| dbo:abstract
|
- يتم تعريف اللاتنسج (المصطلح مشتق من اليونانية (a)— وتعني لا؛ plasis— وتعني تنسج) بشكل عام بأنه «تطور مَعيب أو غياب خِلْقِي لـعضو أو نسيج.» وفي مجال علم الدم، يشير المصطلح إلى «التطور المنقوص أو المتأخر أو المَعيب أو توقف عملية التجدد الطبيعية.» وهو أحد طرق الاستجابات التكيفية للخلية. (ar)
- Aplazie znamená nevyvinutí orgánu. Následky aplazie vyplývají z chybění nevyvinutého orgánu. V ortopedii aplazie znamená vrozené nevytvoření některé části kostry. Aplazie řadíme mezi . (cs)
- Aplàsia (del grec a—no; plasis—emmotllar) es defineix en general com "un incomplet desenvolupament o absència congènita d'un òrgan o teixit." En hematologia, aquest terme es refereix al "desenvolupament incomplet, retardat, deficient, o cessament del procés regenerador." Exemples:
*
*
* Anèmia aplàstica
* Aplàsia de la cèl·lula germinal, coneguda com la
*
* Aplàsia tímica, la qual es troba a la (ca)
- Aplasie oder Aplasia (von altgriechisch ἀπλασία, neulateinisch aplasia ‚Nichtausbildung‘) bezeichnet in der Medizin die Nichtausbildung eines Organs trotz vorhandener Organanlage. Im Unterschied zu einer Agenesie ist bei einer Aplasie die frühe Anlage eines prospektiven Organs gebildet worden, doch unterbleiben in der Embryonalentwicklung weitere Entwicklungsschritte, die zur späteren Ausbildung eines funktionsfähigen Organs erforderlich sind, sodass es fehlt. Wird das Organ dagegen ausgebildet, ist aber zu klein, so spricht man von einer Hypoplasie. Prinzipiell ist Aplasie bei jeder Organanlage möglich. Aplasien lebenswichtiger Organe führen oft zu einem Absterben des Fötus und zu Fehlgeburten. Doch manche Organe sind nicht lebenswichtig und manchmal kann die fehlende Organfunktion anderweitig kompensiert werden, zum Beispiel bei paarigen Organen durch das Organ der anderen Seite. Dann kann eine Aplasie ohne lebensbedrohliche Folgen bleiben, etwa die Aplasie der Gallenblase, eines Schilddrüsenlappens, einer Niere oder der Geschlechtsorgane. Insgesamt sind Aplasien selten (zumeist < 1:1000) und ihre genaue Ursache lässt sich oft nicht erkennen. Unter dem Einfluss teratogener Stoffe (zum Beispiel Thalidomid), teratogener Viren oder Strahlung (z. B. durch Radioaktivität) sind sie jedoch gehäuft zu finden. In der Zahnmedizin wird von dentaler Aplasie gesprochen, wenn Zähne nicht angelegt sind (ein öfter bei Weisheitszähnen auftretendes Phänomen). Zu kleine Zähne nennt man hypoplastisch. In der Onkologie spricht man bei Patienten, die als Folge einer Zytostatikumbehandlung eine extreme Verminderung der weißen Blutzellen (Leukozyten) haben, von aplastisch oder im Zustand der Aplasie befindlich. (de)
- Aplasia (/əˈpleɪʒə/; from Greek a, "not", "no" + plasis, "formation") is a birth defect where an organ or tissue is wholly or largely absent. It is caused by a defect in a developmental process. Aplastic anemia is the failure of the body to produce blood cells. It may occur at any time, and has multiple causes. (en)
- Aplazio (el la greka απλασία) estas ĉeso de evoluo aŭ atrofiiĝo, baldaŭ post la naskiĝo, de organo aŭ histo. Simila koncepto uzeblas en hematologio. Ĝi povas aludi ankaŭ al la osta medolo. (eo)
- Aplasia (del griego a — no; plasis — formación) es generalmente definido como el desarrollo defectuoso o la ausencia congénita de un órgano o tejido. En el campo de la hematología, el término se refiere al retraso o desarrollo defectuoso o incompleto, o la cesación del usual proceso regenerativo. (es)
- L’aplasie est l'arrêt ou l’insuffisance de développement d'un tissu ou d'un organe survenant avant ou après la naissance par défaut de développement d’une ébauche embryonnaire. (fr)
- Aplasia, dal greco a- (privo) plésein (formare), è il termine con cui si indica il mancato sviluppo di un tessuto o di un organo. Talvolta il termine viene usato in maniera erronea per indicare la completa assenza di un organo, ma in questo caso è più corretto parlare di agenesia. (it)
- Aplazja – niewykształcenie się narządu, mimo że wykształcony jest zawiązek tego narządu. Termin może oznaczać również zanik funkcji wywołany chorobą – np. aplazja szpiku kostnego. (pl)
- Aplasie is een geneeskundige term voor het verschijnsel dat een orgaan of weefsel zich in het geheel niet heeft ontwikkeld. Aplasie verschilt van agenesie doordat er in eerste instantie wel sprake was van een "eerste aanleg", waardoor het orgaan zich in principe had kunnen vormen. Wanneer het orgaan zich wel heeft ontwikkeld maar te klein gebleven is, wordt dit hypoplasie genoemd. Aplasie bij organen die echt van levensbelang zijn leidt tot het afsterven van de foetus of tot een miskraam. Bij minder belangrijke organen of organen waarvan de functie eventueel door andere organen kan worden overgenomen - zoals de galblaas, de schildklier, de nieren en de geslachtsorganen - hoeft aplasie daarentegen niet levensbedreigend te zijn. Van is sprake wanneer een bepaalde tand zich in het geheel niet ontwikkelt. Het meest voorkomende voorbeeld hiervan is het niet doorkomen van een verstandskies. (nl)
