zbieg okoliczności

zbieg okoliczności (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzbʲjɛk ˌɔkɔlʲiʧ̑ˈnɔɕʨ̑i], AS: [zbʹi ̯ek okolʹičnośći], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• akc. pob.• i → j • wym. warsz.

​ ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przypadkowe, równoczesne nastąpienie dwóch lub więcej wydarzeń pozostających w pewnej relacji do siebie

odmiana:

(1.1) związek rządu;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zbieg okoliczności	zbiegi okoliczności
dopełniacz	zbiegu okoliczności	zbiegów okoliczności
celownik	zbiegowi okoliczności	zbiegom okoliczności
biernik	zbieg okoliczności	zbiegi okoliczności
narzędnik	zbiegiem okoliczności	zbiegami okoliczności
miejscownik	zbiegu okoliczności	zbiegach okoliczności
wołacz	zbiegu okoliczności	zbiegi okoliczności

przykłady:

(1.1) Co za zbieg okoliczności, że nam też się zachciało pizzy?

(1.1) Chrystus, leżący na bruku warszawskim, dłonią – przedziwnym zbiegiem okoliczności zachowaną – pokazywał w kierunku kościoła.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przypadek, koincydencja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) bashkëndodhi ż
• angielski: (1.1) coincidence, concurrence
• arabski: (1.1) مصادفة ż
• azerski: (1.1) təsadüf
• baskijski: (1.1) kointzidentzia
• czeski: (1.1) shoda okolnosti
• duński: (1.1) sammentræf n
• esperanto: (1.1) (hazarda) koincido
• fiński: (1.1) yhteensattuma
• francuski: (1.1) coïncidence ż, conjoncture ż
• ido: (1.1) koincido
• interlingua: (1.1) coincidentia
• islandzki: (1.1) tilviljun ż
• kataloński: (1.1) coincidència ż
• manx: (1.1) cohuittymys
• norweski (bokmål): (1.1) sammentreff n
• portugalski: (1.1) coincidência ż
• rosyjski: (1.1) совпадение n
• serbsko-chorwacki: (1.1) koincidencija ż
• słoweński: (1.1) naključje ż
• szkocki gaelicki: (1.1) co-thuiteamas
• szwedzki: (1.1) sammanträffande n, tillfällighet w, händelse w
• turecki: (1.1) tesadüf
• włoski: (1.1) coincidenza ż

źródła: