This article analyzes a new form of historical representation that we term “limbotopia” (by analogy with utopia and dystopia). Limbotopia is a genre of the “broad present,” in which history seems to come to a standstill and characters... more
This article analyzes a new form of historical representation that we term “limbotopia” (by analogy with utopia and dystopia). Limbotopia is a genre of the “broad present,” in which history seems to come to a standstill and characters inhabit a changeless—and often hopeless—fictional world. We argue that limbotopia is characterized by a chronotope of durational, rather than chronological, time. The narrative structure of limbotopia exhibits several consistent features: an episodic format, the absence of closure, a broken or shifting narrative voice, and an incoherent or inexplicable fictional world. Limbotopia not only reflects the loss of temporality in postmodernism but also responds to very specific historical and political configurations. We analyze the incidence of limbotopia in works by Israeli, American, British, Russian, and South Korean writers and film-makers.
Трудот претставува осврт кон збирката раскази со наслов „Одеднаш тропање на вратата“ од израелскиот раскажувач Етгар Керет што беше објавена на македонски јазик во 2017 година од скопскиот издавач „Македоника литера“, а во превод на Дарко... more
Трудот претставува осврт кон збирката раскази со наслов „Одеднаш тропање на вратата“ од израелскиот раскажувач Етгар Керет што беше објавена на македонски јазик во 2017 година од скопскиот издавач „Македоника литера“, а во превод на Дарко Цветаноски и Сибел Ајдинова. Најпрво се приложени основните биографски податоци за авторот и за неговото творештво, а потоа се анализираат и се интерпретираат суштинските наративни особености на расказите како што се иронијата и автоиронијата, фантастиката и калеидоскопскиот (променливиот) сетинг, метафикциските наративни слоеви, метонимиските супститути за антропонимите кај ликовите, оксиморонот на ниво на раскажувачка синтагма, но и на ниво на наративниот дискурс како „голема реченица“ и слично. На крајот од трудот се заклучува дека скопскиот издавач „Македоника литера“ направил вистински избор на автор и на книга за преведување и за објавување на македонски јазик, зашто расказите на Керет од збирката „Одеднаш тропање на вратата“ се автентично и провокативно белетристичко четиво за пребирливиот вкус на современиот постмодернистички читател.
The representation of conflict in fiction raises an important ethical problem – what terms are appropriate to representing warfare through fiction? Representing conflict is arguably one of the most continuous challenges to understanding... more
The representation of conflict in fiction raises an important ethical problem – what terms are appropriate to representing warfare through fiction? Representing conflict is arguably one of the most continuous challenges to understanding the nature of literature, or artistic expression in general. It is often seen as the very limit of literary expression.
An important part of this question is whether fictions ought to be treated as a form of immediate, visceral engagement, or as a meditative, intellectualised and more considered form of engagement. Key here is the question of whether it is valid for literature to address recent, real events—9/11, Israel/Palestine, Afghanistan-Iraq—through de-familiarised, non-realist terms, or even through fiction at all. Or should such ground be ceded solely to journalism as its natural (realist) province?
Attendant upon it is the issue of emotional and/or ideological proximity of fictional representations to recent, actual conflicts. Non-realist representation is implicitly a fantasy, a visceral, subjective investment, which might be construed as wish fulfilment or whimsy, or exploitation. Such a stance is always context dependent, always fraught and always needs to be reconsidered in light of specific instances; I argue that any attempt at representing a conflict realistically is as implicitly ideological and no less visceral or subjective – and no more or less proximate to wish fulfilment or whimsy than more (explicitly) fantastical approaches.
Full article online; please follow the link to read more.
