Przedstawiam w artykule nowy sposób, w jaki można zintegrować wyrażenia okazjonalne z semantyką Fregego. Główną tezą artykułu jest: da się zbudować taką interpretację, która jest w pełni „fregowska” oraz dla której przestają być istotne... more
Przedstawiam w artykule nowy sposób, w jaki można zintegrować wyrażenia okazjonalne z semantyką Fregego. Główną tezą artykułu jest: da się zbudować taką interpretację, która jest w pełni „fregowska” oraz dla której przestają być istotne kontrprzykłady podane przez Perry’ego i Kaplana. W myśl tej interpretacji wyrażenia okazjonalne są wyrażeniami funkcyjnymi nazywającymi funkcje pierwszego rzędu określone na przedmiotach. Takie wyrażenia funkcyjne wzięte łącznie z przedmiotami tworzą tzw. hybrydyczne nazwy własne. Argumentuję, że wymóg Fregego, by funkcje posiadały wartość dla każdego argumentu, nie jest dobrze uzasadniony dla funkcji nazwotwórczych (a więc można byłoby uważać je za funkcje częściowe, tak że nie każdy przedmiot mógłby być ich argumentem). W drugiej części artykułu przedstawiam propozycję strukturalnej analizy wyrażeń okazjonalnych oraz podaje definicje ich dziedzin.
