Belluno
Belluno
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 46°8′N 12°13′E / 46.133°N 12.217°E | |
| Država |  Italija
|
| Regija | Veneto |
| Provincija | Belluno |
| Frazioni | Antole, Bes, Bolzano Bellunese, Caleipo-Sossai, Castion, Castoi, Cavessago, Cavarzano, Cet, Chiesurazza, Cirvoi, Col di Piana, Col di Salce, Collungo, Cusighe, Faverga, Fiammoi, Giamosa, Giazzoi, Levego, Madeago, Miér, Nevegal, Orzes, Pedeserva, Pra de Luni, Rivamaor, Safforze, Sala, Salce, San Pietro in Campo, Sargnano, Sois, Sopracroda, Sossai, Tassei, Tisoi, Vezzano, Vignole, Visome |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Jacopo Massaro |
| Površina | |
| - Ukupna | 147,18 km2[1] |
| Visina | 390 m |
| Stanovništvo (30. januar 2010) | |
| - Grad | 36.644[2] |
| - Gustoća | 248/km2 |
| Vremenska zona | CET (UTC+1) |
| - Ljeto (DST) | CEST (UTC+2) |
| Poštanski broj | 32100 |
| Pozivni broj | 0437 |
| Službene stranice www.comune.belluno.it | |
| Karta | |
  Belluno | |
Belluno (ladino: Belum, njemački: Beilun) je grad od 36.644 stanovnika[2] u regiji Veneto u sjeveroistočnoj Italiji. Belluno je administrativno sjedište i glavni grad Bellunske provincije.
Belluno leži na 389 metara nadmorske visine u istoimenoj kotlini (Valbelluna) u podnožju Dolomita, na ušću rijeke Ardo u Piave. Belluno je okružen visokim planinama, sa sjevera masivom Schiarom (2565 m, dio Dolomita), planinom Servom (2133 m) i Talvenom (2542 m), a sa juga planinom Nevegalom (1763 m) koja razdvaja Valbellunu od venetske doline, poznatu po brojnim skijalištima. Zbog toga Belluno ima vrlo hladnu alpsku klimu. Prosječna godišnja temperatura je 10 °C, a količina oborina od 1400 do 1500 mm, ponekad i preko 2000 mm. Pored Belluna nalazi se nacionalni park Dolomiti Bellunesi.
Belluno je ime dobio po keltskom nazivu za brdo (belo-donum, dosl. divno brdo) na kojem se nalazi historijski centar grada, zbog njegova dominantnog položaja u kotlini. Grad su osnovali Rimljani oko 200. pne. kao municipium Bellunum. Od 181. pne. Belluno je postao snažna vojna rimska utvrda koja je štitila sjeverne granice carstva. Nakon propasti Zapadnog Rimskog carstva, Bellunom su vladali Langobardi (6. vijek) i Karolinzi (8. vijek), a od kraja 9. vijeka Bellunom vladaju lokalni grofovi-biskupi. Tada je izgrađen dvorac i gradske zidine. Nakon toga Bellunom vlada gibelinska porodica Ezzelino. Nakon dugotrajnih sukoba sa susjednim Trevisom oko graničnih teritorija, Belluno se 1404. dragovoljno predao Mletačkoj Republici. Od tada je postao važan centar za transport drvene građe iz svoje okolice (Cadore) po rijeci Piave do Venecije. Nakon propasti Mletačke Republike, Belluno je ušao u sastav Austrijskog Carstva i ostao u njemu sve do 1866. kad je ušao u novoosnovanu Kraljevinu Italiju.
- Katedrala (Duomo), podignuta pri kraju 15. vijeka po nacrtima venecijanskog arhitekta Tullia Lombarda, a zvonik je izgradio Filippo Juvarra u 18. vijeku.
- Palazzo dei Rettori iz 1491 za koju se pretpostavlja da je djelo Lorenza Ghibertija
- Biskupska palača, koju je izgradio grof-biskup Gerardo de' Taccoli 1190.
- Fontana na trgu Piazza del Duomo
- Barokna crkva San Pietro, izvorno podignuta u gotičkom stilu 1326. godine, u kojoj se nalazi pet slika Andrea Schiavonea (Andrija Medulić) i tri slike Sebastiana Riccija
- Palazzo del Capitano
- Crkva San Rocco iz 16. vijeka
- Crkva Santo Stefano,u kojoj se nalaze brojne oltarne slike lokalnih majstora iz 15. vijeka te Poklonstvo mudraca sa istoka koja se pripisuje tizijanovoj radionici
- Gradska vrata Porta Dojona i Porta Rugo
- Crkva Santa Maria dei Battuti iz 16. vijeka.
- Servizio Ambiente (Belluno) Arhivirano 2011-04-05 na Wayback Machine-u (it)
- Virtualni Belluno Arhivirano 2008-08-08 na Wayback Machine-u (it)
