urodzony

urodzony (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌurɔˈd͡zɔ̃nɨ], AS: [uroʒõny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. taki, który posiada skłonności i zamiłowanie do czegoś

(1.2) pochodzący z danego miejsca

(1.3) hist. tytuł stosowany przed imieniem i nazwiskiem osoby szlacheckiego pochodzenia

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) ims. bierny od urodzić lub urodzić się

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	urodzony		urodzona	urodzone	urodzeni	urodzone
dopełniacz	urodzonego		urodzonej	urodzonego	urodzonych
celownik	urodzonemu		urodzonej	urodzonemu	urodzonym
biernik	urodzonego	urodzony	urodzoną	urodzone	urodzonych	urodzone
narzędnik	urodzonym		urodzoną	urodzonym	urodzonymi
miejscownik	urodzonym		urodzonej	urodzonym	urodzonych
wołacz	urodzony		urodzona	urodzone	urodzeni	urodzone

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zapalony, zawołany

(1.2) rdzenny, rodowity

(2.1) skr. ur.; symbol. *

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. urodzenie n, urodziny nmos

czas. urodzić, urodzić się

przym. urodzinowy

związki frazeologiczne:

ktoś dobrze urodzony • ktoś wysoko urodzony • ktoś szlachetnie urodzony • ktoś nisko urodzony

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) natural born, born; (2.1) born
• duński: (1.1) født; (1.2) født; (2.1) født
• esperanto: (2.1) naskiĝinta
• francuski: (1.2) né
• hiszpański: (1.1) nato, connatural; (1.2) auténtico, natural, castizo; (1.3) nacido; (2.1) nacido
• jidysz: (1.1) געבוירן (gebojrn); (1.2) געבוירן (gebojrn); (2.1) געבוירן (gebojrn)
• kataloński: (1.1) nat
• wilamowski: (1.2) gybuyn, gybūən, gybün

źródła: