nur

Ayrıca bakınız: Nur

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi نور‎ (nûr) sözcüğünden devralındı, Osmanlı Türkçesi sözcük Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden gelmektedir.

Söyleniş

• Heceleme: nur

Ad

nur (belirtme hâli nuru, çoğulu nurlar)

1. aydınlık, ışık, parıltı
2. (din) ilahî bir güç tarafından gönderildiğine inanılan parlaklık

   Kuru Kadı okurken önündeki mezarın bir yeşil nurla tutuştuğunu gördü. - Ömer Seyfettin

Atasözleri

• Eskiye itibar olsaydı bitpazarına nur yağardı

Deyimler

• nur topu gibi
• nur yüzlü

Çeviriler

ilâhî parlaklık

• Azerice: nur (az)
• İbranice: אור‎ (he) (or)
• İngilizce: light (en)
• İsveççe: ljus (sv) n
• Tatarca: nur (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "nur" maddesi

Azerice

Köken

Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden.

Ad

nur

1. (din) nur

Gagavuzca

Köken

Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden.

Ad

nur

1. (din) nur

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Özbekçe

Köken

Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden.

Ad

nur

1. (fizik) ışın, şua
2. (optik) tayf

Tatarca

Köken

Arapça نُور‎ (nūr) sözcüğünden.

Ad

nur

1. (din) nur