mary
Wygląd
mary (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-3) blp,
przypadek liczba mnoga mianownik mary dopełniacz mar[1][2][3] celownik marom biernik mary narzędnik marami miejscownik marach wołacz mary - (2.1) zob. mara
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- leżeć na marach • ujrzeć kogoś na marach
- etymologia:
- uwagi:
- Jedyną poprawną formą dopełniacza tego rzeczownika jest „mar”. Forma „marów” jest błędna[2][3].
- Aby określić kilka obiektów opisywanych tym terminem, należy użyć przy nim formy liczebnika zbiorowego („dwoje mar”). Łączenie go z liczebnikami głównymi („dwie mary”) jest niepoprawne[1][2].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „mary” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 327.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Hasło „mary” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 519.
- ↑ 3,0 3,1 Hasło „mary” w: Daniela Podlawska, Magdalena Światek-Brzezińska, Słownik poprawnej polszczyzny, Wydawnictwo Szkolne PWN ParkEdukacja, Warszawa-Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-7446-842-8, s. 221.