sprog

sprog (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈsbråˀw]

IPA: [ˈsbʁɔˀw]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) jęz. język (zbiór słów, reguł gramatycznych, alfabetu)

odmiana:

(1.1) et sprog, sproget, sprog, sprogene

przykłady:

(1.1) Det danske sprog er en dialekt af et fælles nordisk sprog. → Język duński jest dialektem języka nordyckiego.

(1.1) Vores blad fører en meget puristisk sprogpolitik, derfor må journalisterne ikke bruge anglicismer i sine artikler. → Nasz magazyn prowadzi bardzo purystyczną politykę językową, dlatego dziennikarzom nie wolno używać anglicyzmów w swoich artykułach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) at beherske et sprog → opanować język • det skrevne/talte sprog → język pisany/mówiony • at kunne et sprog → znać język • fremmedsprog/andetsprog → język obcy • sproglærer → nauczyciel języka • officielt sprog → język urzędowy • sprogvidenskab → językoznawstwo

synonimy:

(1.1) lingua, mål

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. sproglig

związki frazeologiczne:

(1.1) tale samme sprog • tegnsprog → język migowy • ordsprog → przysłowie

etymologia:

śdn. sprake

uwagi:

źródła: