Миниадлар
Миниадлар (қадимги юнонча: Μινυάδες) — қадимги юнон мифологиясида[1] Орҳомен шоҳи Минининг учта қизи. Уларнинг исмлари: Алкифоя, Левконоя, учинчиси Овид томонидан номланмаган ёки Левкиппа, Арсиппа ва Алкафея[2]. Улар жуда меҳнаткаш эдилар ва Диониснинг оргияларини рад этишди, шунинг учун улар кўршапалакларга айландилар[3]. Боэотияда Дионисга сиғиниш жорий этилган пайтда, бошқа аёллар ва қизлар тоғларда сайр қилиб, сайр қилишган ва бу опа-сингиллар уйда ёлғиз қолиб, ўзларини одатдаги ишларига бағишлаган ва шу билан худо учун муқаддас кунларни булғаган. Левкиппа ўғли Гипасни опалари билан бирга парчалаб ташлади, кейин улар Гермес уларни кўршапалак, бойўғли ва бойўғлига айлантирмагунча, улар печак, ўт ва дафна еб, Бакхиянинг ғазабига берила бошладилар[4]. Уларнинг авлодлари оиласидан бўлган аёлларни „қотиллар“, яъни „бузғунчилар“ деб аташган, ҳар йили Агрионнинг байрамида Дионис руҳонийси қўлида қилич билан уларни таъқиб қилган ва агар у Вакҳанкага етиб олса, ўлдириши мумкин эди[5].
Афсона, Эсхилнинг „Юнчилар“ трагедиясида тасвирланган (фр. 169-171 Радт).