Velibor Vasović
| Velibor Vasović | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Lični podaci | |||
| Puno ime | Velibor Vasović | ||
| Nadimak | Vaske | ||
| Datum rođenja | 3. oktobar 1939. | ||
| Mesto rođenja |  Požarevac,(Dunavska banovina, Srbija, Kraljevina Jugoslavija) | ||
| Datum smrti | 4. mart 2002. (62 godine) | ||
| Mesto smrti | .svg){kind=small} Beograd,(Srbija, SR Jugoslavija) | ||
| Visina | 180 cm | ||
| Pozicija | odbrambeni | ||
| Juniorski klubovi | |||
| 1954-1958 | FK Partizan | ||
| Seniorski klubovi * | |||
| God. | Klub | Uta. (Gol.) | |
| 1958-63 1963-64 1964-66 1966-71 |
FK Partizan  FK Crvena zvezda FK Partizan FK Ajaks  Ukupno |
88 (6) 13 (0) 40 (4) 145 (13) 286 (23) | |
| Reprezentacija ** | |||
| God. | Reprezentacija | Uta. (Gol.) | |
| 1961-66 | Jugoslavija Ukupno |
32 (2+1 autogol) 32 (2+1 autogol) | |
|
* Datum aktuelizovanja: | |||
Velibor Vasović (3. oktobar 1939, Požarevac— † 4. mart 2002. Beograd) je bivši fudbaler Partizana, Crvene zvezde, Ajaksa i jugoslovenski fudbalski reprezentativac i trener.
Vasović je svoju fudbalsku karijeru počeo kao petnaestogodišnjak u beogradskom fudbalskom klubu Partizan. Veoma brzo se ustalio u prvu jedanaestorku i odigrao je ukupno više od 300 utakmica u crno belom dresu. Sa Partizanom je osvojio četiri šampionske titule 1960/61, 1961/62, 1962/63 i 1964/65.
U sezoni 1963/64 prelazi u Crvenu zvezdu i svojim prelaskom podiže veliku medijsku pažnju. Pre toga se nikad nije dogodilo da neki fudbaler iz bilo kog od ova dva rivalska kluba pređe u suprotan tabor. Te godine sa Zvezdom osvaja opet šampionsku titulu Jugoslavije, što mu je četvrta zaredom. Odigrao je svega 13 utakmica. Po tadašnjim izvorima za tu jednu sezonu provedenu u Crvenoj zvezdi dobio je pet miliona tadašnjih dinara, što je bila otprilike koliko su tada koštala dva mercedesa[1].
Posle jedne sezone provedene u Crvenoj zvezdi vraća se u Partizan sa kojim opet osvaja titulu šampiona Jugoslavije 1964/65.
Osvajanjem titule šampiona Jugoslavije u sezoni 1964/65, Partizan je stekao pravo da igra u Kupu šampiona Evrope. Tadašnje Partizanove bebe, predvođene trenerom Matekalom predstavljale su ozbiljnog rivala bilo kom tadašnjem Evropskom klubu.
Partizan je na većini utakmica Kupa šampiona igrao u sledećem sastavu:
- (1) Šoškić (golman), (2) Jusufi, (3) Velibor Vasović (kapiten), (4) Rašović,(5) Mihajlović, (6) Kovačević, (7) Bečejac, (8) Bajić, (9) Hasanagić, (10) Galić, (11) Pirmajer. Trener je bio Abdulah Gegić.
Partizan je u predtakmičenju za protivnika dobio Francuskog prvaka Nanta. Pobedom u Beogradu sa 2:0 i nerešenim rezultatom u gostima 2:2, prva prepreka je bila preskoćena sa ukupim skorom od 4:2.
Sledeći protivnik je bio prvak Nemačke Verder iz Bremena. Verder je eliminisan ukupnim rezultatom 3:1. U Beogradu 3:0 i u Bremenu 0:1.
