VIII. Innocentius

Papa VIII. İnnocentius
Papa VIII. İnnocentius
	VIII. İnnocentius portresi
Doğum	Giovanni Battista Cibo; 1432; Cenova, Ceneviz Cumhuriyeti, (günümüzde İtalya)
Ölüm	25 Temmuz 1492; Roma, Papalık Devletleri, (günümüzde İtalya)
Etkin yıllar	29 Ağustos 1484 - 25 Temmuz 1492
Yerine geldiği	IV. Sixtus
Yerine gelen	VI. Alexander
Din	Hristiyanlık (Katolik)

Papa VIII. İnnocentius (İtalyanca:İnnocenzo VIII; İngilizce ve Fransızca : İnnocent_VIII) (1432 Cenova, Ceneviz Cumhuriyeti, (günümüzde İtalya) – 25 Temmuz 1492 Roma, Papalık Devletleri, (günümüzde İtalya). Doğum adı Giovanni Battista Cibo idi. 29 Ağustos 1484 - 25 Temmuz 1492 döneminde papalık yapmıştır.

Hayatı

Papalıktan önce

Asıl adı Giovanni Battista Cibo olup 1432'de Cenova Ceneviz Cumhuriyeti, (günümüzde İtalya) şehrinde doğdu. Babası "Arano Cibo" adlı bir asil olup Papa III. Callixtus papalık döneminde Roma'da senatörlük yapmıştı. Babasının ecdadının "Grek" asıllı olduğu bilinmektedir. Giovanni Battista'nın gençliği Napoli Krallığı sarayında geçti. Sonra Padova Üniversitesi'ne ve Roma'ya yüksek eğitim için gitti.

Cibo Papaz olmadan önceki bu dönemde birkaç kadınla evlenmeden ilişkiler kurdu. Bu ilişkilerden bir erkek biri kız 2 gayrimeşru çocuğu oldu. Bu çocuklarına karşı gayet koruyucu davranmıştır ve onların hayatlarında ilerleyebilmeleri için birçok karmaşık iltimas hareketine girişmiştir. VIII. İnnocentius adı ile papa olduktan sonra ilk çocuğu olan oğlu "Franceschetto Cibo" (ö. 1519) ile Floransa Cumhuriyeti içinde gayet önemli devlet idarecisi olan ve gayet büyük serveti bulunan Lorenzo de' Medici'nin kızı olan "Maddalena de' Medici" (1473-1528) ile evlenme yapmasını organize etti. Bu evlenmeyi sağlayabilmek için Papa VIII. İnnocentius Lorenzo de' Medici'nin 13 yaşındaki oğlu Giovanni'yi kardinal yapması gerekmiştir. (Bu kişi sonradan Papa X. Leo olmuştur.) Kızı olan "Teodrina Cibo" soylu "Gerardo Usomidere" ile evlenip bu çiftin bir kızı olmuştur.

Cibo Roma'da iken eğitim yaptıktan sonra papaz olması takdis edildi. Papaz olarak Papa V. Nicholaus (1447–55) yarı kardeşi olan Kardinal Calandrini'nin maiyetinde çalışmaya başladı. Papa II. Paulus döneminde ise o zaman yaptığı arkadaşlarının desteği ve yardımı ile Papa tarafından Savona Piskoposu olarak atandı. 1473'te ise (sonra III. Julius adı ile papa olacak) Kardinal Giuliano Della Rovere iltiması ile Papa IV. Sixtus tarafından önce Malfetta Piskoposu yapıldı; sonra da 1473'te San Barnara Kardinal-Papazı oldu ve daha sonra da San Cecillia Kardinal-Papazı olarak atandı.

Papa IV. Sixtus 12 Ağustos 1484'te öldükten sonra yeni papa seçimi için toplanan Kardinaller Konklav'ında çok sayıda hiçbiri tek başına ekseriyetle papa seçebilecek kadar güçlü olmayan klikler bulunmakta idi. Roma sokakları ise çapulcu gençler ile dolmuştu. Konklavda en etkili kişi (sonradan Papa II. Julius olacak) kardinal Giuliano Della Rovere idi. Ama o sırada Della Rovere kendi için yeterli sayıda oy toplayamayacağını bilmekte idi. Onun için Kardinal Della Rovere papa iken kontrol edebileceğini bildiği Kardinal Giovanni Battista Cibo'nın papa olması için uğraş verdi. Cibo 29 Ağustos 1484'te papa seçildi ve Papa VIII. İnnocentius adını aldı.

Papalık dönemi

Daha papalık taç giyme töreni yapılmadan Papa VIII. İnnocentius Osmanlılara'a karşı bir Haçlı Seferi ilan edilmesini öngördü ve bunun için Avrupa'daki Katolik dünyasına haberler ulaştırdı. Osmanlılar II. Bayezid-Cem Sultan çatışmasından yeni çıkmışlar; 1483'te Cem Bodrum'a giderek oradaki Rodos Hospitalier Şövalyeleri'ne sığınmıştı. Rodos Şövalyelerinin Büyük Ustası olan İspanyol asıllı Fransız bir asil olan Pierre d'Aubusson Sultan Beyazıt ile bir anlaşma yapıp Osmanlıların şövalyelere her yıl 45 bin düka altın tazminat vermesi karşılığında Sultan Cem'in şövalyelerce tutuklu olmasına anlaştılar. Kaçmasını önlemek için Sultan Cem Anadolu'dan Fransa'da gönderildi. Sultan Cem orada Pierre d'Aubusson şatolarında, önce Rochechinard, Dauphiné'de ve sonra Bourganeuf şatosunda, 6 yıl tutuklu olarak yaşadı.

Osmanlıların bu zayıf durumuna rağmen yeni papa VIII. İnnocentius'un Haçlı seferi çağrısına Avrupa'da ne hükümdarlar; ne asiller ne de alelade halk uymayı kabul etti. 1488'de papa yeni bir strateji uygulamaya karar verdi. Cem Sultanı Hospitalier Şövalyeleri'nin tutukluluğundan alıp Roma'ya getirtti. Papa VIII. İnnocentius Cem Sultan'la bir görüşme yaptı. Hristiyan olması hâlinde onu bir Haçlı Seferinden sonra Osmanlılar yerine kurulacak Katolik Romanya İmparatorluğu başına geçirebileceğini söyledi. Fakat Cem Sultan bu teklifi şiddetle reddetti. Diğer taraftan bu teklifi kabul etse bile Hristiyanların tekrar bir Haçlı seferi macerasına girecekleri; girseler bile bunda başarı kazanacakları gayet şüpheli idi. Papa Cem Sultanı Roma'da gayet bir rahat yaşayacak şekilde ağırladı; ama Cem Sultan tutuklu idi. 1489'da Sultan Beyazid ve ile Papa yeni bir anlaşmaya vardılar. Sultan Cem'in Roma'da tutuklu olmasına karşılık Osmanlı Sultanı Papa VIII. İnnocentius'a (o zaman Papalık Devletleri yıllık vergi hasılatının tümüne eşit olan) 120,000 kron toptan tazminat vermeyi; 100 köle göndermeyi; her yıl 45,000 düka altını tazminat vermeyi ve İsa'nın çarmıhta öldürülmesi silahı olan Kutsal Mızrak'ı vermeyi kabul etti.^[1]^[2]

VIII. İnnocentius 14 Aralık 1484'te Alman Engezisyon Başkanı Heinrich Kramer'in isteğine uyarak "Summis desideantes" adlı bir Papalık Kanunu yayınladı. Bu kanun Karamer'in "büyücüler" ve "cadılar" hakkındaki araştırmalar, düşünceler ve fikirleri kapsamakta idi. Bu Papalık kanunu yüzyıllarca Katolik kilisesinin "cadılar" ve "büyücüler" aleyhinde giriştiği "pogrom" ve "şeytan çıkartma" kampanyalarına temel sağladı.

