Mniejszości Religijne

Niniejszy artykuł zawiera przegląd głównych wątków konfliktu między obrońcami praw zwierząt a mniejszościami etnicznymi i religijnymi w kontekście sporu o obój rytualny i produkcje mięsa halal w Europie. Proponuję analizę tej debaty oraz jej islamofobicznych aspektów z perspektywy studiów nad zwierzętami i teorii postkolonialnej. Z jednej strony, postantropocentryczna optyka umożliwia krytykę „humanitarności” uboju zwierząt w ramach przemysłowej produkcji mięsa w nowoczesności, a z drugiej, teoria postkolonialna wskazuje na wykorzystywanie pojęć „zwierzęcości” i „zezwierzęcenia” w urasowionej hierarchii władzy. Połączenie tych perspektyw destabilizuje jednoznaczną polaryzację w ramach dyskusji na temat uboju rytualnego, toczonej pomiędzy aktywistami na rzecz praw zwierząt i obrońcami praw religijnych, tym samym przesuwając ciężar analizy na krytykę wzajemnie wzmacniających się systemów opresji, które uprzedmiatawiają zwierzęta i dehumanizują marginalizowane grupy etniczne.

Na terytorium Imperium Osmańskiego mniejszości etniczne były podporządkowane własnym przywódcom i prawu religijnemu. Taki system funkcjonowania opierał się na systemie podatkowym pozwalającym między innymi mieszkańcom państwa nie wyznającym Islam być całkowicie zwolnionym z obowiązku udziału w wyprawach wojskowych.
Niewolnictwo w Imperium Osmańskim było okresowym. Dla Europejczyków trwało 9, a dla Afrykańczyków siedem lat.
Zdarzały się sytuacje sprzedaży dzieci przez rodziców celem zapełnienia im lepszych warunków istnienia oraz kiedy właścicieli czyniąc wolnym niewolnika lub niewolnicę zawierali z taką osobą związek małżeński.

Civil, military and Church authorities and problem of Orthodox churches in the Second Polish Republic – a study illustrated with an example of churches at Suwałki, Łomża and Augustów. A  b  s  t  r  a  c  t: The article presents the policy of military, civil and Church authorities of the Second Polish Republic towards the Orthodox churches constructed in the Russian partition, mainly for Russian officials and army. An attempt was made to identify, on the example of Orthodox Church buildings at Suwałki, Augustów and Łomża, certain patterns of actions towards the Orthodox Church heritage (abandoned by the Russian authorities during World War I), characteristic of the whole Kingdom of Poland.  A  b  s  t  r  a  k  t: W artykule przedstawiono politykę władz wojskowych, cywilnych i kościelnych w okresie II Rzeczypospolitej w stosunku do cerkwi prawosławnych, wzniesionych za czasów zaboru rosyjskiego przede wszystkim z myślą o rosyjskim wojsku i administracji. Na przy-kładzie świątyń w Suwałkach, Augustowie i Łomży starano się sprecyzować pewne schematy postępowania z prawosławnym dziedzictwem (opuszczonym przez władze rosyjskie w trakcie I wojny światowej), charakterystyczne dla obszaru całego Królestwa Polskiego.

The example of the Eastern Orthodox churches of the Ascension and of Saint Nicholas ofMyra shows how - in the times of the Second Republic of Poland – Russian heritage was treated. Although in the public discourse it was often emphasized that Orthodox churches were a political tool serving the aim of Russification of Poland and therefore should quickly disappear from the urban sphere, their demolition – as in Kielce – took years and depended on many factors. Arguments for retaining the churches also existed, which generated many conflicts both on the level of local and govemrnental authorities. Kielce also serve as an exemplification of the situation of the Orthodox community, which – after the evacuation of the Russian authorities and army during World War I – diminished time and again. Similarly to the Orthodox churches it faced enmity from the Polish population because of its relations to the tsardom. Despite many obstacles the Orthodox community managed to organise and receive permission for celebrating services in lay premises adapted to this end.

Celem artykułu jest analiza ewolucji postaw społecznych wobec kościoła baptystycznego na ziemiach polskich w latach 1858-1999. Autor zakłada, że postawa większości religijnej wobec mniejszości ewoluuje od ignorancji poprzez odrzucenie do akceptacji. Ta sekwencja postaw przejawiała się również w stosunku do baptystów okazywanym przez większość prawosławną (II Rzeczpospolita) i katolicką (od czasów rozbiorów do końca PRL i pierwszych lat III RP).
English version of paper:
https://www.academia.edu/8282539/Between_Repudiation_and_Acceptance._The_Evolution_of_Social_Attitudes_towards_the_Baptist_Church_in_Poland