Zygmunt Kamiński (duchowny)

Zygmunt Kamiński

Ut omnes unum sint Aby wszyscy byli jedno
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1933 Wzgórze
Data i miejsce śmierci	1 maja 2010 Szczecin
Miejsce pochówku	bazylika archikatedralna św. Jakuba w Szczecinie
Arcybiskup metropolita szczecińsko-kamieński
Okres sprawowania	1999–2009
Biskup diecezjalny płocki
Okres sprawowania	1988–1999
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	22 grudnia 1956
Nominacja biskupia	28 października 1975
Sakra biskupia	30 listopada 1975
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	30 listopada 1975
Konsekrator	Bolesław Pylak
Współkonsekratorzy	Jan Mazur Józef Drzazga
Współkonsekrowani biskupi Piotr Hemperek 30 maja 1982 Roman Marcinkowski 13 kwietnia 1985 Andrzej Suski 4 października 1986 Stanisław Wielgus 1 sierpnia 1999

Zygmunt Kamiński (ur. 20 lutego 1933 we Wzgórzu, zm. 1 maja 2010 w Szczecinie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, biskup pomocniczy lubelski w latach 1975–1984, biskup koadiutor płocki i administrator apostolski sede plena diecezji płockiej w latach 1984–1988, biskup diecezjalny płocki w latach 1988–1999, arcybiskup metropolita szczecińsko-kamieński w latach 1999–2009, od 2009 arcybiskup senior szczecińsko-kamieński.

Życiorys

Urodził się 20 lutego 1933 we Wzgórzu jako najstarszy z trojga dzieci Antoniego i Aleksandry z Rumińskich. Kształcił się w Liceum Biskupim w Lublinie. W latach 1951–1956 odbył formację kapłańską w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie, jednocześnie studiując na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Na prezbitera został wyświęcony 22 grudnia 1956 w katedrze św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie przez miejscowego biskupa diecezjalnego Piotra Kałwę. W latach 1959–1961 pogłębiał wykształcenie na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1965 uzyskał magisterium. W 1971 na Sekcji Prawa Kanonicznego Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie dysertacji Aplikacja Mszy św. za wiernych w ustawodawstwie przedkodeksowym Kościoła zachodniego otrzymał doktorat z prawa kanonicznego.

W latach 1957–1959 pracował jako wikariusz w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Piaskach, a po odbyciu studiów w latach 1961–1963 w parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Lublinie, a w latach 1963–1966 w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Lublinie. W 1966 przeszedł do pracy w kurii biskupiej, obejmując stanowisko wizytatora nauczania religii, następnie pełnił funkcje referenta duszpasterstwa młodzieży męskiej i przewodniczącego wydziału duszpasterskiego, a także był notariuszem sądu biskupiego i sędzią prosynodalnym. W 1972 otrzymał godność kanonika honorowego lubelskiej kapituły katedralnej.

28 października 1975 papież Paweł VI mianował go biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej ze stolicą tytularną Midica. Święcenia biskupie otrzymał 30 listopada 1975 w katedrze św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Lublinie. Konsekrował go Bolesław Pylak, miejscowy biskup diecezjalny, w asyście Jana Mazura, biskupa diecezjalnego siedleckiego, i Józefa Drzazgi, biskupa diecezjalnego warmińskiego. Jako dewizę biskupią wybrał słowa „Ut omnes unum sint” (Aby wszyscy byli jedno). W latach 1975–1984 sprawował urząd wikariusza generalnego diecezji, w latach 1978–1984 zajmował stanowisko wikariusza biskupiego dla rejonu ziemi chełmińskiej. W latach 1976–1984 był proboszczem parafii katedralnej i dziekanem dekanatu Lublin-Miasto. Otrzymał godność dziekana lubelskiej kapituły katedralnej. Objął wykłady z prawa kanonicznego w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie i na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W wystąpieniach poruszał problematykę Kościoła i narodu, w związku z czym Służba Bezpieczeństwa przed wizytą papieża Jana Pawła II w Polsce w 1979 zalecała jego szczególną kontrolę.

