Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Wojciech Marchwica

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Marchwica
Ilustracja
Wojciech Marchwica
(w randze generał dywizji; od 10.11.2022 r.)
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1966[1]
Rzeszów

Przebieg służby
Lata służby

od 1986

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

• WSOWZ
• 5 Pułk Strzelców Podhalańskich
• 21BSP, AON, 21BSP
• Polsko-Ukraiński Batalion Sił Pokojowych
• KFOR, PKW Irak, 21BSP
• AON, 21BSP, DGRSZ
• PKW Afganistan, 6BPD
• DGRSZ, WS w DGRSZ
• Komponent WS
• DORSZ

Stanowiska

• d-ca plutonu rozpoznawczego
• d-ca kompanii rozpoznawczej
• oficer sekcji rozpoznawczej, 21BSP
• szef sekcji rozpoznawczej, 21BSP
• d-ca Polsko-Ukraiński Batalion Sił Pokojowych
• d-ca PKW KFOR
• d-ca 1BGB w PKW Irak
• szef sztabu 21BSP
• z-ca dowódcy 21BSP
• szef DSO-Zastępca Szefa Połączonego Centrum Operacyjnego, DGRSZ
• d-ca misji szkol. PKW Afganistan
• szef Oddziału Szkolenia Zarządu Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych, IWLąd, DGRSZ
• d-ca 6BPD
• szef Zarządu Wojsk Aeromobilnych i Zmotoryzowanych, DGRSZ
• Inspektor Wojsk Specjalnych, DGRSZ
• d-ca Komponentu Wojsk Specjalnych
• szef sztabu, DORSZ

Główne wojny i bitwy

Polski Kontyngent Wojskowy w Kosowie, Stabilizacja Iraku, ISAF

Odznaczenia
Krzyż Zasługi za Dzielność (od 1992) Srebrny Krzyż Zasługi Wojskowy Krzyż Zasługi z MieczamiMedal Srebrny za Długoletnią SłużbęGwiazda AfganistanuGwiazda IrakuSrebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Złoty Krzyż Biskupa Polowego Deo et Patriae Brązowa Gwiazda (Stany Zjednoczone) Medal NATO za udział w misji ISAF Medal NATO za służbę w Kosowie
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojciech Marchwica (ur. 23 czerwca 1966 w Rzeszowie) – generał dywizji Wojska Polskiego, były dowódca 6 Brygady Powietrznodesantowej i Komponentu Wojsk Specjalnych[2], od 22 czerwca 2020 szef sztabu Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wojciech Marchwica urodził się w 1966 w Rzeszowie. W 1986 podjął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1990 był promowany na podporucznika i objął stanowisko dowódcy plutonu rozpoznawczego, następnie dowódcy kompanii rozpoznawczej w 5 pułku strzelców podhalańskich w Krakowie[3]. W tym okresie trzykrotnie odbył kurs przeszkolenia specjalistycznego w Ośrodku Szkolenia Piechoty Górskiej i 27 Dywizji Alpejskiej Sił Zbrojnych Francji w Grenoble. W 1993 został dowódcą 21 kompanii rozpoznawczej w 21 Brygadzie Strzelców Podhalańskich, a następnie oficerem sekcji rozpoznawczej w tej Brygadzie. W latach 1995–1998 studiował w Akademii Obrony Narodowej po ukończeniu której, został szefem sekcji rozpoznawczej w 21BSP. W 2002 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Polsko-Ukraińskiego Batalionu Sił Pokojowych w Przemyślu, z którym w tym samym roku wyjechał do Kosowa, gdzie był dowódcą Polskiego Kontyngentu Wojskowego KFOR. W 2003 był awansowany na stopień podpułkownika[4][5].

W 2005 był w ramach V zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku, na stanowisku dowódcy 1 Batalionowej Grupy Bojowej. W 2006 objął stanowisko szefa sztabu 21 Brygady Strzelców Podhalańskich. W 2009 ukończył Wyższy Kurs Operacyjno-Strategiczny, a w 2010 ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej. 1 października 2010 powierzono mu stanowisko zastępcy dowódcy 21 BSP[6] z jednoczesnym mianowaniem na stopień pułkownika. Zastępcą dowódcy był do 23 sierpnia 2013[7]. W tym samym roku został skierowany do Chińskiej Republiki Ludowej, gdzie studiował do 2014 na Podyplomowych Studiach Polityki Obronnej w Narodowym Uniwersytecie Obrony w Pekinie[3]. W 2014 objął obowiązki szefa Dyżurnej Służby Operacyjnej – zastępcy szefa Połączonego Centrum Operacyjnego w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych[8]. Od 4 grudnia 2014 do 13 czerwca 2015 pełnił służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Afganistanie, podczas I zmiany jako dowódca misji szkoleniowej Resolute Support Mission[9][10]. Po zakończeniu misji, powrócił do DG RSZ na stanowisko szefa Oddziału Szkolenia[3].

10 listopada 2015 został skierowany do Krakowa na stanowisko dowódcy 6 Brygady Powietrznodesantowej, na którym pozostawał do 2 maja 2016[11]. W maju 2016 został skierowany do Warszawy, gdzie objął stanowisko szefa Zarządu Wojsk Aeromobilnych i Zmotoryzowanych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych[12]. 15 sierpnia 2016 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady[5]. Następnie objął obowiązki Inspektora Wojsk Specjalnych w DG RSZ. W 2017 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Komponentu Wojsk Specjalnych[13][14]. W tym samym roku ukończył kurs (Generals Flag Officer’s and Ambassador’s Course) w Akademii Obrony NATO (ang. NATO Defense College) w Rzymie. Od 1 października 2018 był w rezerwie kadrowej MON wykonując zadania w Dowództwie Operacyjnym Rodzajów Sił Zbrojnych. 22 czerwca 2020 skierowany został na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych[5]. 10 listopada 2022 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała dywizji[15].

Awanse[3][5][15]

[edytuj | edytuj kod]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[5]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Komunikat MON. mon.gov.pl, 2017-03-14. [dostęp 2021-05-20].
  2. ↑ 27.03.2017-30.09.2018
  3. ↑ a b c d Pożegnanie najstarszego służbą podhalańczyka. polska-zbrojna.pl, 2013-08-23. [dostęp 2021-05-17].
  4. ↑ Roszady w armii. MON reaguje na odejście kolejnego kluczowego dowódcy. rmf24.pl, 2017-03-15. [dostęp 2021-05-18].
  5. ↑ a b c d e Powitanie Szefa Sztabu DO. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2021-05-17].
  6. ↑ Podhalańczycy maja swojego Zastępcę Dowódcy Brygady. wojsko-polskie.pl, 2010-10-01. [dostęp 2021-05-20].
  7. ↑ Świętowaliśmy 94 rocznicę odzyskania niepodległości. radymno.pl, 2012-11-12. [dostęp 2021-05-18].
  8. ↑ Macierewicz ujawnia personalia nowych szefów GROM i wojsk specjalnych. wprost.pl, 2016-09-08. [dostęp 2021-05-17].
  9. ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 221.
  10. ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 244.
  11. ↑ Magdalena Kowalska-Sendek: Podhalańczyk dowodzi desantowcami. polska-zbrojna.pl, 2015-11-14. [dostęp 2021-05-17].
  12. ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 47.
  13. ↑ Rzeszowianin Wojciech Marchwica został dowódcą polskich komandosów. nowiny24.pl, 2017-03-21. [dostęp 2021-05-17].
  14. ↑ Jakuboszczak 2019 ↓, s. 22.
  15. ↑ a b Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP. prezydent.pl. [dostęp 2022-11-10].
  16. ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 111-29-90 z dnia 1990-08-23
  17. ↑ Decyzja MON Nr 172 z dnia 1992-10-26
  18. ↑ Decyzja MON Nr 76 z dnia 1996-06-12
  19. ↑ Decyzja MON Nr 402 z dnia 2001-08-08
  20. ↑ Decyzja MON Nr 290/K z dnia 2003-04-30
  21. ↑ Decyzja MON Nr 1204 z dnia 2010-09-08
  22. ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 112-33 z dnia 2016-08-11
  23. ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 112-33 z dnia 2022-11-08
  24. ↑ Postanowienie Prezydenta Nr 324/05 z dnia 19-12-2005, legitymacja Nr 324-2005-10
  25. ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 325/15 z dnia 04-08-2015
  26. ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 408/13 z dnia 27-08-2013
  27. ↑ Decyzja MON nr 905 z dnia 25-05-2011
  28. ↑ Decyzja MON Nr 250 z dnia 20-07-2009
  29. ↑ Decyzja Nr 11/Pers/DK MON z dnia 15.08.2016
  30. ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 261/15 z dnia 09-07-2015
  31. ↑ Postanowienie Prezydenta Nr 262/12 z dnia 21-06-2012
  32. ↑ Tytuł honorowy nadany przez Dowódcę Operacyjnego RSZ: na podstawie Rozkazu Dowódcy Operacyjnego RSZ z dnia 07-11-2016
  33. ↑ Postanowienie Prezydenta RP Nr 55/22M 27-08-2022
  34. ↑ Paulina Piątkowska: Warszawa: Msza św. zainaugurowała obchody 20. rocznicy powstania Dowództwa Operacyjnego. ordynariat.wp.mil.pl, 1 lipca 2024. [dostęp 2024-07-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Marchwica&oldid=75173973”