Wino musujące
Wino musujące – rodzaj wina o znacznym nasyceniu dwutlenkiem węgla. W przeciwieństwie do klasycznych win, powstający w procesie fermentacji dwutlenek węgla nie uchodzi swobodnie, ale jest zatrzymywany w butelce bądź zbiorniku[1]. Dwutlenek węgla może też być dodawany sztucznie[1]. Najbardziej znanym rodzajem wina musującego jest szampan[2]. Proces produkcji wina metodą szampańską opisał i przedstawił na sesji Royal Society w 1662 Christopher Merret[3], choć tradycja francuska przypisuje wynalazek wina musującego w latach 90. XVII wieku mnichowi znanemu jako Dom Pérignon[3].
W zależności od ilości piany rozróżnia się[4] wino musujące, półmusujące (we Włoszech: frizzante)[5] i lekko musujące (we Francji: pétillant[4], we Włoszech: frizzantino[5]).
Wino musujące należy podawać w temperaturze 4,5-7 °C[6]
Definicje prawne
[edytuj | edytuj kod]- Zgodnie z Dyrektywą Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 roku w sprawie harmonizacji struktur podatku akcyzowego od alkoholu i napojów alkoholowych, wino musujące to wszystkie produkty odpowiadające kodom CN 220410, 22042110, 22042910 oraz 2205, które znajdują się w butelkach zaopatrzonych w korek w kształcie grzybka, umocowany za pomocą węzłów lub spinek albo cechują się nadciśnieniem wynoszącym co najmniej trzy bary, spowodowanym obecnością dwutlenku węgla w roztworze oraz mają rzeczywistą zawartość alkoholu przekraczającą 1,2% obj., lecz nie przekraczającą 15% obj., pod warunkiem że cały alkohol zawarty w gotowym produkcie pochodzi wyłącznie z procesu fermentacji[7].
- Zgodnie z pierwszą polską urzędową definicją, zawartą w Rozporządzeniu Ministra Skarbu i Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 24 listopada 1921 r. (Dz.U. z 1921 r. nr 98, poz. 711) za wina musujące uważane były wina gronowe, wina owocowe (wina z owoców i jagód), napoje zawierające wino gronowe lub owocowe o zawartości alkoholu ponad jeden (1%) procent objętości z których przy otwarciu flaszki uchodzi burząc się kwas węglowy[8].
Wybrane rodzaje win musujących
[edytuj | edytuj kod]- asti spumante (Włochy)[9]
- burnarj (Andaluzja)
- cava (Katalonia)[10]
- crémant de bourgougne (Burgundia)[11] i crémant d'alsace (Alzacja)[12]
- franciacorta (Włochy)[5][13]
- lambrusco (Włochy)
- prosecco (Włochy)
- Russkoje Igristoje (Rosja)
- Saumur AOC (Dolina Loary)[14]
- sekt (Niemcy)[15]
- Sparkling Shiraz (Australia)
- szampan
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Stevenson 2005 ↓, s. 30-31.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 169.
- ↑ a b Stevenson 2005 ↓, s. 175.
- ↑ a b Stevenson 2005 ↓, s. 13.
- ↑ a b c Stevenson 2005 ↓, s. 264.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 47.
- ↑ Dyrektywa Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych [online], Dziennik Urzędowy L 316 , 31/10/1992 P. 0021 - 0027, 19 października 1992 [dostęp 2021-06-04] (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Skarbu i Ministra b. Dzielnicy Pruskiej z dnia 24 listopada 1921 r. w celu wykonania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 listopada 1921 r. w przedmiocie ujednostajnienia opodatkowania wina musującego na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej., 24 listopada 1921 .
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 266.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 318-320.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 139.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 189.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 271.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 202.
- ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 350.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005. ISBN 0-7566-1324-8. OCLC 63178380. (ang.).