Ne ubij
| Ne ubij | |
|---|---|
| Režija | Claude Autant-Lara |
| Scenario | Jean Aurenche e Pierre Bost |
| Uloge | |
| Muzika | Charles Aznavour |
| Fotografija | Jacques Natteau |
| Studio | Gold Film Lovćen Film Vaduz Production |
| Datum(i) premijere | 18. 11. 1961
|
| Trajanje | 148 min. |
| Zemlja | |
| Jezik | francuski |
Ne ubij (francuski: Tu ne tueras point; italijanski: Non uccidere) je francusko-italijansko-jugoslavenski igrani film snimljen 1961. u režiji Claudea Autanta-Lare. Radnja se temelji na stvarnim događajima, i smještena je u Francusku neposredno nakon drugog svjetskog rata. Protagonist je mladi Francuz koji je zbog dosljednog tumačenja vlastitih kršćanskih uvjerenja o neubijanju odbio služiti vojni rok te je zbog toga uhapšen; suđenje čeka u zatvoru gdje ćeliju dijeli s mladim njemačkim sjemeništarcem koji je nekoliko godina ranije kao pripadnik Wehmrachta po naređenju strijeljao francuske partizane te mu se sudi kao ratnom zločincu.
Claude Autant-Lara je film pokušavao snimati gotovo 12 godina, ali je imao poteškoća u dobivanju financijskih sredstava i dozvola, jer se tema prigovora savjesti smatrala "nepriličnom" za francusku javnost, s obzirom na ratove Indokini i Alžiru. Stoga je kao alternativno rješenje odabrana tadašnja Jugoslavija, iako ni u njoj nije postojao institut prigovora savjesti. Iako je doživio veliki uspjeh kod kritike, a Suzanne Flon osvojila nagradu na Venecijanskom filmskom festivalu, njegovo prikazivanje je zabranila cenzura i u Francuskoj i u Italiji, gdje se službeno protumačen kao "podstrekavanje kriminala", s obzirom da je u obje zemlje izbjegavanje služenja vojnog roka bilo krivično djelo. U Francuskoj je prikazan tek nakon završetka alžirskog ljeta u ljeto 1963. U Italiji je, pak, Giorgio La Pira, gradonačelnik Firence poznat po svom gorljivom pacifizmu javno prkosio državnoj zabrani i organizirao prvo javno prikazivanje 1961. godine.