Zbigniew Wacławek

Zbigniew Wacławek

Zbigniew Wacławek w latach 60.
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1917 Warszawa
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 1987 Warszawa
Narodowość	polska
Alma mater	Politechnika Warszawska
Odznaczenia

Zbigniew Wacławek (ur. 30 stycznia 1917 w Warszawie, zm. 28 kwietnia 1987 tamże) − polski architekt, nauczyciel akademicki.

Grób MariI Małgorzaty Handzelewicz-Wacławek i Zbigniewa Wacławka na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys

Syn kupca Stanisława Wacławka i pielęgniarki Janiny Skorupskiej. W 1935 ukończył IV Miejskie Gimnazjum Męskie im. Władysława IV w Warszawie. Rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w 1936 r., przerwane w okresie wojny i ukończone w 1948 r., dyplomem u Bohdana Pniewskiego.

W czasie wojny żołnierz Armii Krajowej.

Rozpoczął pracę w pracowni Bohdana Pniewskiego w latach 1947-1948. W latach 1947–1952 był asystentem a potem starszym asystentem Barbary Brukalskiej, a następnie, w latach 1952–1982, był starszym asystentem u Zbigniewa Karpińskiego i Witolda Plapisa. Był projektantem, a potem szefem pracowni w Centralnym Biurze Projektów Architektury i Budownictwa, Biurze Studiów i Projektów Budownictwa Wojskowego, Miastoprojekcie Północ, Miastoprojekcie Śródmieście, Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego (prowadził pracownię wraz żoną Marią Małgorzatą Handzelewicz-Wacławkową. Jako członek SARP był prezesem Oddziału Warszawskiego w latach 1965–1969 pełnił wielokrotnie funkcję Sędziego SARP. W 1979 uzyskał status twórcy Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1982 był założycielem i pierwszym dyrektorem w Autorskich Pracowniach Architektury P.P. (pierwsze „prawie” prywatne biuro projektowe w Polsce), w którym jedną ze sfederowanych pracowni prowadził z żoną Małgorzatą Handzelewicz-Wacławek

Współpracował z prof. Zbigniewem Karpińskim przy projekcie i realizacji Ściany Wschodniej w Warszawie.

Wielokrotnie odznaczany za swoją działalność.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 52-3-25/26).

Życie prywatne

Ojciec Krzysztofa Wacławka, Jana Wacławka i Jakuba Wacławka.

Główne dzieła

• Dom jednorodzinny w Komorowie – 1943
• Koszary na Bielanach – 1946
• Wojskowy Port Lotniczy na Bemowie – 1949/1950
• Akademia Sztabu Generalnego – 1951/1952
• Budynek biurowy MON przy ul. Nowowiejskiej – 1951/1953
• Hala Kopińska w Warszawie – 1952
• Dom jednorodzinny przy ul. Szarotki w Warszawie – 1953
• Dom jednorodzinny przy ul. Tucholskiej w Warszawie – 1953
• Meble dla PAN – 1954
• Wojskowa Akademia Techniczna – 1956
• Dom wielorodzinny przy ul. Krętej – 1956/1957
• Osiedle Młynów V – 1957-1959
  • współautor: Halina Fonkowicz
• Strona Wschodnia – generalny projektant prof. Zbigniew Karpiński – 1961-1973:
  • Dom Towarowy „Junior”
  • Wieżowce mieszkalne przy ul. Chmielnej i ul. Sienkiewicza
  • Teatr „Mały”
  • Kino „Relax”
  • Budynek mieszkalny przy ul. Zgoda
• Budynek mieszkalny przy ul. Ludnej/Solec – 1968
• Osiedle mieszkaniowe „Targówek” – 1972/1978
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Pawilony na wystawach I targach w Płowdiwie, Lipsku, Moskwie, Budapeszcie i Damaszku – 1960-1971
• Pawilon handlowy na os. Targówek - 1976
  • współautor Elżbieta Skrzyńska
• Elewacja kościoła pw. Chrystusa Króla na os. Targówek – 1977
• Wikariatka przy kościele Chrystusa Króla na os. Targówek – 1978
• Kościół w Śródborowie – 1978
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Budynki mieszkalne przy ul. Mokrej w Warszawie – 1986

Ważniejsze projekty

Niżej wymieniono jego najważniejsze, niezrealizowane projekty:

• Hotel „Orbis” przy ul. Marszałkowskiej i Al. Jerozolimskich – 1965, współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Budynek biurowy „RSW Prasa” – 1968
• Dom Wypoczynkowy „Boryszew” w Krynicy – 1969
• Dom Wypoczynkowy „Zremb” w Krynicy – 1970
• Hotel „Orbisu” przy ul. Marszałkowskiej/Królewskiej – 1970
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Dom Wypoczynkowy huty „Szczakowa” w Krynicy – 1971
• Rozbudowa KC PZPR – 1971-1972
  • współautor Maria M. Handzelewicz-Wacławek, Andrzej Kaliszewski
• Ministerstwo Sprawiedliwości przy ul Kruczej/Pięknej – 1976
• Ośrodek Badań Kolejnictwa w Warszawie – 1976
  • współautor Bogdan Napieralski
• Ośrodki Wypoczynkowe URM, MSZ i Rady Państwa w Skubiance – 1979,
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Zespół domów jednorodzinnych na os. Targówek – 1979
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Hotel „Orbis” przy ul Kruczej/Pięknej – 1979
• Budynek wielorodzinny URM przy ul. Kwiatowej – 1979
• Osiedle jednorodzinne „Podolczyce” w Płocku – 1981/1982,
  • współautor Maria M. Handzelewicz-Wacławek, Andrzej Kaliszewski
• Centrum handlowe os. „Targówek” – 1983/1985
• Wnętrza [nowe] Teatru Małego – 1985
• Studium przekształcenia elewacji Domów Towarowych Centrum – 1987

Nagrody

• Srebrny Krzyż Zasługi - 1956
• Nagroda II st. Komitetu Budownictwa, Architektury I Urbanistyki [os. Młynów V] – 1962
• Srebrna Odznaka Odbudowy Warszawy – 1963
• Złota Odznaka Odbudowy Warszawy – 1966
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 1968
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1969
• Nagroda II stopnia Min. Budownictwa [pasaż Strony Wschodniej] – 1971
• Złota Odznaka za Zasługi dla Warszawy – 1972
• Sześcian „1973” [osiedle Targówek] – 1973
• Odznaka „Milionera” przyznawana przez Prezydenta miasta stołecznego Warszawy [zrealizowanie miliona metrów sześciennych w Warszawie]
• Złota Odznaka Ministerstwa Budownictwa – 1977
• Złota Odznaka SARP
• Nagroda Doroczna m.st. Warszawy – 1981
• Nagroda II stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego – 1982
• Honorowa nagroda SARP (pośmiertna), wraz z żoną Maria Małgorzatą Handzelewicz-Wacławkową w 1987 r.

Projekty konkursowe

Niżej wymieniono projekty nagrodzone w konkursach:

• Dom mieszkalny przyfabryczny w Kawęczynie 1942/1943, II nagroda
• Kapliczka przydrożna – 1943, wyróżnienie
• Domy mieszkalne przy rynku małego miasta – 1943, IV nagroda
• Dom Ludowy – 1944
• Gmach PKO w warszawie – 1947
• Kino „Praha” w Warszawie – 1947, II nagroda
• Gmach CDT w Warszawie – 1948
• Centralny Dom Młodzieży w Warszawie – 1948, wyróżnienie
  • współautorzy J. Jaśkiewicz, J. Kowarski, L. Dąbrowski
• Dzielnica uniwersytecka w Łodzi, 1949, wyróżnienie
• Gmach „Orbisu” w Warszawie – 1949
• Otoczenie bud. „Cedergren” [PASTA] – 1950, nagroda
• Plac Centralny w Nowej Hucie – 1951, wyróżnienie
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Wielokondygnacyjny budynek mieszkalny – 1953, III nagroda
• Łuk Tryumfalny w Lublinie – 1954,
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek – 1944
• Otoczenie Wawelu w Krakowie – 1954,
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Mauzoleum w Karachi – 1956,
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Pawilon gastronomiczny – 1956, III nagroda
• Budynek Panoramy Racławickiej we Wrocławiu – 1957
• Osiedle „Młynów V” w Warszawie – I nagroda
• Kościół w Nowej Hucie – 1957
• Port Lotniczy w Warszawie – 1960, wyróżnienie
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Strona Wschodnia Placu Centralnego w Warszawie – 1958, wyróżn.
• Zagospodarowanie terenów przyskarpowych w Lublinie –1959, II nagroda.
• Oś Saska – 1962, wyróżnienie
• Pomnik martyrologii Majdanka – 1967
• Centrum Zamościa – 1969, wyróżnienie
• Plac Teatralny w Warszawie – 1970
• Osiedle „Targówek” w Warszawie – 1970, I nagroda,
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Rozbudowa gmachu KC PZPR w Warszawie, -1971, I nagroda
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Plac Trzech Krzyży – 1972
• Plac Zwycięstwa w Warszawie – 1972, wyróżnienie
  • współautor Maria M. Handzelewicz-Wacławek i Piotr Marzyński
• Ambasada Polska w Delhi – 1973,
  • współautor Maria M. Handzelewicz-Wacławek i Andrzej Kaliszewski
• Muzeum Sztuki w Łodzi – 1973
• Ambasada w Nowym Delhi – 1973
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Centrum Krynicy – 1974, wyróżnienie,
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Strona [Ściana] Zachodnia w Warszawie – 1975,
  • współautor Maria Małgorzata Handzelewicz-Wacławek
• Domy Towarowe w Krakowie – 1975
  • współautor Maria M. Handzelewicz-Wacławek i Bogdan Napieralski
• Tete Defense Paryż– 1985