Nonmuslim

Buku ini dapat penulis pastikan akan mengundang kontroversi, sebab pemikiran bahwa non muslim belum tentu kafir dan tidak masuk syurga secara umum dianggap tidak benar baik oleh umat Islam kebanyakan maupun sebaliknya oleh umat non muslim sendiri. Namun, penulis akan dapat membuktikan berdasarkan argument yang benar, bahwa pendapat umum yang menyatakan bahwa non muslim itu semua kafir dan tidak selamat adalah pendapat yang tidak tepat. Mayoritas non muslim itu berkeyakinan dan mengimani agamanya adalah disebabkan oleh keturunan agama orangtuanya. Dan mayoritas non muslim itu tidak tahu dan belum mengerti dan memahami kebenaran ajaran agama Islam. Artinya, mayoritas non muslim itu tidak kafir dalam artian kata kafir yang sebenarnya.

      Ternyata, mayoritas ulama muslim menyatakan bahwa kafir karena ketidaktahuan (kebodohan) adalah kafir yang dimaafkan. Orang yang tidaktahu, tidak mengerti dan orang yang tahu dan mengerti hukum yang dikenakan pada mereka sangat berbeda. Hal inilah yang penulis ketengahkan dan penulis sengaja publikasikan karena wacana atau ilmu ini sangat jarang dibahas dan dibicarakan para dai dan ulama dalam pendidikan dan syiarnya.

      Sebagai penutup, Islam adalah rahmatan lil alamin. Ajaran Islam yang penuh rahmat kepada seluruh alam mestinya dapat membahagiakan seluruh alam semesta. Islam yang rahmat akan terkotori oleh cara-cara berpikir dan tindakan yang sama sekali jauh dari rahmat, contohnya anarki, kebencian, dan pengkafiran orang secara sembarangan. Dengan memahami bahwa mayoritas nonmuslim belum tentu kafir, atau sebaliknya bagi agama Kristen misalnya memandang mayoritas non kristiani belum tentu kafir, maka stigma bahwa agama-agama itu saling mencurigai akan sirna menjadi kehidupan bermasyarakat yang sejuk, saling kenal mengenal secara utuh.

    Hai manusia, sesungguhnya Kami menciptakan kamu dari seorang laki-laki dan seorang perempuan dan menjadikan kamu berbangsa-bangsa dan bersuku-suku supaya kamu saling kenal mengenal. Sesungguhnya orang yang paling mulia di antara kamu di sisi Allah ialah orang yang paling bertakwa di antara kamu. Sesungguhnya Allah Maha Mengetahui lagi Maha Mengenal. (QS.49:13)

Osmanlı Devletinin, tebaası olan gayrimüslimleri yönetim şekli, tarihî ve dinî kökleri olan önemli bir politika olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu bağlamda, Osmanlı ülkesinde yaşayan gayrimüslimlerin durumu, Osmanlı Türkleriyle ilişkileri ve Osmanlı yönetiminin onlara karşı tavrı, bu çalışmanın konularını oluşturmaktadır. Çalışmada üzerinde durulan en önemli husus yönetim stratejisinin niteliği ve tarihsel kökenleridir. Osmanlı Devleti kendinden önceki Müslüman devletlerin gerçekleştirdiği birçok politikayı uygulamaya devam etmiştir. Bu politikalardan biri de kendi yönetim anlayışıyla yeniden şekillendirdiği “millet sistemi”dir. Bu çalışmada millet sistemi incelenirken, bunun zimmet ve emân uygulamalarıyla irtibatına değinilmiştir. Böylece Osmanlı Devleti’nin hâkimiyeti altındaki gayrimüslim halka bakışı ve tavrı, millet sisteminin niteliğine dair görüşler ele alınarak açıklanmıştır.
          The governing style of the Ottoman State on nonmuslims among his subject appears as an important policy which has historical and religious roots. In this context, the situation of nonmuslims who live on Ottoman country, their relations with Ottoman Turks and the manner of Ottoman government to the mare the subjects of this study. The most important matter is the nature of the governing strategy and its historical roots. That is to say, Ottoman State continued to practice many policies which had fulfilled by previous Islamic States. One of those policies is “millet system” that was shaped by his own governing strategy. In this study beside explaining millet system, its connection with the policies of “zimmet” and “aman” is mentioned. So Ottoman look and manner on nonmuslims who are under his rule are explained by handling the ideas of the scholars about millet system and its nature.