U četvrtfinalu Partizan je za protivnika dobio prvaka Čehoslovačke, Spartu iz Praga. Prvu utakmicu u Pragu Partizan je izgubio sa 4:1, dok je drugu utakmicu u Beogradu pobedio sa rezultatom 5:0 i time sa ukupnim skorom od 6:4 se kvalifikovao u polufinale.
U polufinalu je na Partizan čekao šampion Engleske, Mančester junajted. Međutim Partizanove bebe su i ovaj put uspešno odradile zadatak ukupnim skorom od 2:1 (2:0 u Beogradu i 0:1 u Londonu) prebrodile su i ovu prepreku i plasirale se u finale.
Finale Kupa šampiona se igralo u Briselu 11. maja 1966. godine i protivnik Partizana je bio prvak Španije Real iz Madrida. Igralo se na čuvenom stadionu Hejsel pred 55.000 gledalaca. Partizan je u svemu bio ravnopravan protivnik Realu i u 55 minutu je poveo pogotkom Velibora Vasovića. Na žalost igrača Partizana to je bilo sve što su mogli da učine. Pogocima Amansija i Serene, Real je uspeo da porazi Partizan i osvoji titulu šampiona kontinenta[2].
| 11. maj 1966. Finale Kupa šampiona | |||
 Real Madrid
|
2–1 | Partizan
|
Grad: Brisel Stadion Hejsel Sudija: Rudolf Kritlen (Nemačka) Gledalaca: 55.000 |
Amansio  70'Fernando Serena 76'
|
(Reportaža) | Vasović 55'
|
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Posle finalne utakmice u Kupu šampiona, većina igrača Partizana je našla angažmane u inostranim klubovima. Za Vasovića se zainteresovao Ajaks iz Amsterdama. Vasović je za Ajaks igrao od 1966. pa do 1971. godine. Odigrao je 145 prvenstvenih utakmica i postigao je 13 prvenstvenih golova. Sa Ajaksom je takođe osvojio tri titule šampiona Holandije u sezonama 1966-67, 1967-68 i 1969-70 i tru Kupa Holandije 1966-67, 1969-70 i 1970-71. Bio je i kapiten Ajaksa, ta čast pre njega nije ukazana nijednom inostranom igraču. Vasović je bio prvi stranac, kapiten Ajaksa. Ajaks je tih sezona bio senzacija u Evropi sa svojim novim stilom igre. Trener Mihels je uveo takozvani totalni fudbal, gde je svaki igrač mogao da igra bilo koju poziciju, a to mu je izbor igrača Ajaksovog tima i omogućio.
Odmah u prvoj sezoni Vasović sa Ajaksom osvaja Kup i šampionsku titulu Holandije[3], a te godine dvadesetogodišnji Johan Krojf sa 33 gola postaje golgeter šampionata[4].
U Ajaksu u kome je proveo pet sezona, pod dirigentskom palicom trenera Rinusa Mihelsa, Vasović je bio kapiten takvim igračima svetske klase kao što su bili Krojf, Neskens, Surbijer, Staj, Hulshof, Miren i Kajzer. Vasović je imao tu čast da kao kapiten prvi podigne prvi Ajaksov osvojeni trofej Kupa šampiona, prvi od četiri koliko je Ajaks u svojoj istoriji do sada osvojio.
Finale se igralo u Madridu 28. maja 1969. godine i protivnik Ajaksa je bio prvak Italije Milan iz Milana. Igralo se na stadionu Santjago Bernabeu pred 50.000 gledalaca. Milan je poveo sa dva nula i Ajaks je krenuo na sve ili ništa. Velibor Vasović postiže gol iz penala, smanjuje rezultat na 2:1 i budi nade igrača Ajaksa. Ali to sve traje kratko i golovima Sormanija i Pratija Milan povećava vođstvo na 4:1 i osvaja titulu šampiona Evrope[5].
| 28. maj 1969. Finale Kupa šampiona | |||
 Milan
|
4–1 | Ajaks
|
Grad: Madrid Stadion Santiago Bernabéu Sudija: Hoze Ortiz de Mendibil (Španija) Gledalaca: 50.000 |
| Proti 7' 40' 75' Anđelo Sormani 67'
|
(Reportaža) | Vasović 60' (pen)
|
Finale se igralo u Londonu 2. juna 1971. godine i protivnik Ajaksa je bio prvak Grčke Panatanaikos iz Atine. Igralo se na Vembliju pred 90.000 gledalaca. Ajaks je bio favorit. Panatanaikos je u neverovatnoj završnici u polufinalu eliminisao Crvrnu zvezdu u dve utakmice. Prvu utakmicu je Zvezda u Beogradu pobedila sa 4:1 i očekivalo se sigurno finale, međutim Panatenaikos, predvođen trenerom Puškašem je u Atini pobedio sa 3:0 i zahvaljujući golu u gostima se kvalifikovala u finale. Već ovo je bio veliki uspeh za Grčki tim, tako da je Ajaks samo završio preostali deo posla i omogućio Vasoviću da podigne prvi Ajaksov trofej pobednika Kupa šampiona. Vasović prvi put da nije postigao pogodak u finalu ali ga je zato prvi put osvojio[6].
Ajaks je finalnu utakmicu Kupa šampiona igrao u sledećem sastavu:
- (1) Staj (golman), (7) Neskens, (3) Hulshof, (4) Velibor Vasović (kapiten),(2) Surbijer, (6) Rijnders, (14) Krojf, (9) Miren, (8) Svart, (10) Dajk, (11) Kajzer. U drugom poluvremenu, kao zamene, su ušli (12) Blankenburg i (15) Han. Trener je bio Rinus Mihels[7].
| 2. jun 1971. Finale Kupa šampiona | |||
| Ajaks
|
2–0 |  Panatanaikos
|
Grad: London Vembli Sudija: Džek Tejlor (Engleska) Gledalaca: 90.000 |
| Dajk 5' Han 87'
|
(Reportaža) |
Vasović je za reprezentaciju Jugoslavije igrao u periodu od 1961. pa do 1966. godine. Za to vreme je odigrao 32 utakmice i postogao dva gola i jedan autogol.
Debi u reprezentaciji Jugoslavije, Vasović je imao na 18. juna 1966. godine na prijateljskoj utakmici u Beogradu protiv Maroka. Krajnji rezultat te utakmice je bio 3:2 za Jugoslaviju.
Svoj prvi gol za reprezentaciju Vasović je postigao 4. novembra 1962. godine, na kvalifikacionoj utakmici za evropsko prvenstvo, protiv Belgije održanoj u Beogradu. Krajnji rezultat je bio 3:2 za Jugoslaviju. Druga dva gola je dao Josip Skoblar. Svoj drugi gola za reprezentaciju Vasović je postigao 7. novembra 1965. na kvalifikacionoj utakmici za svetsko prvenstvo 1966. u Engleskoj, protiv Norveške. Krajnji rezultat je bio 1:1. Autogol je postigao 27. septembra 1964. godine na prijateljskoj utakmici protiv Austrije u Beču, kada je reprezentacija Jugoslavije izgubila sa 3:2.
Vasović sa reprezentacijom nije imao uspeha koliko na klupskom planu. Nije uspeo da učestvuje ni na jednom od velikih takmičenja, evropsko ili svetsko prvenstvo. Jedna od atraktivnijih utakmica na kojoj je igrao je bila utakmica koju je Jugoslavija igrala protiv reprezentacije Evrope. Utakmica je odigrana 23. septembra 1964. godine u Beogradu na stadionu JNA pred 20.000 gledalaca.