1487'de VIII. İnnocentius, tarihte gayet kötü bir ün kazanmış olan, Tomas de Torquemada'yı İspanya için Genel Engezisyon Başkanı ilan etti.

Aynı zamanda Fransa Alpler bölgesinde Peter Waldo tarafından başlatılan reformasyon hareketi olan "Waldesiyen" tarikatını ortadan kaldırmak hedefli bir Haçlı Seferi ilan etti ve bu sefere katılanlara "endüljans" verileceğini ilan etti.

1475'da humanist filozof Pico dell Mirandola'nın hazırlamış olduğu "İnsanlık Saygınlığı İçin Söylev" adlı hümanizma konulu ve bu kişinin geliştirmiş olduğu 900 tezi ele alan kitapta bulunan din, felsefe ve doğal felsefe konularını işleyen 900 tezden 13'unun Katolik Kilisesi doktrinlerine zıt olduğu nedeniyle büyük günah işlendiğini iddia ederek "Rönesans Beyannamesi" lakabını alan bu kitaba dinsel sansür koyup yasaklattırdı.

Roma'da Vatikan Sarayı'nın yakınlarında bulunan bir yokuşta "Vatikan Belvederesi" adı verilen bir yazlık köşk yaptırdı ve bu köşk sonradan "Cortile del Belvedere (Belvedere Avlusu)" adı ile ünlü bir Rönesans mimarisi meydan örneğine dönüştürüldü.

Mevsim uygun olduğu dönemlerde Papa "Castello della Magliana" adli şatonun etrafındaki korularda ava çıkmaktaydı ve bu şatoyu genişlettirip yenileştirdi.

Papalık sarayı için yaptığı harcamalar Papalık'a gelen kilise gelirleri ile karşılanmakta idi. Yeni papalık gelirleri bulmak için bunun Hristiyan dini kanunlarına göre büyük bir günah ve suç olduğunu bile bile dinsel hiyerarşi içinde yeni görevler yaratıp bu dinsel görevleri gizlice ihalelerle dinsel göreve gelmek isteyenlere satmaya başladı.

1486'da Napoli Kralı I. Fernandino ile Papalık Devletleri arasında bir barış anlaşması imzalandı. Fakat bu anlaşmaya göre Napoli Kralı I. Fernandino Papa tarafından resmen Napoli Krallığı tacını giydirilmesi için kabul etmiş olduğu tazminatı ödemekten kaçındı ve ödeme için yapılan yeni anlaşmalara da tekrar tekrar riayet etmedi. Bunun üzerine 1689'da Papa VIII. İnnocentius, ölümünden sonra İtalya'nın geleceğine gayet kötü sonuçlar doğuracak olan, bir politik tedbir aldı. Napoli Kralı I. Fernandino'yu aforoz etti. Fransa Kralı VII. Charles'i Fransa ordusu ile İtalya yarımadasından güneye geçip güneyde bulunan Napoli Krallığı'nı eline geçirmeye çağırdı ve ona İtalya'yı istilaya izin verdiğini ilan etti. Bu çağırı ve izin, Fransa'nın İtalya'yı istilasına yol açtı ve bunun İtalya'ya getirdiği felaketler ancak Papanın ölümünden sonra ortaya çıktı ve bu savaş ancak 1494'te sona erdi.

VIII. İnnocentius'un papalık dönemi sırasında ortaya çıkan diğer bir önemli olay da İberik Yarımadasında Katolik Krallar olarak anılan Aragon Kralı II. Ferdinand ile Kastilya Kraliçesi I. İsebella'nın ordularının 1482-1492'de devam eden Granada Savaşı'ni galip bitirerek Ocak 1492'de Granada kalesini ellerine geçirmeleri ve böylece İspanya 'da en son Müslüman Arap Endülüs devletine son vermeleri oldu. Bu sonuç Vatikan'da büyük sevinç ve eğlentilerle karşılandı. Papa VIII. İnnocentius Aragon Kralı II. Ferdinand'ı "Katolik Majestesi" unvanı ile onurlandırıp taltif etti.