1886 yılında misyoner okulları ve
yerli gayr-ı müslimlere ait okulların denetimi için kurulan Mekâtib-i Gayr-ı Müslime ve Ecnebiye Müfettişliği'ne, başlangıçta Osmanlı
azınlıkları ile sefaretlerin tepkisini çekmemek için gayr-ı müslim Osmanlı vatandaşı
Kostantinidi Paşa tayin edilmişse de beklenen verim alınamamıştır. Bu sebeple
aradan bir yıl geçmeden muktedir ve Müslüman bir bürokratın atanması kararlaştırılmıştır.
1887 yılında Mekâtib-i Gayr-ı Müslime ve Ecnebiye Müfettişliği’ne Farukîzâde Abdullah
Hasib Efendi tayin edilmiştir. Abdullah Hasib Efendi’nin müfettişlik dönemi, bu yeni denetim
kurumunun nizamnamesinin hazırlanarak görev alanının belirlendiği ve kurumsal alt yapısının
hazırlandığı bir dönem olmuştur. Makalede, son dönem Maarifçilerinden Abdullah Hasib
Efendi’nin biyografisi ortaya konduğu gibi on beş yıl süren Mekâtib-i Gayr-ı Müslime ve
Ecnebiye Müfettişliği’ne tayin edilmesinin ardındaki dinamikler ile müfettişlik kurumunun
teşkilatlanması konusundaki çabaları incelenmiştir.

This study aims to determine the demographic status of urban nonmuslims of Anatolia in the first half of the sixteenth century. It surveys urban nonmuslims either sharing the same quarters with Muslims or having social and economic relations with the Muslim population. This study's primary sources are the tax registers giving information on socio-demographic aspects like the number of nonmuslim settlements and inhabitants. The article also investigates entitlements and names recorded in the registers to analyze some tendencies towards nonmuslim populations. Thus, it presents that nonmuslim groups had lived in harmony in the Ottoman Empire until the nationalism movements of the nineteenth century.

Anadolu'daki şehirli gayrimüslimlerin on altıncı yüzyılın ilk yarısındaki demografik durumuna odaklanan bu çalışmanın temel kaynağını, gayrimüslimlerin yerleştikleri yerler, sayıları ve bu yerleşimlerde sâkin nüfus gibi sosyo-demografik hususlara dair bilgiler veren tahrir defterleri oluşturmaktadır. Çalışmada sicillere de müracaat edilerek burada kayıtlı isim ve unvanlardan hareketle gayrimüslim nüfusun gösterdiği eğilimler tartışılmaktadır. Müslümanlarla aynı mahalleyi paylaşan ya da onlarla sosyal ve ekonomik ilişkilere giren şehirli gayrimüslimleri ele alan makalede, on dokuzuncu yüzyılda ortaya çıkan milliyetçilik hareketleri öncesinde, Osmanlı İmparatorluğu'ndaki gayrimüslim grupların toplumsal uyum içinde yaşadıkları ortaya konulmaktadır.