10 stycznia 1984 papież Jan Paweł II mianował go biskupem koadiutorem diecezji płockiej. Urząd objął kanonicznie 30 stycznia 1984. W marcu został ustanowiony wikariuszem generalnym diecezji i moderatorem kurii diecezjalnej, w jego gestii znalazły się sprawy wyższego i niższego seminarium duchownego oraz formacja intelektualna i ascetyczno-duchowa kleru. 20 lipca 1984 został mianowany administratorem apostolskim sede plena, a po śmierci biskupa Bogdana Sikorskiego 4 lutego 1988 stał się biskupem diecezjalnym. W diecezji założył Kolegium Teologiczne, Instytut Wyższej Kultury Religijnej, Katolicki Uniwersytet Ludowy w Ciechanowie i Płocki Instytut Wydawniczy. Reaktywował diecezjalne oddziały Caritasu i Akcji Katolickiej. Przyczynił się do powstania w Płocku Klubu Inteligencji Katolickiej, a także pierwszego w Polsce Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. Powołał Katolickie Radio Płock (pierwsze katolickie radio po przemianach demokratycznych) i Katolickie Radio Ciechanów. W latach 1990–1991 przeprowadził XLII synod diecezjalny. W 1991 podejmował w Płocku Jana Pawła II podczas jego IV podróży apostolskiej do Polski, po czym zarządził diecezjalną peregrynację pobłogosławionej przez papieża kopii obrazu Jezusa Miłosiernego.

1 maja 1999 Jan Paweł II przeniósł go na urząd arcybiskupa metropolity szczecińsko-kamieńskiego. Ingres do bazyliki archikatedralnej św. Jakuba w Szczecinie odbył 23 maja 1999, a 29 czerwca 1999 odebrał w Rzymie paliusz. W 2000 dokonał reorganizacji kurii szczecińskiej. Przyczynił się do powstania w 2003 Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego, zostając jego wielkim kanclerzem, w 2004 założył Archidiecezjalne Archiwum w Szczecinie. W 2004 zwołał pierwszy w historii archidiecezji synod. W 1999 powołał w Szczecinie katolickie gimnazjum i zespół katolickich szkół ogólnokształcących, a w 2000 zespół szkół ogólnokształcących w Pobierowie oraz fundację wspierającą dzieci i młodzież z ubogich rodzin. W 2004 wprowadził w archidiecezji funkcję nadzwyczajnego szafarza Komunii Świętej. W sprawie podwładnego księdza, wobec którego formułowano zarzuty o wykorzystanie seksualne małoletnich w prowadzonym przez niego ośrodku dla młodzieży, negował otrzymane zgłoszenia i zwlekał ze wszczęciem procesu kanonicznego, w wyniku którego duchowny został uznany za winnego. 21 lutego 2009 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z urzędu metropolity szczecińsko-kamieńskiego. Do czasu kanonicznego objęcia urzędu przez następcę, co nastąpiło 31 marca 2009, pełnił funkcję administratora apostolskiego archidiecezji.

W Konferencji Episkopatu Polski był przewodniczącym Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego i Komisji (następnie Rady) Prawnej, wszedł w skład Komisji ds. KUL, Komisji ds. Duszpasterstwa Ludzi Pracy, Rady Ekonomicznej, a także Kościelnej Komisji Konkordatowej. Od końca lat 70. zasiadał w Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu i Episkopatu Polski, będąc członkiem Zespołu Roboczego ds. Walki z Alkoholizmem i Wychowania w Trzeźwości oraz współprzewodniczącym Zespołu ds. Legislacyjnych, przygotowującego projekt ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego. Zajmował stanowisko przewodniczącego rady nadzorczej Spółki Producenckiej „Plus”. W czasie II Synodu Plenarnego w Polsce należał do Głównej Komisji Synodalnej.

W 1990 był jednym z założycieli Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” i do 2005 pełnił funkcję wiceprezesa Rady Krajowej stowarzyszenia.

Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego lubelskiego Piotra Hemperka (1982), a także biskupów płockich – pomocniczych: Romana Marcinkowskiego (1985) i Andrzeja Suskiego (1986) oraz diecezjalnego: Stanisława Wielgusa (1999).

Zmarł 1 maja 2010 w Szczecinie. 7 maja 2010 został pochowany w krypcie biskupów szczecińsko-kamieńskich w archikatedrze szczecińskiej.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2010 marszałek Sejmu wykonujący obowiązki Prezydenta RP Bronisław Komorowski nadał mu pośmiertnie Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

W 2005 Sejmik Województwa Zachodniopomorskiego przyznał mu Złotą Odznakę Honorową Gryfa Zachodniopomorskiego.

W 2009 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Szczecińskiego. Wcześniej, w 2004, został uhonorowany Złotym Medalem Uniwersytetu Szczecińskiego „Sis qui es pro publico bono”.

Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna Zygmunta Kamińskiego na stronie archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. [dostęp 2018-11-18].
• Zygmunt Kamiński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-16]  (ang.).