Temmuz 1492'de VIII. İnnocentius yüksek bir ateşle yatağa düştü. Doktoru olan Yahudi Giacomo di San Genesio'nun papaya ilk kan nakli yapmayı çalıştığı hikâye edilmekte ve yatakta olan papaya 10 yaşlarında 3 genç çocuğun kanını içirttiği bildirilmektedir. Fakat bu başarısız bir çare olmuştur ki üç genç çocuk da hemen vefat etmişlerdir. Bu hikâyenin Yahudi aleyhtarları tarafından uydurulmuş bir hurafe olduğu da çok muhtemeldir. Papa 25 Temmuz 1492'de ölmüştür.

Kaynakça

^ Kutsal Mızrak çeşitli yerlerde bulunduğu iddia edilmiştir. 1357 Kutsal Mızrak'ın keskin uçunun Paris'te olduğu belgelidir. Ayni zamanda aynı tarihte Ortodoks Kilisesi merkez kilisesi Aya Sofya'da Konstantinopolis'te de bir Kutsal Mızrak bulunduğu belgelenmiştir ve 1430'lu yıllarda da Kutsal Mızrağın Konstantinpolis'te bulunduğu hakkında da yazılı belge bulunur. Osmanlıların 1453'te İstanbul'u ele geçirdikten sonra Kutsal Mızrağın da Aya Sofya'da Osmanlılar eline geçtiği kabul edilmektedir. Sultan II. Beyazıt'ın Papa VIII. İnnocentius ile yaptığı anlaşmayı yerine getirmek için ona gönderdiği Kutsal Mızrak işte Aya Sofya'da bulunan bu "mızrak" olmalıdır. Avrupa'ya gönderilen bu mızrakın Roma'da Aziz Petrus Bazilikası'nda saklandığı bildirilmektedir. Papa eline geçtikten sonra bile birçok Avrupalı bu mızrak'ın gerçekliğinden şüpheli olduklarını belirtmişlerdir. Çünkü Avrupa'da Kutsal Mızrak olduğu iddia edilen diğer "kutsal kalıntılar" bulunmaktadır. Bunların başında önce Nürnberg'de bulunup sonra Viyana'a götürülen "Kutsal Mızrak" vardır. Bir diğer Kutsal Mızrak'in ise Ermenistan'da Ecmiadzin (Üç Kilise'de) bulunduğu iddiası vardır. Birinci Haçlı seferi sırasında 1098 Haçlılar Antakya'yı fethettikten sonra orada Musul atabeyi Kerboğa tarafından kuşatılmaya alındıkları zaman Antakya Katedrali'nin zeminin de bir Kutsal Mızrak'ı bulup ondan aldıkları şevkle bu kuşatmayı kırıp Kerboğa'yı yenmişlerdi.
^ Duffy, Eamon (2006). Saints and Sinners – A History of the Popes,Yale University Press. ISBN 978-0-300-11597-0. s.196

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta VIII. Innocentius ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

"Wikisource" websitesinde "Nicholas Aloysius Weber, (1913) "Pope Innocent VIII" Catholic Encyclopedia (1913) Cilt 8" maddesi Catholic Encyclopedia (1913)/Pope Innocent VIII - Wikisource, the free online library 26 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
"Wikisource" websitesinde "Innocent VIII" 1911 Encyclopædia Britannica, Volume 14 1911 Encyclopædia Britannica/Innocent/Innocent VIII - Wikisource, the free online library 12 Mayıs 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)

Katolik Kilisesi unvanları
Önce gelen: IV. Sixtus	Papa 29 Ağustos 1484 - 25 Temmuz 1492	Sonra gelen: VI. Alexander

