Νέος Μουσικός Ελληνομνήμων 6

2013

Οι ρίζες της σχέσης γλώσσας και μουσικής ανάγονται στην ιστορική περίοδο της Αρχαίας Ελλάδας, στην οποία στο πλαίσιο της θεωρίας της μίμησης η μουσική θεωρείτο μιμητική τέχνη, δηλαδή είχε την ικανότητα να μιμείται την πραγματικότητα, εφόσον συνέπραττε με τη γλώσσα που είχε την προτεραιότητα και μάλιστα δυνάμωνε τη μιμητική ικανότητά της.Η αντίληψη αυτή ίσχυσε και σε όλο το Μεσαίωνα και ακόμη έντονα στον 17ο αιώνα, ενώ από το τέλος του 18ου αιώνα άρχισε να ατονεί. Η εργασία αυτή εξετάζει τη σχέση μουσικής και γλώσσας μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, το οποίο αποτελεί μία μεταβατική περίοδο στη σχέση των δύο τεχνών. Κατά την περίοδο αυτή η ανάπτυξη της οργανικής μουσικής οδήγησε στην ανεξαρτητοποίηση της μουσικής από τη γλώσσα και η σχέση μουσικής και γλώσσας άρχισε να υφίσταται περισσότερο στη μορφή της προγραμματικής μουσικής και του συμφωνικού ποιήματος. Η αλλαγή αυτή στη σχέση γλώσσας και μουσικής προετοιμάστηκε και εκφράστηκε με τις αντιλήψεις του Γκ. Φρ. Χέγκελ στις αρχές του 19...

Epistēmēs Metron Logos, 2019

Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η αποτίμηση της σύμπραξης δυοδιεπιστημονικών πεδίων, της Παιδαγωγικής του Θεάτρου και τηςΜουσειακής Αγωγής. Θεωρώντας ότι το σύγχρονο μουσείο και ηανάγκη να προσελκύσει ένα πιο διευρυμένο κοινό το οδηγούν να αναθεω-ρεί παρόντα μοντέλα εξήγησης και ερμηνείας των συλλογών του, προτεί-νουμε μια δημιουργική προσέγγιση των μουσειακών εκθεμάτων. Ειδικό-τερα, η θεατρική προσέγγιση αποτελεί γόνιμο εκπαιδευτικό περιβάλλονκαι μέσον ενδυνάμωσης της συνάντησης του μουσειακού αντικειμένου καιτων επισκεπτών, τους οποίους εμπλέκει με τρόπο βιωματικό, μέσω θεατρι-κών ρόλων, στην βαθιά κατανόηση του μουσειακού κόσμου, των αιτιωδώνσχέσεων και της συνολικής πραγματικότητας, η οποία βρίσκεται πίσω απότα μουσειακά εκθέματα.

2015

Αντί προλόγου Το προκείμενο τευχίδιο περιέχει τα βιογραφικά των εισηγητών και τις περιλήψεις των εισηγήσεων του 1 ου Διεθνούς Διεπιστημονικού Μουσικολογικού Συνεδρίου του Τομέα Ψαλτικής Τέχνης και Μουσικολογίας της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου. Το Συνέδριο πραγματοποιείται στο Συνεδριακό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδας και Αλμυρού, στα Μελισσιάτικα Βόλου, από τις 29 Ιουνίου ως τις 3 Ιουλίου 2014, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού και με την ευγενική υποστήριξη του Δήμου Βόλου. Το θέμα του Συνεδρίου είναι «Η Ψαλτική Τέχνη ως Αυτόνομη Επιστήμη: Επιστημονικοί Κλάδοι-Συναφή Επιστημονικά Αντικείμενα-Διεπιστημονικές Συνεργασίες, Διαθεματικότητα και Διάδραση» Στόχος του Συνεδρίου είναι η αντιμετώπιση της Ψαλτικής Τέχνης (της Βυζαντινής, μετα-Βυζαντινής, νεότερης και σύγχρονης εκκλησιαστικής μουσικής της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) ως αυτόνομης επιστήμης και η αναγνώριση της αναγκαιότητας για προσδιορισμό και αποδοχή των επιστημονικών της κλάδων, των συναφών επιστημονικών αντικειμένων και των σχετικών προς αυτήν επιστημών. Στο Συνέδριο συμμετέχουν 65 επιστήμονες με ισάριθμες εισηγήσεις. Οι εισηγήσεις καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα προσεγγίσεων στην Ψαλτική, όπως ενδεικτικά της Θεολογίας, της Φιλοσοφίας, της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, της Φιλολογίας, της Ιστορίας, της Παιδαγωγικής, της Ψυχολογίας, της Ιατρικής, της Ακουστικής και των Φυσικών Επιστημών, των Μαθηματικών, της Πληροφορικής, και φυσικά της Μουσικολογίας. Ο Τομέας Ψαλτικής Τέχνης και Μουσικολογίας της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου άρχισε να λειτουργεί τον Σεπτέμβριο του 2013. Η δημιουργία του ήταν η φυσική συνέχεια μιας σειράς μουσικολογικών εκδηλώσεων που είχαν πραγματοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια μέσα από το πλαίσιο του Συνδέσμου Ιεροψαλτών Βόλου και της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού. Στους βασικούς στόχους του Τομέα περιλαμβάνονται η μουσικολογική έρευνα

2015

Ο πλεσκαηηθός δεκηοσργός (ζσγγραθέας) δειώλεη ηο επίπεδο ηες πρόζβαζες ποσ επηζσκεί ζηο πιήρες θείκελο ηες εργαζίας ή ηες δηαηρηβής ηοσ.  Ελεύθερη-παγκόσμια πρόσβαση (www access-Free) Όιοη οη τρήζηες έτοσλ δσλαηόηεηα ειεύζερες πρόζβαζες ζηο ζσγθεθρηκέλο ηεθκήρηο τφρίς θαλέλαλ περηορηζκό.  Πρόσβαση ΕΜΠ (NTUA access-Restricted) Αθορά τρήζηες-κέιε ηες Ποισηετλεηαθής Κοηλόηεηας. Είλαη δειαδή ειεύζερε ε πρόζβαζε από σποιογηζηές εληός θαη εθηός ΕΜΠ κε αλαγλώρηζε IP δηεύζσλζες. Απαραίηεηε προϋπόζεζε γηα ηελ πρόζβαζε από απόζηαζε (εθηός Ποισηετλείοσ) είλαη ε σπερεζία VPN (Πρόζβαζε κέζφ εηθοληθού ηδηφηηθού δηθηύοσ) ποσ δηαζέηεη ηο Κέληρο Δηθηύφλ ηοσ ΕΜΠ http://www.noc.ntua.gr. Ασηή ε ποιηηηθή πρόζβαζες δηαρθεί γηα ηρία τρόληα θαη κεηά αιιάδεη ασηόκαηα ζε παγθόζκηα.  Έλλειψη πρόσβασης (No access-Locked) Οη τρήζηες δελ έτοσλ πρόζβαζε ζηο πιήρες θείκελο, αιιά κόλο ζηα κεηαδεδοκέλα. Η έιιεηυε πρόζβαζες δηαρθεί γηα έλα τρόλο θαη κεηά αιιάδεη ασηόκαηα ζηελ ΕΜΠ πρόζβαζε γηα ηρία τρόληα θαη έπεηηα ζηελ παγθόζκηα πρόζβαζε. Σεκαληηθή Σεκείφζε: Όια ηα ηεθκήρηα ζηο Ιδρσκαηηθό Αποζεηήρηο προζηαηεύοληαη από πλεσκαηηθά δηθαηώκαηα, κε όια ηα δηθαηώκαηα θαηοτσρφκέλα.

2020

Πυρφόρος, 2003

Δελτίον Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, 2011

Η Αριστερά στη Σύγχρονη Κυπριακή Ιστορία, 2021

Κριτική του βιβλίου "Η Αριστερά στη Σύγχρονη Κυπριακή Ιστορία" του Γιώργου Καμηλάρη, Λευκωσία 2021

2014

<jats:p>Στην παρούσα διατριβή εξετάζεται η ποικιλόμορφη και πολυδιάστατη παρουσία του αρχαίου θεάτρου στο καβαφικό έργο· πιο συγκεκριμένα επιχειρείται η συγκεντρωτική καταγραφή και φιλολογική ανάλυση όλων των έργων του ποιητή που συνδέονται, άμεσα ή έμμεσα, με το αρχαίο θέατρο. Όπως διαπιστώνεται, η προσέγγιση του αρχαίου θεάτρου από τον Καβάφη εξελίσσεται σταδιακά κατά την ποιητική διαδρομή του από το Ρομαντισμό στον Παρνασσισμό και το Συμβολισμό (περίοδος κατά την οποία εντοπίζονται και τα περισσότερα από τα ποιήματα της συγκεκριμένης θεματικής), και στη συνέχεια στο Ρεαλισμό, καθώς ο ποιητής ακολουθεί την ιστορική εξέλιξη του θεάτρου από την κλασική περίοδο (5ος αι. π.Χ.) έως την ελληνιστική / ελληνορωμαϊκή περίοδο (4ος αι. π.Χ. - 1ος αι. μ.Χ.) και την ύστερη αρχαιότητα (4ος - 5ος αι. μ.Χ.), μια φθίνουσα πορεία προς την παρακμή. Παρά το γεγονός ότι η εξέταση των έργων της πρώιμης ποιητικής περιόδου (1882;-1903), όπως και των έργων της ώριμης ποίησής του (1913-1929), αποκαλύπτει την απουσία μιας ενιαίας μεθόδου προβολής και «χρήσης» του αρχαίου θεάτρου από τον Καβάφη -σχεδόν κάθε αναφορά εστιάζει σε κάποιο διαφορετικό σημείο από ένα σύνολο ετερόκλιτων στοιχείων (κείμενα, θεματικές, χώρος, τεχνικές κ.λπ.)-, ωστόσο βασικό συνδετικό στοιχείο των έργων της ωριμότητας αποτελεί η σταθερή ένταξη του αρχαίου θεάτρου σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο παρακμής -με έμφαση στο ερωτικό στοιχείο-, σε τέτοιο, μάλιστα, βαθμό, ώστε να μετατρέπεται πλέον σε βασικό σύμβολο παρακμής. Κατά τη διεξαγωγή της έρευνας εξετάστηκαν, επιπλέον, και άλλα επιμέρους θέματα, όπως η επαφή του Καβάφη με το αρχαίο θέατρο ως αναγνώστη και θεατή (γνώση και χρήση εκδόσεων αρχαίων κειμένων και σχετικών μελετών, παρακολούθηση παραστάσεων αρχαίου δράματος, ενδιαφέρον για τις Δελφικές Εορτές, γνωριμία με ηθοποιούς της εποχής του κ.λπ.), η ιδιάζουσα στάση του απέναντι στην αρχαία τραγωδία, που καταδεικνύεται από την προφανή απροθυμία του να συμπεριλάβει ποιήματα που σχετίζονται με αυτή στην επίσημη ποίησή του, και η ποιητική «αναμέτρησή» του με τον Αισχύλο, τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του αρχαίου δράματος στο έργο του. Παράλληλα, μελετήθηκαν ειδικότερα ζητήματα της ιστορίας του αρχαίου θεάτρου, που απαντούν στην ποίησή του: η σχέση αρχαίου θεάτρου και σοφιστικής· η θέση του θεάτρου στη σύγκρουση Χριστιανισμού - ειδωλολατρίας (και ο ρόλος του Ιουλιανού του Παραβάτη)· η θέση των ηθοποιών στην κοινωνία των πρώτων χριστιανικών αιώνων έως και την ύστερη αρχαιότητα. Επιπλέον, στη διατριβή ερευνάται η ευρύτερη αφομοίωση στοιχείων του αρχαίου θεάτρου στην ποίηση του Καβάφη, κυρίως στα ιστορικά ποιήματά του: απόηχος τραγικών μοτίβων και θεμάτων, όπως και επιμέρους στοιχεία τεχνικής (τραγική ειρωνεία, περιπέτεια, από μηχανής θεοί, χορός, αγγελιαφόροι, βωβά πρόσωπα κ.ά.). Τέλος, εξετάζεται η ειδικότερη σύνδεση στην καβαφική ποίηση του αρχαίου θεάτρου με το τελετουργικό στοιχείο.</jats:p>

HAL (Le Centre pour la Communication Scientifique Directe), 1999