993 awansowali z Round Robin na pierwszym miejscu. W półfinale pokonali 6:5 Amerykanów (Scott Baird) i zdobyli złote medale zwyciężając 8:4 nad Szkotami (David Smith)[4]. Middaugh jako obrońca mistrzostwa Kanady dotarł do finału, który był rewanżem dla Kolumbii Brytyjskiej za rok poprzedni. Ostatecznie Ontario przegrało finał 8:5 i to zespół Ricka Folka wyjechał na MŚ 1994[5].
Middaugh w sezonie 1994/1995 stworzył własną drużynę, która w tym samym składzie grała do 2003. W tym okresie Wayne dwukrotnie wygrał mistrzostwa Ontario. W 1998 po raz drugi zdobył tytuł mistrza Kanady, w finale pokonał Quebec (Guy Hemmings)[6]. Na Mistrzostwach Świata 1998 zespół kanadyjski okazał się najlepszy, w całym turnieju przegrał tylko jedne mecz a w najważniejszych spotkaniach pokonał 9:2 Finów (Markku Uusipaavalniemi) i 7:4 Szwedów (Peja Lindholm)[7].
Zespół zajął także 3. miejsce na Nokia Brier 2001, w półfinale lepsza okazała się drużyna Manitoby (Kerry Burtnyk). W 2003 w zespole Middaugha zaszła zamiana na pozycji drugiego. Iana Tetleya zastąpił Joe Frans. Z nowym zawodnikiem Middaugh zagrał w Mistrzostwach Kanady 2005, gdzie zajął 6. miejsce[8].
Od 2006 mistrzostwa Ontario wygrywa drużyna Glenna Howarda. W 2006 i 2007 właśnie te drużyny mierzyły się w finale. W 2008 Middaugh przegrał w barażach, a rok później nie przeszedł rywalizacji regionalnej. Od sezonu 2010/2011 na drugiej pozycji jego zespole gra Scott Howard, syn Glenna[9].
Middaugh wygrał także siedem razy TSN Skins Game, w latach 1990–1992 z drużyną Russa Howarda a w 1995, 1996, 1999 i 2003 jako skip. Zajął 6. miejsce na Canadian Olympic Curling Trials 2009.
Po odejściu Richarda Harta z zespołu Glenna Howarda po sezonie 2010/2011 Middaughowi zaproponowano objęcie tam pozycji trzeciego[10]. Zespół bez porażki wygrał prowincjonalne kwalifikacje do the Brier. W fazie grupowej Tim Hortons Brier 2012 zespół z Ontario przegrał tylko jeden mecz (z Terytoriami Północno-Zachodnimi). W fazie play-off 9:3 ograł Manitobę (Rob Fowler) i w finale pokonując 7:6 Albertę (Kevin Koe) zdobył złote medale. W Round Robin Mistrzostw Świata 2012 Kanadyjczycy przegrali tylko przeciwko Nowej Zelandii. W meczu 1-2 pokonali Szkocję (Tom Brewster) 7:6, również ze Szkotami rywalizowali w finale. Zespół z Ontario po dogrywce wynikiem 8:7 obronił tytuły mistrzowskie[11].
Ekipa Howarda wygrała Dominion Tankard 2013 i ponownie miała możliwość wystąpić na Tim Hortons Brier. Zespół wygrał fazę grupową, przegrał natomiast w play-off mecze z Manitobą (Jeff Stoughton) i Northern Ontario (Brad Jacobs). Ostatecznie w małym finale pokonał Nową Fundlandię (Brad Gushue). W 2014 Middaugh przegrał w finale prowincji przeciwko Markowi Bice’owi.
W 2014 zakończył karierę sportową[12].
Wielki Szlem
[edytuj | edytuj kod]
|
Drużyna
[edytuj | edytuj kod]| Czwarty | Trzeci | Drugi | Otwierający | |
|---|---|---|---|---|
| 2011/2014 | Glenn Howard | Wayne Middaugh | Brent Laing | Craig Savill |
| 2010/2011 | Wayne Middaugh | Joe Frans | Scott Howard | Scott Foster |
| 2008/2010 | Jon Mead | John Epping | Scott Bailey | |
| 2007/2008 | Ian Tetley | |||
| 2006/2007 | Peter Corner | |||
| 2005/2006 | Phil Loevenmark | |||
| 2003/2005 | Graeme McCarrel | Joe Frans | ||
| 1994/2003 | Ian Tetley | |||
| 1991/1994 | Russ Howard | Glenn Howard | Wayne Middaugh | Peter Corner |
| 1987/1988 | Wayne Middaugh | Peter Corner | Dave Hannon | Todd Macklin |
Canadian Team Ranking System
[edytuj | edytuj kod]Pozycje drużyn Wayne’a Middaugh w rankingu CTRS:
- 2013/2014 – 4.[13]
- 2012/2013 – 2.
- 2011/2012 – 1.
- 2010/2011 – 8.
- 2009/2010 – 8.
- 2008/2009 – 5.
- 2007/2008 – 7.
- 2006/2007 – 10.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Junior Men : Past Champions
- ↑ 1992 Labatt Brier
- ↑ 1993 Labatt Brier
- ↑ MŚ 1993 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
- ↑ 1994 Labatt Brier
- ↑ 1998 Labatt Brier
- ↑ MŚ 1998 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
- ↑ 2005 Tim Hortons Brier
- ↑ Scott Howard joining curling elite
- ↑ Richard Hart bows out as third for Team Glenn Howard. [dostęp 2011-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-05)].
- ↑ MŚ 2012 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
- ↑ Middaugh not returning; Howard adds Hart, Mead. 2014-04-22. [dostęp 2014-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-04)]. (ang.).
- ↑ Canadian Curling Association: 2013–2014 CTRS Standings – Men. [dostęp 2014-08-22]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wayne Middaugh w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
- Oficjalna strona Team Howard (ang.)