XVI-XIX. non-Muslim guests of Harameyn between centuries
Abstract
Wish To see medine and mekke which is also called as Harameyn was not only unique to müslims, mekke and medine has also alot of non müslim visitors because of other reasons and force majeure. pilgrim is Five pillar of islam for this reason every müslim which, has enough money, is obligated to do it. For centuries, despite the any kind of war and chaos this worship has been always done. non müslim are not allowed to enter these cities because of that it has aroused extreme curiosity and interest to people who want to see and recognize these places. Some foreigners tried to enter Mekka and Medina by themself, while other could enter as slaves with their master or as guard who is protect the pilgrim caravan. All Haremeyn foreigner guests shown themselves as pseudo müslim convert or as one of müslim people. Meanwhile some of those people who want to see Holy Places were there for their curiosity and to see these little known places while others were there for official duty as enquiry agency and camouflaged themselves. We do not know about the number of visitors, may be it is many times more than we know with certain names. Among Haremeyn visitors, Ludovico  de Varthema (1470-1517) saw these places in 1503, Gregorio da Quadra in 1513,  Monsieur Le Blance in 1568, and last, famous Johan Wild see these places in 1604 in pilgrims time. Name of other foreinger visitors are Joseph Pitts (1663-1735?), Domingo Badia y Leblich Ali Bey al-Abbâsî, Giovanni Finati Hacı Muhammed, Johann Ludwig Buckhardt (1784-1817), Richard Francis Burton (1821-1890) and lastly, Christiaan Snouck-Hurgronje nicknamed swordman of conolialists (1857-1936).
Key words: Haremeyn, Non-Muslim visitors, Mekka, Medina, Hajj
Özet
Haremeyn diye isimlendirilen Mekke ve Medine’yi görme isteği sadece Müslümanlara has bir arzu ve istek olmayıp başka nedenler ve mücbir sebeplerle de Müslüman olmayanlardan da hayli ziyaretçisi olmuştur. Hac ibadetinin İslam’ın beş şartından birisi olması sebebiyle malî imkânı yerinde olan Müslüman olan herkes bunu yapmakla yükümlüdür. Yüzyıllardır her türlü savaş, kargaşaya rağmen bu ibadet hep yerine getirilmiştir. Gayrimüslimlerin buraya sokulması yasak oluşu buraları görmek ve tanımak isteyenlerde aşırı merak ve ilgi uyandırmıştır.  Bazı yabancılar Mekke-Medine’ye girebilmek için kendileri çabalarken bazıları efendileriyle beraber köle olarak veya Hac kervanını koruyan bir muhafız olarak gelebilmiştir. Bu ziyaretin olmazsa olmaz şartı olarak Haremeyn’in ecnebi konuklarının hepsi kendilerini sözde İslam’a girmiş mühtedi veya Müslüman halklardan birisi gibi göstermişlerdir. Bu arada Kutsal yerleri görmeyi arzu edenlerin bir kısmında sadece merakını giderme ve az bilinen bu yerleri görme arzusu hakimken diğer bir kısmı da istihbari olarak bilgi edinmek için kendilerini kamuflaj etmiş resmi görev icabı bulunmuştur. Belki isimleri belli olan Seyyahlar yanında sayı olarak onlardan kat-be-kat fazla sayıda ziyaretçiler hakkında bilgimiz yoktur. Haremeyn’in konukları arasında Ludovico de Varthema ((1470-1517) buraları 1503 yılında görmüştür.  1513’te Gregorio da Quadra, 1568’de Monsieur Le Blance ve son olarak 1604 tarihinde meşhur Johann Wild de Hac zamanı buraları görmüştür. Joseph Pitts (1663-1735?), Domingo Badia y Leblich Ali Bey al-Abbâsî, Giovanni Finati Hacı Muhammed, Johann Ludwig Buckhardt (1784-1817), Richard Francis Burton (1821-1890) ve son olarak da Sömürgecilerin Kılıçı lakaplı Christiaan Snouck-Hurgronje (1857-1936) sayabiliriz.
Anahtar kelimeler: Haremeyn, Gayrimüslim ziyaretçiler, Mekke, Medine, Hac

Review of "THE OTTOMAN CITY BETWEEN EAST AND WEST: ALEPPO, IZMIR, AND ISTANBUL, BY EDHEM ELDEM, DANIEL GOFFMAN, AND BRUCE MASTERS. 214 PAGES, ILLUSTRATIONS, MAPS, BIBLIOGRAPHY, INDEX. CAMBRIDGE, UK: CAMBRIDGE UNIVERSITY PRESS, 1999. ISBN 0-521-64304-X "
“Aleppo; the caravan city of the Ottoman Empire” par BRUCE MASTERS

