mankament

mankament (język polski)

wymowa:

IPA: [mãŋˈkãmɛ̃nt], AS: [mãŋkãmẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wada, błąd jakiegoś przedmiotu; także uchybienie, usterka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mankament	mankamenty
dopełniacz	mankamentu	mankamentów
celownik	mankamentowi	mankamentom
biernik	mankament	mankamenty
narzędnik	mankamentem	mankamentami
miejscownik	mankamencie	mankamentach
wołacz	mankamencie	mankamenty

przykłady:

(1.1) Ten obiektyw ma drobny mankament w postaci małej rysy na soczewce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wada, defekt, skaza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. mankamencik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. mancamento (→ błąd, brak, usterka) < łac. mancus → ułomny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) flaw
• niemiecki: (1.1) Mangel m, Fehler m
• rosyjski: (1.1) дефект m
• szwedzki: (1.1) defekt w
• ukraiński: (1.1) дефект m
• włoski: (1.1) mancamento

źródła: