| dbo:abstract
|
- الإكراه في الشريعة فعل يوقع الإنسان بغيره فيفوت رضاه ويفسد اختياره مع بقاء أهليته. فالفعل يتناول الحكمي كما إذا أمره بقتل رجل ولم يهدده بشيء إلا أن المأمور يعلم بدلالة الحال أنه لو لم يقتله لقتله الآمر أو قطعه، فإنه إكراه. والإيقاع فعل بالمعنى المصدري إلا أنه يخص بما يكره فيقال: «أوقع فلان بفلان السوءة» فالمعنى هو فعل يوقع إنسان بغيره مما يسوء، والرضا خلاف الكراهة، والاختيار هو القصد إلا مقدور متردد بين الوجود والعدم بترجيح أحد جانبيه على الآخر فإن استقل الفاعل في قصده فذلك الاختيار صحيح وإلا ففاسد. ثم الفائت الرضا به نوعان: صحيح الاختيار وذلك بأن يفوت الرضا ولا يفسد الاختيار ويسمى بالإكراه القاصر وغير الملجئ وبالجملة، ففي الإكراه الملجئ يضطر الفاعل إلى مباشرة الفعل خوفا من فوات النفس أو ما هو في معناه كالعضو، وفي غير الملجئ يمكنه من الصبر إذ ليس فيه خوف فوات النفس أو العضو بل إنما هو خوف الحبس أو الضرب ونحو ذلك كالكلام الخشن في حق القاضي أو عظيم البلد وإليه الإشارة في الكلام بطريق الاكتفاء أي يفوت رضاه يصح اختياره أو يفسد اختيار فاندفع ما ظن من تسامح الترديد بين العام والخاص. والأحكام المترتبة على الإكراه مذكورة في جمل الأحكام. (ar)
- Nötigung bezeichnet allgemein eine unzulässige Gewaltanwendung oder Drohung, die das Opfer zu einer Handlung zwingt, die dieses nicht wünscht. Der Begriff kann in Bezug auf die Begriffe Zwang und Gewalt, rechtssprachlich die Vis absoluta („überwältigende Gewalt“, insbesondere körperlich) und die Vis compulsiva („beugende Gewalt“, die in die Richtung eines psychischen Zwanges geht), kritisch gesehen werden und wird in den Rechtsprechungen unterschiedlich beurteilt. (de)
- Coercion (/koʊˈɜːrʒən, -ʃən/) is compelling a party to act in an involuntary manner by the use of threats, including threats to use force against a party. It involves a set of forceful actions which violate the free will of an individual in order to induce a desired response. These actions may include extortion, blackmail, or even torture and sexual assault. For example, a bully may demand lunch money from a student where refusal results in the student getting beaten. In common law systems, the act of violating a law while under coercion is codified as a duress crime. Coercion can be used as leverage to force the victim to act in a way contrary to their own interests. Coercion can involve not only the infliction of bodily harm, but also psychological abuse (the latter intended to enhance the perceived credibility of the threat). The threat of further harm may also lead to the acquiescence of the person being coerced. The concepts of coercion and persuasion are similar, but various factors distinguish the two. These include the intent, the willingness to cause harm, the result of the interaction, and the options available to the coerced party. John Rawls, Thomas Nagel, Ronald Dworkin, and other political authors argue that the state is coercive. Max Weber defined a state as "a community which has a monopoly on the legitimate use of force." Morris argues that the state can operate through incentives rather than coercion. In healthcare, informal coercion may be used to make a patient adhere to a doctor's . Under certain circumstances, physical coercion is used to treat a patient involuntarily. (en)
- Hertsadura edo hertsatzea pertsona edo erakunde bat zerbait egitera edo ez egitera behartzea da, indarkeriaz edo mehatxupean. Erabakimen askea bortxatzen duen jokabide oro da, legezkoa nahiz legez kanpokoa. (eu)
- La coerción, (del latín coerctio, -ōnis) es una acción mediante la cual se ejerce presión a un individuo o grupo de personas con el objetivo de condicionar su comportamiento. El Derecho y los sistemas legales, en general, se sustentan en la imposición de una sanción más que en la utilización de la propia violencia. Sin embargo, en última instancia se termina recurriendo a ejercer la fuerza cuando no se puede aplicar sanción, ya sea porque el sancionado se niega a su cumplimiento o por cualquier otro motivo de seguridad o prevención. Así, la persona determina con su propia conducta las consecuencias, conforme al ordenamiento jurídico. A nivel internacional son frecuentes las coerciones pacíficas como son las amenazas de sanción económica o diplomática. Por otro lado, el Derecho Internacional contemporáneo prohíbe tajantemente la utilización de la amenaza al recurso de la fuerza, es decir, la amenaza de intervención bélica. (es)
- La coercition est l'action de contraindre quelqu'un, pour le forcer à agir ou à s'en abstenir. Elle existe notamment par contrainte physique ou psychologique. En droit pénal, on parle d'un délit de contrainte. (fr)
- Paksaan atau koersi adalah praktik memaksa pihak lain untuk berperilaku secara spontan (baik melalui tindakan atau tidak bertindak) dengan menggunakan ancaman, imbalan, atau intimidasi atau bentuk lain dari tekanan atau kekuatan. Dalam hukum, pemaksaan dikodifikasikan sebagai kejahatan paksaan. Tindakan tersebut digunakan sebagai pengaruh, memaksa korban untuk bertindak dengan cara yang diinginkan. Paksaan mungkin melibatkan penderitaan sebenarnya rasa sakit fisik/cedera atau kerusakan psikologis dalam rangka meningkatkan kredibilitas ancaman. Ancaman kerusakan lebih lanjut dapat menyebabkan kerja sama atau kepatuhan dari orang yang dipaksa. Penyiksaan adalah salah satu contoh yang paling ekstrem dari sakit parah adalah pemaksaan yaitu ditimbulkan sampai korban memberikan informasi yang dikehendaki.
* l
*
* s
* l
*
* s (in)
- 強制（きょうせい）とは、相手が快諾しない物事を有無を言わせずに押し付けること。また、その物事を行うように命令すること。その物事を相手の許可なく行使すること。 通常、相手が快諾しない物事は押し付けるべきではないが、正当な理由がある場合はその理由の下に命令、または行使することができる。 (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 강제 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 강제(強制)는 상대가 원하지 않는 일을 강요하는 것, 또 그 일을 하도록 명령하는 것을 뜻한다. 통상 상대방의 동의없이 행사될 수 없지만, 정당한 이유가 있는 경우 행사될 수 있다. (ko)
- Una coercizione (detta anche intimidazione), in diritto, indica un obbligo imposto a qualcuno, di fare o non fare qualcosa mediante il condizionamento della volontà, che può avvenire con minaccia; generalmente implicando l'uso della forza. (it)
- Dwang is een verschijnsel dat een rol speelt in het recht en in de sociologie en psychologie dat op twee manieren kan worden omschreven, enerzijds als een kenmerk van meer externe invloeden en anderzijds als een kenmerk van innerlijke geestelijk (psychologische) toestanden, zoals ideeën, toestandgevoelens of drijfveren. De subjectieve indruk van een met de eigen vrije wil strijdige invloed, van externe aard en / of interne, fysieke of psychologische dwang, beperking, vervreemding van het zelf gaat daarmee hand in hand. In de psychologie kan ook een bestaan van individuele obsessief-compulsieve symptomen objectief worden vastgesteld. Dwang wordt in de psychologie daarom ook gedefinieerd als een zinloze impuls, waartegen men zich tevergeefs verdedigt, ondanks de door zichzelf waargenomen tegenstrijdigheid. Terwijl naar innerlijke mentale toestanden wordt verwezen als subjectieve compulsieve verschijnselen of als compulsief of , worden de externe middelen en methoden van fysieke dwang gewoonlijk gezien als meer objectief noodzakelijke voorwaarden, vereisten of maatregelen binnen sociale gemeenschappen. De sociologie heeft mogelijke wederzijdse verbanden tussen externe en interne dwang als plausibel erkend. De corresponderende innerlijke persoonlijkheidsstructuren ontstaan dan vaak door op basis van omgevingsinvloeden. (nl)