From the back cover:
"The study of the history of the Greek Orthodox Church in the Ottoman Empire has long been shaped by the model suggested by the proponents of millet system. In this model, the role attributed to the Eastern Patriarchates (Antioch, Jerusalem, and Alexandria) is one of submission to the demands of the Patriarchate of Constantinople and the Greek Orthodox lay elites called Phanariots. Hasan Çolak challenges this view by shifting his focus from the Patriarchate of Constantinople to the very relations between the Ottoman central administration and the Eastern Patriarchates. Introducing the concept of "patriarchal elites" which was formed in parallel to the Phanariot "lay elites" against the infiltration of Catholicism, the author explains the centralisation of the Eastern Patriarchates at a time often referred to as an age of political decentralisation. Beginning to establish closer ties with the Ottoman central administration and the Greek Orthodox of Istanbul in the 18th century, the Eastern Patriarchs began to cooperate more with the Ottoman central administration than their partners during the initial periods of the Ottoman rule in the Middle East, namely foreign courts and semi-autonomous provincial rulers. The book is based on rigorous research on unpublished and unexplored Ottoman correspondence between the Ottoman central administration and the Eastern Patriarchates, published Greek patriarchal documents, and French missionary and diplomatic sources. "

Osmanli Devletinin, tebaasi olan gayrimuslimleri yonetim sekli, tarihi ve dini kokleri olan onemli bir politika olarak karsimiza cikmaktadir. Bu baglamda, Osmanli ulkesinde yasayan gayrimuslimlerin durumu, Osmanli Turkleriyle iliskileri ve Osmanli yonetiminin onlara karsi tavri, bu calismanin konularini olusturmaktadir. Calismada uzerinde durulan en onemli husus yonetim stratejisinin niteligi ve tarihsel kokenleridir. Osmanli Devleti kendinden onceki Musluman devletlerin gerceklestirdigi bircok politikayi uygulamaya devam etmistir. Bu politikalardan biri de kendi yonetim anlayisiyla yeniden sekillendirdigi “millet sistemi”dir. Bu calismada millet sistemi incelenirken, bunun zimmet ve emân uygulamalariyla irtibatina deginilmistir. Boylece Osmanli Devleti’nin hâkimiyeti altindaki gayrimuslim halka bakisi ve tavri, millet sisteminin niteligine dair gorusler ele alinarak aciklanmistir.

"Protesto", bireysel veya toplu halde gerçekleştirilen bir eylem biçimidir. Osmanlı Devleti'nin gayr-i müslim vatandaşları da çeşitli konularla ilgili ele aldığımız dönemde bireysel protesto eylemlerinde bulunmuşlardır. Fakat bu çalışmada, gayr-i müslimlerce kitlesel olarak gerçekleştirilen protesto hareketleri ele alınmaktadır. Böylece, imparatorluğun son döneminde gayr-i müslim Osmanlı vatandaşlarının siyasal iktidarlara karşı gerçekleştirdiği protesto hareketleri değerlendirilerek merkezi yönetimin "geleneksel" tepki ve reflekslerinden ne ölçüde arındığı ve toplumsal taleplere duyarlı hale gelip gelmediğinin analizi yapılabilecektir. Bu amaçla, arşiv kaynaklarının yanı sıra dönemin basınında yer alan malzemeden de yararlanılmıştır.

Pesatnya perkembangan perbankan syariah juga diikuti dengan pesatnya kajian dan publikasi mengenai prinsip-prinsip serta praktik-praktik bank syariah. Namun demikian, berbagai kajian dan terbitan tersebut hampir seluruhnya membahas bagaimana strategi sukses mengelola bank syariah dengan memfokuskan pada nasabah muslim sebagai sasaran utamanya. Apakah bank syariah memang tidak sesuai untuk nasabah nonmuslim? Paper ini mengajukan sejumlah argumentasi mengapa perbankan syariah perlu memperluas pasarnya kepada masyarakat non muslim.