huf

huf (język polski)

wymowa:

IPA: [xuf], AS: [χuf]

homofon: chów

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. hufiec

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	huf	hufy
dopełniacz	hufu	hufów
celownik	hufowi	hufom
biernik	huf	hufy
narzędnik	hufem	hufami
miejscownik	hufie	hufach
wołacz	hufie	hufy

przykłady:

(1.1) Zbrojne hufy polskie pogoniły Rusinów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) hufiec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hufiec m, hufcowy m

przym. hufcowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. hüfe → stos, gromada ludzi, zwłaszcza zbrojnych

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: hufiec

źródła:

huf (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) kopyto

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. hufo, hufumo, neparhufulo, neparhufuloj, parhufulo, parhufuloj, unuhufuloj, hufofero

przym. duhufa

czas. hufobati, hufoferi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

huf (język wilamowski)

hufa (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

hüf • hu̐f

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zool. kopyto (u zwierząt)

odmiana:

(1.1) lp huf; lm hufa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hufaeiza n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: