Isim Durumu

Bu çalışmada, Türkçede durum (hâl / çekim) kavramları araştırılacak ve bu kategorinin sınıflandırılmasının kaynaklarda nasıl yapıldığı araştırılacak ve bu konunun aslında nasıl sınıflandırılması gerektiği üzerinde durulacaktır. Alan uzmanlarınca çok farklı yaklaşımın sergilendiği konulardan biri de -hiç şüphesiz- isim durumu konusudur. Bu konunun farklı farklı değerlendirilmesinin nedeni, "durum" terimi ile ifade edilen anlambirimcik veya anlambirimciklerin ne olduğunun tam olarak anlaşılamamış ve dolayısıyla tespit edilememiş olmasıdır. Bu bildiri ile, doğruyu desteklemek ve doğru yaklaşımın hâkim olmasına katkı sağlamak amaçlanmaktadır. Bu amaç doğrultusunda, konuya özgün yaklaşım sergileyen literatür taraması yapılacak ve var olan yaklaşımlar eleştirel yönden bilimsel metotlarla değerlendirilecektir. Bu konu ile ilgili yapılmış çalışmalarda Türkçedeki isim durumunun dört ile on bir arasında değişen sınıflandırmalarının olduğu görülmektedir. Türkçede isim durumunu aslında kaç ekin gerçekleştirdiğini, bu kategoriyi oluşturan anlambirimcikler vasıtasıyla belirlemenin mümkün olduğu vurgulanacaktır. Bu bağlamda, anlambirimcik sınırlamasıyla yaklaşıldığında aslında Türkçede belirtme, yönelme, bulunma ve ayrılma olmak üzere dört durum eki olduğu dolayısıyla bu eklere bağlı olarak da dört durum /(hâl / çekim) olduğu tezi ortaya konacaktır.

In this study, the case concepts in Turkish would be investigated, it would be researched how this category is classified in the sources and it would be deliberated how this subject should be classified essentially. One of the subject about which experts have different opinions is -beyond any doubt- the case of noun. The reason of diffirenf evaluations about this subject is that the seme or semes related to “case” term haven’t been understood completely and therefore, they haven’t been ascertained.  With this paper, it is aimed to support the truth and contribute to the dominance of the right approach. In accordance with this purpose, the literatures related to the subject would be reviewed and the current approaches would be critically evaluated with scientific methods. In studies on this subject, it is seen that the noun case  in Turkish has four to eleven classifications. It would be emphasized that it is possible to determine with semes how many suffixes actually make the noun case in Turkish. When the subject is considered with seme restrictions, it would be revealed that there are actually four case suffixes as accusative, dative, locative, ablative in Turkish and depending on these suffixes, it would be put forward that there are four cases.