- Coerção (do latim coertione) é o ato de induzir, pressionar ou compelir alguém a fazer algo pela força, intimidação ou ameaça. Quando tal coerção é permanente, é considerada escravidão. Embora a coerção seja considerada moralmente repreensível em muitas filosofias, ela é largamente praticada em prisioneiros ou na forma de convocação militar. Críticos do capitalismo moderno o acusam de que, sem redes de proteção social, a "escravidão salarial" é inevitável, configurando-se numa forma de coerção. Já os libertários veem os impostos como uma forma de coerção estatal. (pt)
- Физическое или психическое принуждение — одно из обстоятельств, исключающих преступность деяния. Физическое или психическое принуждение — это противоправное применение насилия (физического или психического) к лицу, которое осуществляется с целью добиться совершения данным лицом вопреки его воле общественно опасного деяния. Ответственность в такой ситуации исключается вследствие того, что действия совершаются лицом не по своей воле и, следовательно, невиновно. Отмечается, что фактически в этом случае принуждаемый выступает в качестве «живого орудия» преступления, а субъектом преступления будет являться и ответственность будет нести принуждающий. (ru)
- Zmuszanie do określonego zachowania – występek polegający na stosowaniu przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia innej osoby do działania, zaniechania lub znoszenia. Przemoc wobec osoby to działanie fizyczne bezpośrednio skierowane wobec pokrzywdzonego albo innej osoby (najczęściej takiej, z którą pokrzywdzonego łączy związek uczuciowy, np. dziecka). Przestępstwo zostaje dokonane z chwilą zastosowania przez sprawcę przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej. Skutek w postaci podjęcia określonych czynności przez pozostającego pod wpływem przymusu pokrzywdzonego nie należy do znamion przestępstwa i nie ma znaczenia dla jego zaistnienia Tej samej karze podlega, kto w celu zmuszenia innej osoby do działania, zaniechania lub znoszenia stosuje przemoc innego rodzaju uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający innej osobie korzystanie z zajmowanego lokalu mieszkalnego. Sprawca realizuje typ kwalifikowany przestępstwa zmuszania, jeśli działa w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności obiektywnie istniejącej w myśl stosownych przepisów prawa cywilnego. Osoba, która w sposób przestępny domaga się zwrotu wierzytelności nieistniejącej nie popełnia przestępstwa zmuszania. Jej zachowanie stanowi bowiem realizację znamion surowiej karanego występku wymuszenia rozbójniczego. Odmienne stanowisko zajmuje Sąd Najwyższy, który uważa, że dla przypisania typu kwalifikowanego zmuszania wystarcza, że sprawca działa w subiektywnym przekonaniu (także błędnym), ze wymusza zwrot istniejącej wierzytelności. Przestępstwo obejmuje także zmuszanie do podjęcia czynności religijnej lub udziału obrzędzie religijnym oraz zmuszanie do powstrzymania się od nich, co w obecnym kodeksie nie stanowi odrębnego przestępstwa. Było ono przewidziane w art. 196 kodeksu karnego z 1969. Kodeks ten przewidywał za nie karę pozbawienia wolności do 5 lat. (pl)
- Психічний або фізичний примус — застосування щодо особи психологічного чи фізичного насильства з метою примушення її до вчинення протиправних дій або до протиправного невчинення певних дій всупереч її волі. (uk)
