| dbo:abstract
|
- Chvarena, novopersky farr, je avestánský výraz pro slávu, nádheru či lesk spojenou se sluncem a ohněm. Sekundárně také označuje dobrou štěstěnu nebo blahobyt ale také moc právoplatného vládce Íránu, jejíž ztráta ztráta provází jeho pád. Poté, co mytický král Jima ztratil kvůli své pýše boží milost jeho chvarena se od něj po třech částech oddělila a byla rozebrána Mithrou, Thraétaonou Keresáspou. Chvareně je věnován v Avestě , v kterém se vypráví o sporu o její vlastnictví mezi Spenta Mainjuem a Angra Mainjuem během kterého se chvarena odebrala k mytickému jezeru Vourukaša. Tam se jí zmocnil Apam Napát a uložil ji do vody. Poté vyhlásil Ahura Mazda její výlov a slíbil že úspěšnému nalézci přinese chvarena zdar v kněžské, pastevecké a vojenské sféře. O její získání se pokusil Túránec Franrasjan, který se pro ni třikrát potopil ale ta mu vždy unikla, protože nebyl Árjou. Při pohybu chvareny se jezero rozvodnilo a vznikly tak různé řeky, včetně Haétumant, která stále obsahuje tento posvátný symbol. (cs)
- Khvarenah (also spelled khwarenah or xwarra(h): Avestan: 𐬓𐬀𐬭𐬆𐬥𐬀𐬵 xᵛarənah) is an Avestan word for a Zoroastrian concept literally denoting "glory" or "splendour" but understood as a divine mystical force or power projected upon and aiding the appointed. The neuter noun thus also connotes "(divine) royal glory", reflecting the perceived divine empowerment of kings. The term also carries a secondary meaning of "(good) fortune"; those who possess it are able to complete their mission or function. In 3rd- to 7th-century Sassanid-era inscriptions as well as in the 9th- to 12th-century texts of Zoroastrian tradition, the word appears as Zoroastrian Middle Persian khwarrah, rendered with the Pahlavi ideogram GDE, reflecting Aramaic gada "fortune". Middle Persian khwarrah continues as New Persian k(h)orra. These variants, which are assumed to be learned borrowings from the Avestan, are the only Iranian language forms with an initial 'xᵛ-'. In all other dialects, the word has an initial f- (see details under , below). (en)
- Khvarenah o khwarenah (avestico: xvarhnah, "gloria (circonfusa)") è un concetto dello Zoroastrismo che indica la "gloria" o "splendore" della forza mistica emanata da un soggetto. Di solito indica la "gloria (divina)" concessa agli antichi re delle scritture persiane. Il termine neutro ha anche il significato di "(buona) fortuna" e chi la possiede è in grado di portare a termine la propria missione. Nelle (III-VII sec.) e nei testi della (IX-XII sec.) la parola appare nella forma medio persiana khwarrah, reso con l'ideogramma pahlavi GDE (dall'aramaico gada "fortuna"). La forma neo-persiana è k(h)orra. Queste varianti, considerate dotti prestiti dall'avestico, sono le uniche parole iraniane che iniziano per "xv-". In tutti gli altri dialetti iranici la parola inizia per "f-" (farr). (it)
- Chwarena (awest. Xvârenah, sława, wielkość, blask, charyzma) lub farr (pers. blask, wspaniałość, chwała) – określenie występujące u wszystkich ludów irańskich. Znajdowała się w głębinach , wiecznie wzburzonego morza. Charyzma, którą bogowie obdarzali pojedynczych ludzi, rodziny a nawet całe narody. Mogło to być szczęście, powodzenie lub dobra materialne, wszystko co dawało przewagę nad innymi. Zazwyczaj przypisuje się ją królom i bohaterom. Mogła jednak zostać odebrana, co przydarzyło się Dżemszydowi (Jimie). Pod postacią ognia zstąpiła na łono matki Zaratustry, stając się nieodłączną częścią przyszłego proroka. Późniejsze mity traktują utratę chwareny jako efekt przemijania. W czasie panowania Sasanidów wcieleniem chwareny (farru) był baran, powstało też pojęcie złego farru. (pl)
- Фарн, Хварно (др.-иран. *hvarnah-; авест. 𐬓𐬀𐬭𐬆𐬥𐬀𐬵 xᵛarənah; др.-перс. farnah-; пехл. xvarrah; перс. فرر farr — «слава, счастье», всегда в среднем роде) — абстрактное божество в древнеиранской мифологии, связанное с огнём, светом и теплом. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Chwarena (awest. Xvârenah, sława, wielkość, blask, charyzma) lub farr (pers. blask, wspaniałość, chwała) – określenie występujące u wszystkich ludów irańskich. Znajdowała się w głębinach , wiecznie wzburzonego morza. Charyzma, którą bogowie obdarzali pojedynczych ludzi, rodziny a nawet całe narody. Mogło to być szczęście, powodzenie lub dobra materialne, wszystko co dawało przewagę nad innymi. Zazwyczaj przypisuje się ją królom i bohaterom. Mogła jednak zostać odebrana, co przydarzyło się Dżemszydowi (Jimie). Pod postacią ognia zstąpiła na łono matki Zaratustry, stając się nieodłączną częścią przyszłego proroka. Późniejsze mity traktują utratę chwareny jako efekt przemijania. W czasie panowania Sasanidów wcieleniem chwareny (farru) był baran, powstało też pojęcie złego farru. (pl)
- Фарн, Хварно (др.-иран. *hvarnah-; авест. 𐬓𐬀𐬭𐬆𐬥𐬀𐬵 xᵛarənah; др.-перс. farnah-; пехл. xvarrah; перс. فرر farr — «слава, счастье», всегда в среднем роде) — абстрактное божество в древнеиранской мифологии, связанное с огнём, светом и теплом. (ru)
- Chvarena, novopersky farr, je avestánský výraz pro slávu, nádheru či lesk spojenou se sluncem a ohněm. Sekundárně také označuje dobrou štěstěnu nebo blahobyt ale také moc právoplatného vládce Íránu, jejíž ztráta ztráta provází jeho pád. (cs)
- Khvarenah (also spelled khwarenah or xwarra(h): Avestan: 𐬓𐬀𐬭𐬆𐬥𐬀𐬵 xᵛarənah) is an Avestan word for a Zoroastrian concept literally denoting "glory" or "splendour" but understood as a divine mystical force or power projected upon and aiding the appointed. The neuter noun thus also connotes "(divine) royal glory", reflecting the perceived divine empowerment of kings. The term also carries a secondary meaning of "(good) fortune"; those who possess it are able to complete their mission or function. (en)
- Khvarenah o khwarenah (avestico: xvarhnah, "gloria (circonfusa)") è un concetto dello Zoroastrismo che indica la "gloria" o "splendore" della forza mistica emanata da un soggetto. Di solito indica la "gloria (divina)" concessa agli antichi re delle scritture persiane. Il termine neutro ha anche il significato di "(buona) fortuna" e chi la possiede è in grado di portare a termine la propria missione. (it)
|