- Аплазі́я (грец. а — не, заперечення + plasia — формування, утворення) — один із проявів дефектів розвитку, що характеризується відсутністю всього органа, його частини, ділянки тканини, частини тіла або всього зародка. Як синонім часто вживається термін «агенезія» (грец. genesis — походження, виникнення). (uk)
- Аплази́я (от др.-греч. ἀ- — «не», отрицание + πλάσις — «формирование», «образование»), или Агенези́я (от др.-греч. ἀ- — «не», отрицание + др.-греч. γένεσις — «происхождение», «возникновение») — дефект развития, заключающийся в отсутствии всего органа, его части, участка ткани, части тела или всего зародыша. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- يتم تعريف اللاتنسج (المصطلح مشتق من اليونانية (a)— وتعني لا؛ plasis— وتعني تنسج) بشكل عام بأنه «تطور مَعيب أو غياب خِلْقِي لـعضو أو نسيج.» وفي مجال علم الدم، يشير المصطلح إلى «التطور المنقوص أو المتأخر أو المَعيب أو توقف عملية التجدد الطبيعية.» وهو أحد طرق الاستجابات التكيفية للخلية. (ar)
- Aplazie znamená nevyvinutí orgánu. Následky aplazie vyplývají z chybění nevyvinutého orgánu. V ortopedii aplazie znamená vrozené nevytvoření některé části kostry. Aplazie řadíme mezi . (cs)
- Aplàsia (del grec a—no; plasis—emmotllar) es defineix en general com "un incomplet desenvolupament o absència congènita d'un òrgan o teixit." En hematologia, aquest terme es refereix al "desenvolupament incomplet, retardat, deficient, o cessament del procés regenerador." Exemples:
*
*
* Anèmia aplàstica
* Aplàsia de la cèl·lula germinal, coneguda com la
*
* Aplàsia tímica, la qual es troba a la (ca)
- Aplasia (/əˈpleɪʒə/; from Greek a, "not", "no" + plasis, "formation") is a birth defect where an organ or tissue is wholly or largely absent. It is caused by a defect in a developmental process. Aplastic anemia is the failure of the body to produce blood cells. It may occur at any time, and has multiple causes. (en)
- Aplazio (el la greka απλασία) estas ĉeso de evoluo aŭ atrofiiĝo, baldaŭ post la naskiĝo, de organo aŭ histo. Simila koncepto uzeblas en hematologio. Ĝi povas aludi ankaŭ al la osta medolo. (eo)
- Aplasia (del griego a — no; plasis — formación) es generalmente definido como el desarrollo defectuoso o la ausencia congénita de un órgano o tejido. En el campo de la hematología, el término se refiere al retraso o desarrollo defectuoso o incompleto, o la cesación del usual proceso regenerativo. (es)
- L’aplasie est l'arrêt ou l’insuffisance de développement d'un tissu ou d'un organe survenant avant ou après la naissance par défaut de développement d’une ébauche embryonnaire. (fr)
- Aplasia, dal greco a- (privo) plésein (formare), è il termine con cui si indica il mancato sviluppo di un tessuto o di un organo. Talvolta il termine viene usato in maniera erronea per indicare la completa assenza di un organo, ma in questo caso è più corretto parlare di agenesia. (it)
- Aplazja – niewykształcenie się narządu, mimo że wykształcony jest zawiązek tego narządu. Termin może oznaczać również zanik funkcji wywołany chorobą – np. aplazja szpiku kostnego. (pl)
- Аплазі́я (грец. а — не, заперечення + plasia — формування, утворення) — один із проявів дефектів розвитку, що характеризується відсутністю всього органа, його частини, ділянки тканини, частини тіла або всього зародка. Як синонім часто вживається термін «агенезія» (грец. genesis — походження, виникнення). (uk)
- Аплази́я (от др.-греч. ἀ- — «не», отрицание + πλάσις — «формирование», «образование»), или Агенези́я (от др.-греч. ἀ- — «не», отрицание + др.-греч. γένεσις — «происхождение», «возникновение») — дефект развития, заключающийся в отсутствии всего органа, его части, участка ткани, части тела или всего зародыша. (ru)
- Aplasie oder Aplasia (von altgriechisch ἀπλασία, neulateinisch aplasia ‚Nichtausbildung‘) bezeichnet in der Medizin die Nichtausbildung eines Organs trotz vorhandener Organanlage. Im Unterschied zu einer Agenesie ist bei einer Aplasie die frühe Anlage eines prospektiven Organs gebildet worden, doch unterbleiben in der Embryonalentwicklung weitere Entwicklungsschritte, die zur späteren Ausbildung eines funktionsfähigen Organs erforderlich sind, sodass es fehlt. Wird das Organ dagegen ausgebildet, ist aber zu klein, so spricht man von einer Hypoplasie. (de)
- Aplasie is een geneeskundige term voor het verschijnsel dat een orgaan of weefsel zich in het geheel niet heeft ontwikkeld. Aplasie verschilt van agenesie doordat er in eerste instantie wel sprake was van een "eerste aanleg", waardoor het orgaan zich in principe had kunnen vormen. Wanneer het orgaan zich wel heeft ontwikkeld maar te klein gebleven is, wordt dit hypoplasie genoemd. (nl)
|