- 胁迫（英語：coercion，/koʊˈɜːrʒən, -ʃən/），或叫強（qiǎng）迫、强制、压迫、非意愿性，是指使用或武力迫使另一方以非自愿的方式采取行动的做法。它涉及到一系列不同类型的强迫行为，这些行为违反了个人的自由意志，以诱导期望的反应，例如:欺凌者向学生索要午餐钱或学生被殴打。这些行为可能包括敲诈、勒索、酷刑、威胁以引诱好处，甚至性侵犯。在法律上，胁迫被定为胁迫罪。这种行动被用作一种手段，迫使受害者以违背其自身利益的方式行事。胁迫可能涉及实际施加身体疼痛/伤害或心理伤害，以提高威胁的可信性。进一步伤害的威胁可能导致被胁迫者的合作或。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Nötigung bezeichnet allgemein eine unzulässige Gewaltanwendung oder Drohung, die das Opfer zu einer Handlung zwingt, die dieses nicht wünscht. Der Begriff kann in Bezug auf die Begriffe Zwang und Gewalt, rechtssprachlich die Vis absoluta („überwältigende Gewalt“, insbesondere körperlich) und die Vis compulsiva („beugende Gewalt“, die in die Richtung eines psychischen Zwanges geht), kritisch gesehen werden und wird in den Rechtsprechungen unterschiedlich beurteilt. (de)
- Hertsadura edo hertsatzea pertsona edo erakunde bat zerbait egitera edo ez egitera behartzea da, indarkeriaz edo mehatxupean. Erabakimen askea bortxatzen duen jokabide oro da, legezkoa nahiz legez kanpokoa. (eu)
- La coercition est l'action de contraindre quelqu'un, pour le forcer à agir ou à s'en abstenir. Elle existe notamment par contrainte physique ou psychologique. En droit pénal, on parle d'un délit de contrainte. (fr)
- 強制（きょうせい）とは、相手が快諾しない物事を有無を言わせずに押し付けること。また、その物事を行うように命令すること。その物事を相手の許可なく行使すること。 通常、相手が快諾しない物事は押し付けるべきではないが、正当な理由がある場合はその理由の下に命令、または行使することができる。 (ja)
- ( 다른 뜻에 대해서는 강제 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 강제(強制)는 상대가 원하지 않는 일을 강요하는 것, 또 그 일을 하도록 명령하는 것을 뜻한다. 통상 상대방의 동의없이 행사될 수 없지만, 정당한 이유가 있는 경우 행사될 수 있다. (ko)
- Una coercizione (detta anche intimidazione), in diritto, indica un obbligo imposto a qualcuno, di fare o non fare qualcosa mediante il condizionamento della volontà, che può avvenire con minaccia; generalmente implicando l'uso della forza. (it)
- Coerção (do latim coertione) é o ato de induzir, pressionar ou compelir alguém a fazer algo pela força, intimidação ou ameaça. Quando tal coerção é permanente, é considerada escravidão. Embora a coerção seja considerada moralmente repreensível em muitas filosofias, ela é largamente praticada em prisioneiros ou na forma de convocação militar. Críticos do capitalismo moderno o acusam de que, sem redes de proteção social, a "escravidão salarial" é inevitável, configurando-se numa forma de coerção. Já os libertários veem os impostos como uma forma de coerção estatal. (pt)
- Психічний або фізичний примус — застосування щодо особи психологічного чи фізичного насильства з метою примушення її до вчинення протиправних дій або до протиправного невчинення певних дій всупереч її волі. (uk)
- 胁迫（英語：coercion，/koʊˈɜːrʒən, -ʃən/），或叫強（qiǎng）迫、强制、压迫、非意愿性，是指使用或武力迫使另一方以非自愿的方式采取行动的做法。它涉及到一系列不同类型的强迫行为，这些行为违反了个人的自由意志，以诱导期望的反应，例如:欺凌者向学生索要午餐钱或学生被殴打。这些行为可能包括敲诈、勒索、酷刑、威胁以引诱好处，甚至性侵犯。在法律上，胁迫被定为胁迫罪。这种行动被用作一种手段，迫使受害者以违背其自身利益的方式行事。胁迫可能涉及实际施加身体疼痛/伤害或心理伤害，以提高威胁的可信性。进一步伤害的威胁可能导致被胁迫者的合作或。 (zh)
- الإكراه في الشريعة فعل يوقع الإنسان بغيره فيفوت رضاه ويفسد اختياره مع بقاء أهليته. فالفعل يتناول الحكمي كما إذا أمره بقتل رجل ولم يهدده بشيء إلا أن المأمور يعلم بدلالة الحال أنه لو لم يقتله لقتله الآمر أو قطعه، فإنه إكراه. والإيقاع فعل بالمعنى المصدري إلا أنه يخص بما يكره فيقال: «أوقع فلان بفلان السوءة» فالمعنى هو فعل يوقع إنسان بغيره مما يسوء، والرضا خلاف الكراهة، والاختيار هو القصد إلا مقدور متردد بين الوجود والعدم بترجيح أحد جانبيه على الآخر فإن استقل الفاعل في قصده فذلك الاختيار صحيح وإلا ففاسد. ثم الفائت الرضا به نوعان: صحيح الاختيار وذلك بأن يفوت الرضا ولا يفسد الاختيار ويسمى بالإكراه القاصر وغير الملجئ وبالجملة، ففي الإكراه الملجئ يضطر الفاعل إلى مباشرة الفعل خوفا من فوات النفس أو ما هو في معناه كالعضو، وفي غير الملجئ يمكنه من الصبر إذ ليس فيه خوف فوات النفس أو العضو بل إنما هو خوف (ar)