[1] Kutsal Mızrak çeşitli yerlerde bulunduğu iddia edilmiştir. 1357 Kutsal Mızrak'ın keskin uçunun Paris'te olduğu belgelidir. Ayni zamanda aynı tarihte Ortodoks Kilisesi merkez kilisesi Aya Sofya'da Konstantinopolis'te de bir Kutsal Mızrak bulunduğu belgelenmiştir ve 1430'lu yıllarda da Kutsal Mızrağın Konstantinpolis'te bulunduğu hakkında da yazılı belge bulunur. Osmanlıların 1453'te İstanbul'u ele geçirdikten sonra Kutsal Mızrağın da Aya Sofya'da Osmanlılar eline geçtiği kabul edilmektedir. Sultan II. Beyazıt'ın Papa VIII. İnnocentius ile yaptığı anlaşmayı yerine getirmek için ona gönderdiği Kutsal Mızrak işte Aya Sofya'da bulunan bu "mızrak" olmalıdır. Avrupa'ya gönderilen bu mızrakın Roma'da Aziz Petrus Bazilikası'nda saklandığı bildirilmektedir. Papa eline geçtikten sonra bile birçok Avrupalı bu mızrak'ın gerçekliğinden şüpheli olduklarını belirtmişlerdir. Çünkü Avrupa'da Kutsal Mızrak olduğu iddia edilen diğer "kutsal kalıntılar" bulunmaktadır. Bunların başında önce Nürnberg'de bulunup sonra Viyana'a götürülen "Kutsal Mızrak" vardır. Bir diğer Kutsal Mızrak'in ise Ermenistan'da Ecmiadzin (Üç Kilise'de) bulunduğu iddiası vardır. Birinci Haçlı seferi sırasında 1098 Haçlılar Antakya'yı fethettikten sonra orada Musul atabeyi Kerboğa tarafından kuşatılmaya alındıkları zaman Antakya Katedrali'nin zeminin de bir Kutsal Mızrak'ı bulup ondan aldıkları şevkle bu kuşatmayı kırıp Kerboğa'yı yenmişlerdi.

[2] Duffy, Eamon (2006). Saints and Sinners – A History of the Popes,Yale University Press. ISBN 978-0-300-11597-0. s.196

[1]

[2]

Katolik Kilisesi Papaları
Papalar listesi Papa adları Antipapa Seçilmiş-papa
1–4. yüzyıl Kostantin Dönemi (312–337) dahil olmak üzere Roma İmparatorluğu Dönemi (–493)	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontianus Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephenus II. Sixtus Diyonisyus I. Felix Eutychianus Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Silvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius
5–8. yüzyıl Ostrogot Papalığı (493–537) Bizans Papalığı (537–752) Frank Papalığı (756–857)	I. Innocentius Zosimus I. Bonifatius I. Celestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinianus III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodorus I. Martinus I. Eugenius Vitalianus II. Adeodatus Domnus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo
9–12. yüzyıl Saeculum obscurum (904–964) Crescentii Dönemi (974–1012) Tusculum Papalığı (1012–1044/1048) İmparatorluk Dönemi (1048–1257)	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentinus IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nicolaus II. Hadrianus VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodorus IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Landus X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Silvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Silvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicholaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. Innocentius II. Caelestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Celestine III. Innocentius
13–16. yüzyıl Viterbo (1257–1281) Orvieto (1262–1297) Perugia (1228–1304) Avignon Papalığı (1309–1378) Batı Bölünmesi (1378–1417) Rönesans Papalığı (1417–1534) Reform Dönemi (1534–1585) Barok Dönem (1585–1689)	III. Honorius IX. Gregorius IV. Celestinus IV. Innocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. Innocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Celestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. Innocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. Innocentius VIII. Clemens
17–21. yüzyıl Aydınlanma Çağı (y. 1640–1740) Devrim Dönemi (1775–1848) Roma Sorunu (1870–1929) Vatikan (1929–günümüz)	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. Innocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. Innocentius VIII. Alexander XII. Innocentius XI. Clemens XIII. Innocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus XVI. Benedictus Francis