History of nomadic nations

Özet İran coğrafyası tarih boyunca, özellikle de kaynaklarda belirtildiği kadarıyla Ortaçağ'dan itibaren dışarıdan yoğun göçler alan bir bölge olarak göçebe ve yarı göçebe aşiretler için mükemmel bir yaşam alanı oluşturmuştur. Selçuklular öncesinde gelerek İran'ın çeşitli yerlerinde kökleşen Arap ve Kürt kökenli olarak adlandırdığımız aşiretlere 9. ve 10. yüzyıllardaki Oğuz göçleriyle Türk kökenli aşiretler de eklenmiştir. Bu yeni aşiretler yoğunluklu olarak İran'ın Horasan ve Fars eyaletlerinde toplanarak yüzyıllar boyunca bölgedeki daha eski diğer aşiretlerle etkileşim halinde olmuşlardır. Bu suretle bölgenin etnik ve kültürel çeşitliliğini artırmışlardır. Günümüzde bu aşiretler yarı göçebe ve bir kısmı tamamen yerleşik halde İran'ın çeşitli bölgelerine yayılmış haldedirler. İncelediğimiz konunun kapsamına giren ve Güney aşiretleri adı da verilen Fars bölgesindeki aşiretler Kaşkay, Hamse, Kahküliye ve Memesini büyük kabilelerini içine almaktadır. Bu aşiretlerin her birinin serüveni çoğu çekirdek organizasyon gibi küçük bir aileden aşiret olmaya doğru tekamül ederek gerçekleşmiştir. Göçlerin yoğunluklu olarak gerçekleştiği 10. yüzyıl ile 19. yüzyıl arasında geçen sürede Fars eyaletindeki aşiretlerin nüfusunun iki üç katına çıktığı görülmektedir. Fars eyaletinin yaklaşık olarak üçte ikisi çeşitli aşiretlerin yerleşim yeri halindedir. Kahküliye yurdu dışında eyaletin en kalabalık ve en nüfuzlu aşireti olan Kaşkay aşireti Fars eyaletinin batı ve kuzeybatısını işgal eder. İran'daki ikinci en büyük aşiret olarak beş büyük ve çeşitli küçük kabilelerden oluşmaktadır. Kaşkay aşireti de Hamse Türkleri, Bahtiyarî Türkmen aşireti gibi pek çok kabile konfederasyonu arasında Kürt, Lor, Arap ve Türk gibi farklı etnik gurupların kabilelerinden oluşan bir kümedir. Aşiretin nüfusunun çoğunluğunu Türk kökenli halk oluşturmaktadır ve aşiret mensupları Batı Oğuz lehçesini konuşmaktadırlar. Kaşkayların muasır tarihi hakkında çok fazla çalışma olmasına rağmen Safevîler öncesinden Kaçarlar dönemi arasındaki dönem hakkında yok denecek kadar az çalışma bulunmaktadır. Siyasi olaylara katılımları söz konusu olmadıkça aşiretlerden yakın döneme kadar kaynaklarda pek bahsedilmediği görülmektedir. Bu çalışmayla dönemin kaynakları ve araştırmalar ışığında Kaşkayların menşeine

This paper discusses an important aspect of the Chinggisid matrimonial relations during the United Empire period (1206–1259), namely the phenomenon of the “sons-in-law” (güregens/küregens) of the Golden lineage. The paper provides an overall analysis of all the matrimonial ties with different tribal, ethnic, and political entities from the Mongolian plateau to the Caucasus and suggests that we consider the establishment of such ties as a thought through strategic policy. The güregens of the Golden lineage will, therefore, be analysed as one of the institutions of the Mongol power hierarchy, highlighting its rather unique position vis-a-vis the other power groups in the Mongol political architecture, such as nökers and keshig.

The review of migrations of different gents of Sakha to Arctic at various stages draws a picturesque epic of the settlement of the north by the Turkic people. The development of Sakha reindeer breeding allowed this people to colonize the vast expanses of the Arctic and occupy the coast of the Arctic Ocean from Khatanga to Kolyma

В статье подробно прослеживается история дискуссии среди военных чиновников Российской империи о возможности привлечения кочевого и оседлого населения Центральной Азии к воинской повинности и создания туземной конной милиции. Раскрываются взгляды военных чиновников на кочевников (особенно об их «воинственности» и «неблагонадежности»), этнические стереотипы, связи между колониальной политикой и военной стратегией на фоне возможных войн с Британской и Цинской империями.
(This is an earlier Russian version of a part of my article, “A Particularist Empire: The Russian Policies of Christianization and Military Conscription in Central Asia.”)

Статья посвящена вопросам заключения брака через похищение невесты у калмыков в первой половине XIX в. Выделены две разновидности брака умыканием: первая — насильственное похищения девушки, вторая — похищение с её согласия и с ведома родителей. Рассмотрена проблема непрочности брака, совершенного через  похищение невесты.