- Coercion (/koʊˈɜːrʒən, -ʃən/) is compelling a party to act in an involuntary manner by the use of threats, including threats to use force against a party. It involves a set of forceful actions which violate the free will of an individual in order to induce a desired response. These actions may include extortion, blackmail, or even torture and sexual assault. For example, a bully may demand lunch money from a student where refusal results in the student getting beaten. In common law systems, the act of violating a law while under coercion is codified as a duress crime. (en)
- La coerción, (del latín coerctio, -ōnis) es una acción mediante la cual se ejerce presión a un individuo o grupo de personas con el objetivo de condicionar su comportamiento. El Derecho y los sistemas legales, en general, se sustentan en la imposición de una sanción más que en la utilización de la propia violencia. Sin embargo, en última instancia se termina recurriendo a ejercer la fuerza cuando no se puede aplicar sanción, ya sea porque el sancionado se niega a su cumplimiento o por cualquier otro motivo de seguridad o prevención. Así, la persona determina con su propia conducta las consecuencias, conforme al ordenamiento jurídico. (es)
- Paksaan atau koersi adalah praktik memaksa pihak lain untuk berperilaku secara spontan (baik melalui tindakan atau tidak bertindak) dengan menggunakan ancaman, imbalan, atau intimidasi atau bentuk lain dari tekanan atau kekuatan. Dalam hukum, pemaksaan dikodifikasikan sebagai kejahatan paksaan. Tindakan tersebut digunakan sebagai pengaruh, memaksa korban untuk bertindak dengan cara yang diinginkan. Paksaan mungkin melibatkan penderitaan sebenarnya rasa sakit fisik/cedera atau kerusakan psikologis dalam rangka meningkatkan kredibilitas ancaman. Ancaman kerusakan lebih lanjut dapat menyebabkan kerja sama atau kepatuhan dari orang yang dipaksa. Penyiksaan adalah salah satu contoh yang paling ekstrem dari sakit parah adalah pemaksaan yaitu ditimbulkan sampai korban memberikan informasi yang di (in)
- Dwang is een verschijnsel dat een rol speelt in het recht en in de sociologie en psychologie dat op twee manieren kan worden omschreven, enerzijds als een kenmerk van meer externe invloeden en anderzijds als een kenmerk van innerlijke geestelijk (psychologische) toestanden, zoals ideeën, toestandgevoelens of drijfveren. De subjectieve indruk van een met de eigen vrije wil strijdige invloed, van externe aard en / of interne, fysieke of psychologische dwang, beperking, vervreemding van het zelf gaat daarmee hand in hand. (nl)
- Zmuszanie do określonego zachowania – występek polegający na stosowaniu przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia innej osoby do działania, zaniechania lub znoszenia. Przemoc wobec osoby to działanie fizyczne bezpośrednio skierowane wobec pokrzywdzonego albo innej osoby (najczęściej takiej, z którą pokrzywdzonego łączy związek uczuciowy, np. dziecka). (pl)
- Физическое или психическое принуждение — одно из обстоятельств, исключающих преступность деяния. Физическое или психическое принуждение — это противоправное применение насилия (физического или психического) к лицу, которое осуществляется с целью добиться совершения данным лицом вопреки его воле общественно опасного деяния. (ru)
|