| 23. septembar 1964. Prijateljska utakmica | |||
| Jugoslavija
|
2–7 | Evropa | Grad: Beograd Stadion JNA Sudija: Godfrid Dinst (Švajcarska) Gledalaca: 20.000 |
| Kostić 31' Galić 62'
|
(Statistika) | Zeler 22' 68' Euzebio 24' (pen) 43' 52' 56'Hoze Avgusto 67'
|
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Po završetku aktivne igračke karijere, 1971. godine, Vasović prelazi u trenere. Prvo kao trener odlazi u svoj matični klub Partizan i preuzima ga u drugom delu fudbalske sezone 1971/72. Na kraju debitantske sezone sa Partizanom zauzima petu poziciju prvenstva. Sledeće sezone, 1972/73, opet nije uspešan, Partizan završava na četvrtom mestu. Vasović ostaje u Partizanu još pola sezone 1973/74 i posle preuzima Proleter iz Zrenjanina i francuski Angers iz Angersa u priodu od 1975. do 1976. godine. Posle u sezonama 1976/77 i 1978/79 preuzima Pari Sen Žermen, ali opet bez nekog većeg uspeha.[8], Etnikos iz Pireja (1983), Crvenu zvezdu (1986-1988), gde u sezoni 1986/87 zauzima treće mesto i u sezoni 1987/88 osvaja titulu šampiona Jugoslavije. Na kraju preuzima švajcarski klub FK Belinconu iz Belincone (1989) vodi ga jednu godinu i posle toga završava trenersku karijeru[9]Posle godine provedene u Švajcarskoj, Vasović se vraća u Beograd i započinje svoju pravničku karijeru koja mu je ustvari i bila osnovno zanimanje pored fudbala[10].
Vasović je i pored relativno kratke karijere osvojio toliko titula da retko koji fudbaler može sa time da se pohvali. Sa svakim od timova za koje je igrao je osvajao titule šampionata države.
Sa Partizanom je osvojio četiri šampionske titule Jugoslavije
Finale Kupa šampiona
- 1965/66 Partizan izgubio od Real Madrida sa 2:1 (Jedini gol za Partizan je dao Velibor Vasović[11])
Sa Crvenom zvezdom je osvojio jednu šampionsku titulu Jugoslavije
Sa Ajaksom je osvojio tri šampionske titule Holandije
Tri kupa Holandije:
Takođe je sa Ajaksom igrao u finalu holandskog kupa u sezoni 1967/68, gde su izgubili od Den Haga sa 2:1.[12]
Dva finala Kupa šampiona
Statistika sa Partizanovog sajta[15]
| Takmičenje | Broj utakmica | Broj golova |
|---|---|---|
| Prvenstvene | 162 | 22 |
| Internacionalne | 43 | 7 |
| Prijateljske | 125 | 36 |
| Kup Jugoslavije | 12 | 1 |
| Kup evropskih šampiona | 15 | 3 |
| Srednjoevropski Kup | 8 | 4 |
| Kup Oslobođenja Beograda | 2 | 1 |
| Ukupno | 367 | 74 |
- ↑ „Biografija Velibora Vasovića na stranici reprezentacije”. Arhivirano iz originala na datum 2009-06-09. Pristupljeno 2012-02-09.
- ↑ Champions' Cup 1965-66
- ↑ „Holandska fudbalska sezona 1966-67, tabela i rezultati”. Arhivirano iz originala na datum 2007-10-08. Pristupljeno 2012-02-09.
- ↑ Lista strelaca holandskih šampionata
- ↑ Champions' Cup 1968-69
- ↑ Champions' Cup 1970-71
- ↑ Statistika i rezultati 1970-71
- ↑ „France - Trainers of First and Second Division Clubs”. RSSSF. Pristupljeno 24. 08. 2008.
- ↑ „Switzerland - Trainers of First and Second Division Clubs”. RSSSF. Pristupljeno 24. 08. 2008.
- ↑ UEFA, vesti
- ↑ Sastavi timova i rezultati
- ↑ Zvanična stranica holandskog kup takmičenja
- ↑ Sastavi timova i rezultati
- ↑ Sastavi timova i rezultati
- ↑ „Partizanova stranica”. Arhivirano iz originala na datum 2010-08-23. Pristupljeno 2012-02-09.
